Take care of a beautiful. g-.. uh... Brynn

Onderwerp: Take care of a beautiful. g-.. uh... Brynn zo aug 07, 2011 6:55 am

Kreunen van pijn, Brynn die huilde en zijn hoofd die bonkte. Het kwam allemaal in een roes aan hem voorbij. Die trap van de - hij vermoedde - gekuifde jongen tegen zijn hoofd, had zijn werk goed gedaan. Kaito voelde zijn hoofd bloeden en niet zo’n klein beetje. Het enige waaraan hij kon denken was Brynns veiligheid. Dat hij hier half kapot lag te bloeden interesseerde hem niet, alleen Brynn, die daar alleen aan het vechten was tegen die gozers. Hij moest verdomme opstaan en proberen te vechten, hij moest hier niet zo blijven liggen. Alleen, hij kon nu niet vechten. Zijn lijf protesteerde veel te veel. En als zijn lijf eenmaal rust wou, dan moest Kaito het zijn lijf ook geven. Niet huilen, Brynn. Het is mijn schuld dacht Kaito, alsof Brynn hem zou kunnen horen. Hij probeerde zijn ogen te openen, maar steeds als hij dat probeerde, werd het gevecht om bij bewustzijn te blijven moeilijker. Hij zuchtte even. Hij wou Brynn beschermen, niet hier stom liggen en wachten tot hij eindelijk kon opstaan uit zijn benarde positie! Brynn! Hij voelde dat hij omhoogging. Hij hoorde op dat moment niks meer, alleen een hijgende ademhaling - vermoedelijk van Brynn - auto’s die langsreden en de wind die zachtjes waaide. Hij zuchtte zachtjes. Voor een tweede keer voelde hij zijn lichaam naar onder gaan. Zwakjes kon hij zijn ogen openen. Hij keek opzij en door zijn ogen, die nu spleetjes waren, zag hij asfalt. Hij zag banden voorbij gieren en hoorde een hoop getoeter, maar het was niet voor hun bestemd. Hij had geen fut om te kijken voor wie wel. Zijn hoofd bonkte als hij het optilde, maar hij moest het doen. Voor Brynn. Het leek wel alsof - als hij aan Brynn dacht - hij meer energie keek. Hij schrok er wel van. Dadelijk zou Brynn erachter komen! Hij keek naar onderen en zag Brynn. Hij rolde moeizaam van haar af. Hij hijgde uit toen hij op het asfalt terechtkwam. Het was in elk geval niet mensvriendelijk. Hij keek naar Brynn, die vlakbij hem lag. Hij probeerde zichzelf gewoon te focussen op het helpen van haar, maar dat ging moeilijker dan hij dacht. Het was gewoon veel te moeilijk om op te staan. ‘Brynn,’ fluisterde hij zachtjes en hij rolde naar haar toe, om vervolgens even door haar haren te strelen. Net als hem - een tijdje geleden - was zij ook bewusteloos nu. Met moeite kreeg hij zichzelf overeind. Meteen greep hij zichzelf aan de muur vast. ‘Brynn!’ In paniek keek hij naar haar. Hij keek opzij en zag een groepje jongens staan. Twee van hun keken zorgelijk, drie van hun verlekkerd en een van hun - de grote leider waarschijnlijk - keek arrogant. ‘Fuck off!’ zei Kaito boos. Hij ging voor Brynn staan. Meteen greep hij naar zijn hoofd en naar de dichtstbijzijnde muur. Eentje van het groepje - die met de zorgelijke blik - wou op hun afkomen en Kaito zette zich schrap. Hij kon misschien wel zorgelijk kijken, die jongen, maar je wist nooit zeker wat ze echt van je wouden.

Gelukkig werd de jongen op tijd tegengehouden door de grote leider, die zijn rug rechtte toen hij naar Kaito keek en daarna wegliep, met zijn maten achter zich aan. Kaito probeerde een paar keer zonder de steun van de muur om recht te staan, wat hem gelukkig goed afging. Hij liep richting Brynn. Hij legde zijn ene hand op haar schouderbladen en zijn andere arm plaatste hij onder haar benen, zodat hij haar in zijn armen kon trekken. Hij hees haar zo op, dat ze met haar hoofd tegen zijn borstkas viel, waarschijnlijk omdat ze erg moe was en buiten bewustzijn. Hij ging gewoon naar zijn kraakpand toe. Brynn mocht nooit weten dat het een kraakpand was. Alhoewel… Je kon het wel gewoon zien als je wist wat een kraakpand was. Hij keek moeizaam om zich heen. Hij voelde zijn hoofd verschrikkelijk hard bonken, maar hij negeerde het. Brynns veiligheid, dat was nu zijn eerste prioriteit op de lijst. Hij wou dat hij al thuis was, maar daarvoor zou hij toch echt tien minuten onderweg moeten zijn. Hij sloot zijn ogen even en liep toen verder. Tot overmaat van ramp begon het ook nog te regenen. Het waste gelukkig wel hun bloed weg, dus dat was dan weer een pluspunt. Hij keek omhoog, naar de donkere wolken. De hele dag was het al best donker geweest, maar het leek wel alsof de hel nu pas echt losbarstte omdat ze eindelijk verlost waren van die jongens en onder het bloed zaten. Hij zou Brynns wonden verzorgen terwijl ze bewusteloos was, dan schrok ze zich niet dood als ze wakker werd. Hoe minder ze herinnerd werd, hoe beter. Hij zuchtte even en keek om zich heen. Op dit moment was zijn eigen welzijn niet eens belangrijk. Eerst wou hij Brynn in veiligheid brengen en haar zo goed mogelijk verzorgen als hij kon, hij kwam later wel. ‘We zijn er bijna, Brynn, houd nog even vol.’ Hij vermoedde meer dat hij dat zei voor zichzelf. Hij was echt verschrikkelijk moe en voelde zijn hoofd verschrikkelijk hard bonken, maar het maakte hem niet uit wat hij voelde. Hopelijk zou Brynn zich goed voelen. Hoe zou Brynn eigenlijk reageren als zij erachter kwam dat hij een kraakpand had? Hij had immers een huis gekraakt, maar de politie bezocht die nooit of zo. Hij had wel een paar kleren, gespaard van het geld wat hij verdiende voor het werken in de vakanties en weekenden - hij deed niet echt wat voor school, maar haalde wel vaak goede punten - maar dat was het dan ook. Hij was niet echt een rijke jongen of zo, nee, dat helemaal niet. Hij was gewoon zoals de gemiddelde tiener die op zichzelf ging wonen. Niet rijk en niet arm.

‘Eindelijk,’ mompelde hij, toen hij zijn eigen straat tegenkwam. Het was een niet echt drukke straat. De meesten die hier woonden - het waren namelijk allemaal kraakpanden - waren even oud als hem. Kaito kende dan ook een boel mensen in deze straat en had zelfs met een paar vriendschappelijke banden, maar sprak er niet heel veel tegen. Ze kwamen voor elkaar op als een ruzie had met de flikken, maar dat was het dan ook. Hij had daar gelukkig nooit last mee, maar mensen die hun huur niet betaalden, wel. Ja, hij had wel gewoon water en elektriciteit, maar de man die hier de zaken runde voor een kraakpand, stuurden hun vaak brieven met belastingen. Nou ja, vaak? Een keer in de maand een bijdrage van vijfhonderd euro en hij was er vanaf. Hij keek naar Brynn. Hij kwam zijn huis tegen. Het was een soort oud vervallen huis, maar het leek meer op een huis dat op instorten stond. Bij hem groeide er klimop tegen het huis, waardoor het echt op een spookhuis leek. Het kraakte ‘s nachts ook best wel veel, dus daarom vond Kaito het maar een spookhuis. Hij keek zuchtend naar Brynn. ‘Ik zorg voor je. Als je dat maar weet,’ zei Kaito zachtjes en hij aaide haar liefjes over haar wang. Hij trapte tegen zijn deur. Die ging niet open. Hij haalde zijn sleutel tevoorschijn. Dat was waar ook, iedereen had een slot laten zetten. Hij opende zijn deur met de sleutel en stapte naar binnen. Met zijn hiel gooide hij de deur dicht, waarna hij naar zijn bank liep en Brynn er voorzichtig neerlegde. Als je zijn deodorant en zijn eigen lichaamsgeur niet zou meetellen, was het hier best een muffe geur. Hij rende naar zijn kast toe en haalde daar een kist tevoorschijn. Hij had daar een paar pleisters en ook verband. De keukenkastjes waren uit eikenhout gesneden, wat je niet zou zeggen aan de vervallen kleur. Hij had ook een beetje servies, maar dat waren slechts maar zes of zeven borden. Een paar messen, vorken, lepels, glazen en een kleine koelbox, waarin hij zijn drinken bewaarde. Een klein oventje en een klein fornuisje, waarop maar twee gassen stonden. Het was niet veel, maar het was genoeg om mee te leven. Hij had twee wc’s. Eentje beneden - alleen zag die er niet zo mooi uit, gelukkig rook het wel fris - en boven, met zijn badkamertje. Dat was een douche met douchegordijn. Daarvoor was het wastafeltje en een wasmachine had hij ook. Voor de prijs van vijfhonderd euro kon hij er goed van leven en er waren genoeg andere mensen in zijn straat die het slechter hadden dan hem.

Kaito liep terug richting de plek waar hij Brynn had achtergelaten. Hij zakte op zijn knieën voor haar en keek naar haar, waarna hij voorzichtig het bloed begon weg te halen. Toen hij bij haar panty kwam - tenminste, hij dacht dat het zo heette, maar het kon ook goed anders heten. Hij had ergens gelezen dat er panty’s bestonden en had een foto ervan gezien en dat leek verdacht veel op het ding dat Brynn nu aanhad - trok hij zijn wenkbrauw even op. Als Brynn wakker werd en ze zou hem zien bij haar panty, dan zou hij een trap krijgen! Hij nam het zekere voor het onzekere en begon voorzichtig het bloed daar weg te halen. Zijn hart klopte sneller toen hij de stof van de panty aanraakte. Hij trok gauw zijn hand terug. Het stond haar onwijs sexy. Waarom dacht hij dat nu weer? Hij schudde boos zijn hoofd en voelde blosjes op zijn wangen. Hij was net als die andere sukkels die hun hadden aangevallen als hij zo ging denken. Hij deed moeite om zijn ogen niet opzij te laten glijden. Snel trok hij de zoom van haar rokje naar beneden, die omhooggeschoven was, zonder naar haar dijen te kijken. Hij voelde zich een vies, glurend, oud mannetje, als hij dit deed. Maar hij moest Brynns huid schoonmaken en daarvoor moest hij toch echt bij die panty zijn. Ach, Brynn zou heus niet denken dat hij onder haar rokje gegluurd had toen hij bezig was. Ze was dan wel knap, mooi en aantrekkelijk, maar hij wou deze ‘kans’ niet misbruiken om naar dingen te kijken die Brynn nooit zou goedvinden. Dat kwam wel weer later. Hij schrok. Later? Waarneer? Als hij een relatie met haar had? Opnieuw schrok hij. Hij beet op zijn wang en begon Brynns knie te verbinden in een stevig verband. Daarna hield hij overig bloed weg. Hij aaide haar zachtjes over haar hoofd nadat ze klaar was. Hij wou zichzelf niet verzorgen, niet als Brynn nog niet wakker was en als hij nog niet wist hoe het met haar gesteld was. Hij keek haar aan en glimlachte. Brynn. Zijn Brynn. Hij schrok opnieuw. Hij was een sukkel, dat was hij. Hij was net zoals alle andere jongens. Of toch niet?

‘Brynn, word nu wakker,’ zei hij zachtjes, maar lichtelijk smekend. Hij aaide nogmaals over haar hoofd en keek naar haar. Hij legde een hand naast haar dij en drukte zijn zij tegen de hare aan, waarna hij een stuk naar achter leunde, zodat hij beter naar Brynn kon kijken. Hij trok zijn been op, zodat zijn bovenbeen tegen de buik van Brynn lag, maar meer naar de zijkant van haar buik toe. ‘Brynn?’ fluisterde hij. Hij voelde zijn eigen bloed druipen over zijn wang, maar negeerde het. Hij had een douche nodig en Brynn ook. Ze mocht zijn douche wel gebruiken. Natuurlijk, ze mocht alles van hem, als ze maar veilig was. Opnieuw schrok hij van zichzelf. Hij trok zich normaal niks van meiden aan, maar Brynn was zo anders. Hij legde zijn hoofd in haar nek en sloot zijn ogen even. Haar geur rook heerlijk. Hij voelde zich slapper worden, nu hij zo lag. Hij trok zijn hoofd terug en aaide zachtjes over haar nek. ‘Brynn?’

- En Brynn -

Brynn’s ogen waren te zwaar om te openen, maar langzaam aan kwam ze weer bij positieven. Ze voelde niet echt veel, alleen maar de krachtige armen die om haar schouders en benen heen geslagen waren. Haar hoofd leunde ergens zwakjes op en aan de vorm te voelen was het iemands borstkas. Die van Kaito? Die stomme kl-… Oh nee, niet waar. Ineens herinnerde Brynn het weer. Het was haar schuld van wat er was gebeurd. Zij had dit allemaal veroorzaakt. Een pijnlijke steek schoot door haar ziel toen ze zich dat realiseerde. Nooit gaf ze haar eigen fouten toe, maar ze kon de schuld niet meer naar Kaito toe schuiven. Dat kon ze gewoon niet. Ze kreunde zachtjes om alle veranderingen en verwarde gevoelens die haar hoofd deze dag zo hadden verward, maar de koude regendruppels die op haar gladde gezicht vielen, gaven haar het gevoel niet de enige te zijn. De druppels gleden van haar wangen naar haar kin, net alsof ze huilde, maar haar gezicht stond niet meer verdrietig. Waarom gaf het idee Kaito’s armen om zich heen te hebben haar een zo’n veilig gevoel. Zich veilig voelen bij een jongen? Dat was een lange tijd geleden en het had haar gespeten, zich ooit zo bij de jongen gevoeld te hebben. Hoe kon ze het zichzelf toe te laten die zelfde fout weer te maken? Kaito leek aardig en alles, maar zou haar net als die ander opeens tot het ondenkbare kunnen dwingen. Een echte traan stroomde over Brynn’s wang. Ze had iemand vermoord. Ze had een mens vermoord. Alleen maar voor iemand die niet eens echt om haar gegeven had! Zwakte en oververmoeidheid namen Brynn in hun greep. Ze was een verschrikkelijk mens! Iedereen in haar leven had gelijk gehad. Haar ‘vriend’, haar ouders, haar ooit beste vriendin. Ze hadden het recht gehad haar te laten stikken. Dat begreep zij nu ook.

De enige reden dat ze niet meer bij haar ouders woonde was dan ook omdat ze haar ruwweg uit huis hadden gezet. Ze hadden Brynn alleen niet bij de politie aangegeven en de eerste dagen dat ze alleen in haar ‘appartementje’ woonde had ze dan ook angstig onder haar deken gelegen, vrezend dat de politie ieder moment aan de deur kon komen om haar te arresteren. Dat haar ouders toch van gedachte veranderd waren. Haar vriend echter, had ze moeten smeken haar niet aan te geven en als hij dat wel deed, dan zou zij hem ook aangeven. Het had allemaal niet gewerkt. Hij ging door met wat hij deed en vertelde haar nog meer leugens. Brynn hielp hem alleen maar omdat hij zei vervolgd te worden door de mafia als hij niet snel met voldoende geld aan kwam zetten en dus moest Brynn dat voor hem regelen en dat deed ze… tot die ene fatale dag. Een nog veel angstiger gevoel schoot door Brynn heen toen ze eraan dacht wat er zou gebeuren als Kaito dat allemaal wist. Natuurlijk zou ook hij haar, terecht, afstoten. Wie wilde nou zo’n iemand bij zich hebben? Het harde woord wat vaak naar haar hoofd geslingerd was in die tijd dook op uit haar achterhoofd. Moordenaar. Wie wilde nou een moordenaar in zijn huis hebben? Gatverdamme, waarom moest ze deze gedachten nou allemaal hebben nu ze hier half dood lag te gaan?! Het liefst wilde ze nu thuis, op haar kamertje, op de grond zitten om bij al deze gedachten gefrustreerd haar armen kapot te knijpen. Zoals ze al zo vaak had gedaan… Een zachte aanraking op haar wang, een knal, wat gerommel en een zachte bank waren de dingen die haar afleidden van haar trieste gedachtengang. Brynn wist niet wat er allemaal om haar heen gebeurde. Ze had geen idee, maar opeens voelde ze een rukje aan haar rok. Ze schrok, maar was te zwak om overeind te komen. Wie deed dat? Als dat Kaito was dan… Nee, eigenlijk niet. Als het Kaito echt was dan vertrouwde ze hem wel. Hij zou nooit dingen doen waarvan hij wist dat ze ‘not done’ waren, of had ze hem verkeerd ingeschat? Ineens werd Brynn bang. Maar als… Dan kon zij zich in geen geval verweren! Plotseling, als uit het niets, werden Kaito’s woorden van even geleden in haar hoofd herhaald. ‘Ssst, je bent veilig… Ik zorg voor je. Als je dat maar weet…’ Brynn viel flauw.

Brynn opende haar ogen, maar nog steeds was alles zwart. Ze voelde niet echt veel, alleen maar dat ze nog steeds op de grond lag en dat iemand’s lichaam tegen het hare aan lag. Alles van zo even geleden was ze vergeten. Alles wat er gebeurd was, haar gedachten, haar herinneringen… Zwakjes probeerde Brynn op te staan, maar dat lukte niet. Waar was ze? Waarom was alles zo donker? Was ze dood? Nee, naturlijk niet! Wat een domme gedachte! Alsof ze van dat kleine beetje pijn iets zwaars had opgelopen. Brynn was door veel zwaardere dingen heen gegaan, dus dit stelde niet zoveel voor. Wat meer herinneringen kwamen boven drijven, maar Brynn negeerde ze verder. Verbaasd keek ze om zich heen en het lukte haar eindelijk om op te staan. Ze wreef over haar zere achterhoofd heen. Ze moest hier weg zien te komen en snel ook! Ze wist niet waarom, maar ze wilde hier niet langer blijven. Deze plek bezorgde haar de creeps. Hopeloos liep ze wat rondjes, maar ze had geen idee waarheen, omdat ze geen flikker zag. Geen uitgang of iets wat daarop zou moeten lijken kon ze vinden. Brynn schoot in paniek. Wat als ze hier nooit meer uit kwam? Misschien moest ze toch maar proberen te herinneren wat er gebeurd was. Misschien kon ze zich iets belangrijks herinneren. Brynn concentreerde zich hevig op haar gedachten, maar ze kon niets van belang vinden. Alleen maar dat ze die uitzonderlijke jongen ontmoet had. Een vlaagje adrenaline schoot door Brynn’s aderen. Waarom kreeg ze dat bij die jongen? Opeens zag ze het gezicht van de lelijke, gekuifde jongen, de gewonde groenharige jongen van wie ze naam even niet meer kon herinneren en vooral de arrogante kop van Julian! Een kokende woede borrelde in Brynn’s buik, maar de voorbij flitsende herinneringen lieten haar niet toe zich daarop te concentreren. Ze zag zichzelf weer bij jongen liggen, hem op haar rug tillen, vallen op de straat. Wat? Hij lag daar toch niet nog steeds? Wat als hij dood ging? Kaito!!!

Brynn schoot overeind en voelde een warme huid tegen haar neus. Haar grote, donker blauwe ogen stonden wijd opengesperd en keken recht in de roodbruine ogen van Kaito. Heel even snel viel haar de opmerkelijke combinatie van het gelige haar met de bruine ogen op, maar een pijnscheut in haar maag liet haar weer achterover zakken. Gek genoeg verzachte een zwoel gevoeletje in haar buik die pijn. Oh nee, dit was niet goed! Brynn’s ogen stonden plotseling erg angstig. Ze keek Kaito bang aan. Nog nooit was ze bang voor een jongen geweest, behalve nu… voor Kaito. Hij gaf haar gevoelens die ze wel begreep, maar niet wilde. Ze moest hier weg en snel! Brynn wendde haar ogen af naar de grond. Ze wilde niet naar de jongen kijken, wetende dat zijn blik haar ongemakkelijk zou laten voelen. Vliegensvlug schoof ze naar achteren. ‘Nee, ga weg!’ Snel stond ze op en liep achteruit terwijl ze zich al half omdraaide. Ze moest Kaito met rust laten. Brynn balde haar vuisten. Nu mocht ze niet achterom kijken! Haar wil was sterk, maar haar gevoel overwon het toch. Voorzichtig keek Brynn toch om. Ze schrok zich kapot en dat was goed te zien. Haar ogen sperden zich wijd open en haar vuisten ontspanden zich wat meer. Een verschrikkelijk schuldgevoel bekroop Brynn toen ze het zwaar toegetakelde gezicht van Kaito pas echt goed zag. Donker bloed stroomde uit een enge wond bij zijn slaap en hij zag er gebroken uit. Brynn’s benen trilden. Wat voor een trut was ze nou? Hij had haar waarschijnlijk hierheen gebracht en haar daarmee gered! Brynn’s geschrokken blik zette zich om in schaamte. Nog nooit had ze zich zo geschaamd als nu en zonder nog iets te zeggen, maar nog steeds met grote ogen liep ze terug naar Kaito en knielde voor hem neer. ‘Sorry,’ fluisterde ze met gebroken stem. Haar donkere ogen werden vochtig, maar Brynn zou niet gaan huilen! Niet nog eens! Ze keek Kaito oprecht veronhtschuldigend en beschaamd aan. ‘Sorry…. Je hebt vast veel pijn… Stuur me zo maar weg, maar…Laat me je eerst alsjeblieft helpen…’ vervolgde ze waarna haar trieste blik weer naar de grond afzakte. Hoe kon ze zo gemeen tegen hem doen na alles wat hij voor haar had gedaan? Misschien was het wel gewoon het beste als ze hem hielp en daarna zou oprotten om nooit meer tegen hem te praten. Dat zou in ieder geval het beste voor Kaito zelf zijn…

Kaito glimlachte opgelucht en vriendelijk toen hij naar Brynn keek. Ze was gelukkig wakker. Hij schrok en viel achteruit op de grond. ‘Maar Brynn…’ begon hij, maar ze leek zo kwaad, dat hij zijn mond hield. Wat had hij fout gedaan? Was het omdat hij zijn neus even in haar nek gelegd had? Natuurlijk! Wat stom! Waarom had hij dat dan ook gedaan? Nu was Brynn vast heel erg kwaad op hem. Schuldbewust keek hij naar de grond. Hij had kunnen weten dat het foute reacties zou opwekken bij Brynn en toch had hij verdergegaan? Wie was hij eigenlijk? Hij herkende zichzelf niet meer. Brynn maakte iets in hem los wat hij ergens in zich wou houden, maar ergens ook gerust wou vrijlaten, zodat Brynn wist hoe hij zich nu voelde. En momenteel voelde hij zich verschrikkelijk. Hij keek naar de grond en zuchtte zachtjes. Hij wist niet goed hoe hij met Brynn moest omgaan, met haar woede. Het maakte hem ergens ook verschrikkelijk boos op zichzelf, wat hij dan weer eng vond omdat hij zichzelf normaal nooit iets verweet als hij anderen - zelfs niet bij meisjes - kwaad maakte. Hij keek naar de grond en beet even op zijn wang, waarna hij weer opkeek naar Brynn. Hoe kon hij het goedmaken? Hoe zou ze hem nog willen accepteren? Had hij het compleet verpest bij haar, of was er nog hoop?

De tweede reactie van Brynn, daar schrok hij wel van. Hij stond op. De pijn in zijn wang kon hem geen bal meer schelen, alleen nog het meisje die daar zo gebroken als wat stond. Hij keek haar aan en zuchtte zachtjes. ‘Brynn,’ fluisterde hij, meer kon hij niet over zijn lippen krijgen. Hij keek haar gebroken aan en zuchtte even, waarna hij zijn laatste voet neerzette om op te staan. Hij hield zijn hand tegen zijn borstkas gaan. De plek deed verschrikkelijk veel pijn. Hij herinnerde zich dat een paar van die sukkels hem daar ook een trap hadden gegeven, maar het kon hem niet schelen. Hij moest naar Brynn toe en wel nu! Hij liep op Brynn af en sloeg zijn armen rond haar rug, waarna hij haar tegen zich aandrukte en zijn kin in haar nek duwde. Hij sloot zijn ogen en wreef ritmisch over haar rug. ‘Het is oké. Ik stuur je niet weg. Het maakt niet uit wat er net gebeurde, laten we het gewoon vergeten, oké?’ vroeg hij zachtjes en hij streelde bemoedigend over haar rug, waarna hij haar losliet en haar aankeek. Hij tilde haar kin op, zodat ze hem wel moest aankijken. ‘Het is goed. Geen problemen meer,’ zei hij grijnzend.

Hij draaide zich om en ging op de bank zitten, waarna hij de EHBO-kist omhooghield en meteen Brynn met een grapje wat losser probeerde te maken. ‘Nou mevrouw, show mij uw kunsten van het verzorgen maar eens!’ zei hij lachend en hij gaf haar een knipoog, waarna hij rustig wachtte. Hij vroeg zich af of zo plotseling overgaan van pijnlijk en verdrietig naar blij en grappig wel zo’n goed idee was, maar het was de enige manier om Brynn een beetje losser te krijgen.

- F*cking kort, maar middenin de post opende ik een site... en kwam ik een teleurstelling tegen, de zoveelste al... Sorry Sad

Het bederft mijn inspiratie Sad

-

Brynn durfde eigenlijk niet op te kijken toen ze merkte dat Kaito moeizaam opstond. Dat hij haar naam gefluisterd had, had Brynn niet eens gehoord door haar eigen verwarde, boze gedachten. Hij zou natuurlijk niet meer tegen haar willen praten na haar gemene reactie op zijn lieve voornemen. Maar toen Brynn merkte dat Kaito zijn hand ondersteunend tegen zijn borst aan zette, keek ze toch zorgelijk op. Had hij daar pijn? Was hij daar getrapt door de kereltjes van Julian. Normaal zou ze bij die gedachte ongelofelijk boos worden op die jongens, maar ze voelde zich nu zo ellendig, dat ze zelfs dat niet meer kon. Brynn zag verrast dat Kaito op haar af liep. Wat deed hij? Waarom liep hij niet weg zoals ieder ander op zo’n moment zou doen? Waarom vertelde hij haar niet gewoon wat hij dacht? Dat ze maar beter gelijk weg kon gaan. Dat die reactive van haar gewoon zwaar k*t was geweest en dat hij nu niets meer met haar te maken wilde hebben. Waarom deed hij dat niet? Verbaasd, maar vooral nog steeds schuldig keek ze Kaito nu aan. Hij sloeg zijn armen om haar heen en ze voelde hoe ze tegen hem aan werd gedrukt. Overdonderd staarde Brynn voor zich uit en legde haar handen teder tegen zijn borst aan. Ze voelde zijn warme adem in haar nek en hoe zijn handen ontspannend over haar rug heen wreven. Oohw, wat had ze nu een spijt van hoe ze op hem gereageerd had! Hij was zo lief geweest, zelfs nu nog en zij had zich gewoon gedragen als een echte bitch. Ze had gereageerd alsof hij een van de jongens van Julian was geweest. Hoe kon ze Kaito nou zo behandelen? Brynn’s kin steunde op Kaito’s schouder en ze zat wat onhandig voorover gebogen, maar toch voelde het zo comfortabel. Toch bleef een vraag spookachtig in haar hoofd zweven. Waarom werd hij niet boos op haar zoals de normale persoon was geworden? Brynn raakte zo verward van Kaito. Was dat misschien de reden dat ze steeds zo onterecht boos op hem reageerde? Omdat ze hem niet kon voorspellen zoals ze bij de meeste mensen wel kon? Omdat hij niet in haar gebruiksaanwijzing voor jongens stond? Het klonk allemaal zo raar. Brynn was er zeker van dat ze iets voelde, maar ze verzette zich er gewoon ontzettend tegen. Het allerliefste zou ze dat nu loslaten, maar haar eigen gebouwde muur rondom haar hart verhinderde dat.

Brynn kneep haar ogen stijf op elkaar toen Kaito zei haar niet weg te sturen, dat ze het gewoon zouden vergeten. Ze wilde de hete tranen zo graag gevangen houden. Ze wilde niet weer zielig gaan zitten huilen, zoals ze vroeger weleens als klein kind deed. Brynn had zal zo lang niet meer gehuild. Nog iets wat ze zichzelf verboden had. Met huilen kwam je toch niet verder. Het was alleen maar een vervelende manier van aandacht vragen, maar op deze ene dag had ze al zo veel meer gehuild dan in het afgelopen jaar. Maar Kaito was zo ontzettend lief, gevoelig en gewoon zo perfect, dat Brynn niet anders kon dan ontroerd zijn door zijn goedheid. Zij kon nog zoveel van hem leren. Hoe te vergeven bijvoorbeeld. Iets waar Brynn onwijs slecht in was, maar nu vergeefde Brynn Kaito alles al kon ze eigenlijk niets bedenken waarvoor ze hem zou moeten vergeven. Hij had helemaal niets verkeerds gedaan. Zij was degene die de hele tijd al fout zat en nu tot overmaat van ramp ook nog eens de volle aandacht en vergiffenis van Kaito kreeg. Ze was zo oneerlijk tegenover hem. Dat moest ze nu echt gaan veranderen! Een bittere traan stroomde over haar wang.

Opeens voelde Brynn Kaito’s vingers haar kin vastpakken. Hij dwong haar om hem onder ogen te komen en nog steeds zwaar beschaamd staarde ze in zijn roodbruine ogen. Haar handen trilden zachtjes bij die aanblik. Zijn blik was zo sterk en indringend. Zoveel krachtiger dan die van haar. Normaal zou ze zo’n dominante houding van een jongen niet leuk vinden, maar wanneer Kaito zo deed, voelde Brynn een apart gevoel in haar buik bloeien. Iets wat ze echt nog nooit gevoeld had. Het was een fijn gevoel. Het maakte haar duidelijk dat ze nooit meer weg wilde van Kaito. Dat ze inderdaad veilig bij hem was, dat hij haar wilde en kon beschermen en dat zij dat gewoon moest toelaten. Net zoals hij haar toeliet. Brynn’s trieste uitdrukking verdween geleidelijk toen Kaito grijnsde en zei dat het goed was. Het was goed. Brynn lachte zwakjes naar Kaito. Hij moest zich niet ongemakklijk voelen bij haar wat nu waarschijnlijk al bijna niet meer mogelijk was. Maar toch… Dan moest ze daar nu iets aan gaan doen. Opeens stond Kaito op en Brynn volgde hem met haar ogen. Hij ging op de bank zitten en hield wat vrolijker de EHBO-kist omhoog. Brynn schoot in de lach bij zijn grapje. ‘Oke, dan’ zei ze zacht, maar niet meer zo verdrietig als eerst. Hij wist wel hoe de spanning te verbreken. Ze snoof even en veegde haar natte ogen schoon. Nog steeds wat beverig stond ze op en ging naast Kaito zitten. Zijn charmante knipoog liet haar hart nog een sprongetje maken. Bijna werd ze misselijk van dat fijne, maar heftige gevoel en snel drukte ze het weg. Ze probeerde haar handen te laten stoppen met trillen door ze snel even in elkaar te knijpen en pakte toen de kist van Kaito aan. Ze zette hem voorzichtig bij haar op schoot en wilde haar been even wat verzetten om het steviger te laten staan, maar ze voelde een kleine knelling aan haar knie. Lichtelijk verbaasd keek ze ernaar. Om haar knie zat een wat bebloed verband. Had Kaito dat gedaan? Brynn glimlachte even toen ze pas realiseerde dat het verband om haar panty heen gewikkeld zat. Kaito was echt een schatje. Ze keek Kaito met een geamuseerde lach aan en keek net even iets te lang in zijn donkere ogen. Ze keek weer snel omlaag en opende de EHBO-doos. Ze haalde een voor haar ogen gevallen lok uit haar gezicht en legde haar handen toen weer op de kist. Verbaasd merkte ze dat er geen bloed meet op haar vingertoppen zaten. Nog een keer raakte ze haar gezicht aan. Ze voelde geen bloed meer. Had Kaito haar helemaal verzorgd toen ze bewusteloos was? Ze keek Kaito snel even verbaasd en zelfs een heel klein beetje wantrouwig aan, maar de dankbare glans in haar ogen viel niet te verbergen. Haar verbaasd staande mond krulde zich echter al weer tot een lief glimlachje en ze sloot haar ogen om duidelijk te maken dat ze hem wel vertrouwde. ‘Dankje,’ bedankte ze hem zachtjes. Kaito zou wel begrijpen waarvoor. Ze was er opeens zo zeker van dat Kaito wel anders was dan al die anderen. Maar nu zou ze hem eerst helpen! Daar had hij veel meer aan dan aan haar sympathie.

Brynn pakte een rol dik verband uit de doos en een verbandschaartje. Ze wist wel hoe ze dit soort wonden moest verzorgen. Op de basischool, toen ze grotendeels wel aanwezig was in de klas, had ze lessen EHBO gekregen en had ze daar wel erg haar best voor gedaan. Voor het diploma was ze dan ook met vlag en wimpel geslaagd. Brynn legde de spullen die ze nodig had voorzichtig weg aan de zijkant van de doos. Ze ging rustig op haar knieen voor Kaito zitten, maar keek hem niet meer aan. Ze zorgde er wel voor dat haar zwarte Allstars over de rand van de bank heen leunde. Ze wilde tenslotte zijn bank niet vies maken. Daarna pakte ze twee steriele gaasjes en opende ze beiden, maar haalde maar eentje uit de verpakking. De ander legde ze naast haar dubbelgevouwen been neer. Ze zat niet echt handig, half naar voren leunend om zo direct goed bij Kaito te kunnen komen, half scheef om haar schoenen van de bank af te houden en half haar kont naar achteren stekend om haar evenwicht te kunnen blijven bewaren. Ze probeerde wat rechter op te gaan zitten en pakte een schoon gedeelte van Kaito’s kaaklijn vast. ‘Hoofd recht houden,’ zei ze hem zacht, maar zeker niet op dwingende toon, meer bijna vragend. Daarna legde ze het gaasje op zijn zwaar bloedende slaap die gelijk al helemaal donker rood kleurde. Daar had ze dus ook niets meer aan. Ze liet Kaito even los en pakte snel het andere gaasje dat nog steeds naast haar been lag uit het zakje. Ze merkte dat het groter en dikker was dan het vorige. Die kon ze dus maar beter gebruiken. Brynn keek weer om en pakte Kaito weer vast om er zeker van te zijn dat hij zijn hoofd recht zou houden, maar eigenlijk ook wel omdat het contact met zijn huid lichte tintelingen in haar buik veroorzaakte. Voorzichtig begon ze het overtollige bloed aan de zijkant van zijn gezicht weg te vegen. Haar gezicht stond bezorgd en gevoelig. Als het maar wel goed kwam met Kaito. Hij zag er echt niet goed uit en dan had ze het niet over zijn uiterlijk opzich, daar had ze een heel andere mening over. Ze had het vooral over zijn lichamelijke conditie. Brynn was zo diep verzonken in haar concentratie om het goed te doen, dat ze niet door had dat ze steeds meer naar voren begon te leunen. Net zoals ze altijd deed wanneer ze een boek aan het lezen was. Dan kwam ze ook steeds dichterbij de bladzijden om de tekst beter te kunnen lezen. Ze had niet eens door dat ze al bijna aan het verdrinken was in zijn bruine ogen. In haar concentratie wilde Brynn als vanzelf, een gewoonte bijna, haar pet wat veschuiven, maar merkte verbaasd dat die niet meer op haar hoofd stond. De verbaasde blik in haar ogen moest vast lachwekkend zijn geweest aangezien ze het in eerste instantie niet begreep. Waar was dat ding? Oh, die was natuurlijk afgevallen toen ze op de grond was geduwd door de langharige jongen. Stom. Nou ja, ze zou binnenkort wel een nieuwe pet kopen.

Brynn wilde achteruit gaan om de het dikkere verband te pakken, maar had de afstand mis schat omdat ze onbewust veel te ver naar voren was gaan leunen en in plaats van achterover te gaan, viel ze door een tekort aan evenwicht voorover. Ze schrok en kon een gilletje nog maar net binnen houden. Ze viel met haar kin op Kaito’s borst zwaaide haar armen verschrikt om zijn nek. Haar hoofd was zwaar rood. Vooral omdat ze heus wel doorhad dat ze klunzig bezig was en al helemaal omdat ze bang was op Kaito’s pijnlijke plek beland te zijn. Die waren de klootzakken van eerder die dag hem hadden geschopt. Ze was ook zo stom! Toch wilde ze haar blozende gezicht niet weer voor hem verbergen en keek ze hem vooral geschrokken en verontschuldigend aan. Haar ogen sprankelden al wist ze zelf niet of dat van spanning of plezier was. Want ergens, heel stiekem, diep in haar buik, begon haar hart als een razende tekeer te gaan en dat was niet meer omdat ze bang was… ‘Sorry,’ fluisterde Brynn toen ze eindelijk weer wat uit kon brengen en vervolgde toen met een klein glimlachje: ‘alweer.’ Snel kroop ze van Kaito af. Ze ging rechter en gewoon op haar achterwerk zitten waarna ze haar gezicht snel achter haar roodbruine haren verschuilde. Ze pakte snel het dikke verband om Kaito’s hoofd te verbinden. Ze durfde zijn gezicht niet meer vast te pakken en wikkelde snel het verband om zijn hoofd. Ze zorgde er wel voor dat het verband op zijn huid lag en niet op zijn haar, wat nog een hele klus was aangezien het alle kanten uit piekte. Iets wat ze eigenlijk wel heel erg leuk van hem vond. Brynn leunde weer wat voorover om het verband aan de achterkant van zijn hoofd te knopen. ‘Sorry, ik zal niet weer vallen,’ lachte ze. Het was misschien wel stom om het weer zo te proberen, maar ze wilde niet van de bank opstaan en Kaito’s ogen voor de zoveelste keer ontwijken. Niet nu ze er eindelijk van kon genieten. Brynn ging weer wat naar achteren zitten toen ze klaar was en ruimde de verbanddoos op. De vieze doekjes legde ze erop en snel liet ze haar ogen het huis van Kaito even analyseren. Het was best wel donker en nu pas merkte ze op dat het best wel kraakte, maar ondanks de bijna spookachtige uitstraling die het had, voelde het goed hier te zijn. Het herinnerde haar aan de tijd dat ze echt net alleen was, toen ze nog niet genoeg geld voor een appartement had. Een eenvoudige boomhut had ze gemaakt waarvan ze de plek nog goed wist. Hoog in een boom beschut onder de duizenden, groene blaadjes. Het was een gezellig ding geweest. Het had alleen geen elektriciteit, gas of water en vooral dat laatste was erg lastig. Openbare toiletten zoeken was nog niet zo’n punt geweest, maar een douche… Gelukkig had ze in die tijd een vrij schone rivier gevonden waar ze zich kon wassen. Maar elke keer goed kijken of er iemand aankwam was niet echt ontspannend. Nou was Brynn niet echt preuts of zo, maar dat soort dingen vond ze toch niet echt fijn. Gelukkig had ze nu in haar appartement een echte douche en toilet. Brynn grinnikte in zichzelf. Als Kaito dat toch eens wist… Ze schrok opeens op. Wat deed ze hier eigenlijk nog? Ze had Kaito verzorgd dus nu had hij haar niet meer nodig! Snel stond ze op. ‘Sorry voor de last,’ stamelde ze, maar ze was wel eerlijk en verwachtte ook dat Kaito het er gewoon mee eens zou zijn. Een andere reactive kon Brynn zich niet voorstellen. ‘Ehm, waar is de deur?’ vroeg ze twijfelend. Het was gewoon beter voor Kaito als zij uit zijn leven zou verdwijnen en iets in Brynn zei haar dat ze moest vertrekken. Maar waarom was dat zo moeilijk? Waarom zei haar hart iets anders dan haar hoofd? Waarom waren haar gevoelens voor hem sterker dan haar wil iets anders te vinden?

*Geeft niets hoor! Ik begrijp het wel Wink

Het is alleen maar heel vervelend voor je D”:*

Blozend keek Kaito naar Brynn. Hij voelde haar zachte vingers tegen zijn huid, wat zijn ogen genietend lieten sluiten. Hij wist dat het misschien enorm fout was om zo van Brynns aanrakingen te genieten, maar het gebeurde gewoon automatisch. Die meid maakte iets in hem los wat hij al heel lang in zich had proberen te houden en wat hem telkens ook goed lukte. Haar aanrakingen zorgden voor kleine tintelingen, die tot de diepste haartjes en donshaartjes van zijn gezicht en zijn hele lichaam drongen en wat hem genietend zijn ogen liet sluiten. Hij opende zijn ogen echter alweer gauw om Brynn geen verkeerde ideeën te geven en keek haar glimlachend en goedkeurend aan. Hij wist niet waar ze het geleerd had, maar ze kon zijn bloedende delen in elk geval al goed Hij keek haar goed aan, zodat ze niet uit concentratie gebracht kon halen. Hij moest toegeven dat ze echt prachtige ogen had. Maar dat gaf hij zelfs met de nodige plezier toe. Hij liet zijn ogen glijden naar haar vingers. En daarna naar haar haren, die als een prachtige, rode, satijnen gordijn langs haar schouders vielen. Hij voelde zijn hart steeds sneller en sneller kloppen, tot het op een gegeven moment gewoon pijn begon te doen en hij zich een beetje misselijk voelde van al die vreemde gevoelens. Verbaasd keek hij naar haar. Haar gezicht was nu wel erg dichtbij. Wat wou ze doen? Hij voelde zijn hart snel kloppen en trok zijn hoofd instinctief een stukje naar achter om haar vervolgens glimlachend aan te kijken. Brynns blik was een en al concentratie. Hij besloot haar maar niet uit de concentratie te halen en wachtte rustig totdat zij klaar was. Hij schrok bij haar gil en sloeg zijn armen automatisch beschermend om haar rug heen. Hij kreunde van de pijn toen hij een gewicht op zijn pijnlijke borstkas voelde, maar verbeet zich. Hij schoot in de lach toen hij Brynns blik ontmoette. Dat rood hoofd stond wel sexy bij haar. Wat dacht hij nu weer? Hij mocht zulke dingen helemaal niet denken! Maar waarom voelde het dan zo goed? Waarom kon hij haar gewoon niet de rug toekeren en had hij haar - bij haar boze uitbarsting van daarnet - niet gewoon het huis uitgesmeten? Als andere meisjes dat hadden gedaan bij hem, had hij hun dubbeldik de rug toegekeerd. Maar Brynn was zo anders. Zo meer mooi en lief. Betoverd keek hij naar haar en wachtte af tot ze klaar was met het verzorgen. Al haar aanrakingen bleven maar tintelen op zijn huid en hij voelde een soort roes door zijn lichaam trekken. Wat Brynn ook precies deed met zijn lichaam, het voelde heerlijk. Alsof niks hun nog kon scheiden. Hij keek haar aan en sloot zijn ogen opnieuw genietend toen ze aan zijn hoofd kwam. ‘Ik voel me een ninja,’ zei hij lachend, toen ze klaar was met het verband. Hij keek in haar ogen en voelde een scherpe schrok door hem heengaan, wat hem alleen nog maar meer stimuleerde om naar haar te blijven kijken. Zijn ogen bleven hangen op haar lippen. Opnieuw voelde hij een verlangende schrok door zich heengaan, die hij met alle mogelijke middelen een beetje probeerde te kalmeren. Ze wou hem niet. Hij moest ophouden met deze dingen te denken. Dadelijk maakte hij Brynn nog bang! Dat gaf de doorslag en hij focuste zich op iets heel anders, dit echter maar een half minuutje werkend, waarna zijn aandacht en zijn blik weer volledig naar de mooie kanten van Brynn gingen. Hij was aan het gluren! Of toch niet? Staarde hij allang? Hij wist het niet. Hij wist alleen maar dat ze vreselijk knap was.

Hij schrok toen Brynn opstond. Was hij in zo’n diepe roes geweest? Was hij zo erg betoverd geweest door haar aanrakingen, dat hij zelf nog niet eens doorhad gehad dat hij klaar was? Dat Brynn klaar was met hem te verzorgen? God, waar ging het met hem heen de laatste tijd! Hij merkte dat hij een beetje onderuitgezakt op de bank zat, een teken van zijn genieting. Oh, als Brynn dit zou zien! Het was al te laat. Ze was de hele tijd over hem heen gebogen geweest, ze had hem heus wel zijn kijken en zien genieten. Hij bloosde. Een steek ging door hem heen bij Brynns vraag. Hij kwam gelijk overeind. Hij voelde dat zijn pieken alle kanten opstonden, maar hij kon alleen maar zijn blik op Brynn houden, niet gelovend dat ze dit meende. Waar de deur was? ‘Daar,’ zei hij een beetje versuft en hij wees. Ja hoor, alsof Brynn het zo zou kunnen vinden. ‘Ik loop wel even mee,’ zei hij verslagen, maar hij bleef staan toen hij haar woorden overdacht. Hij kreeg een brede, brede grijns. Hij lachte en schudde zijn hoofd. ‘Last? Brynn? Denk je dat je een last voor me bent?’ vroeg hij en hij keek haar ongelovig aan, alsof hij zichzelf niet eens kon geloven. Eigenlijk kon hij dat ook helemaal niet. Waarom zou Brynn een last voor hem zijn? ‘Je moet niet zo negatief over je denken!’ zei hij en hij grinnikte even. Nu! Nu moest hij het aan haar vertellen! Zijn voorstel, die hij in zijn hoofd gehad had al een hele tijd, maar die hij nog niet had durven uitspreken. Hij keek haar aan en nu was het zijn beurt om even verlegen naar de grond te kijken. ‘Eigenlijk had ik een voorstel voor je,’ zei hij en hij keek haar met een rood hoofd aan. ‘Nou ja, als je niet wilt, dan moet je natuurlijk ook niet van mij, maar je mag gewoon kiezen, ik bedoel als je het leuk vindt kun je er natuurlijk op in gaan, niet dat ik dat verwacht hoor, ik ben niet zo arrogant,’ ratelde hij en hij haalde diep adem. Hij wist dat hij ondertussen een flink rood hoofd had gekregen, maar probeerde dit een beetje te negeren. Hij moest het Brynn immers zelf vragen. Kom op, nu moest hij het wel doen! Dadelijk dacht ze dat hij een grap maakte of zo en dat deed hij zeer zeker niet!

‘Nou ja, ik wou dus vragen of je hier wou blijven eten en een film wou blijven slapen. En als het erg laat wordt…’ Nu kreeg Kaito pas echt een rode kop en hij wreef over zijn achterhoofd. Zijn buik tintelde van opwinding en het zweet prikkelde tegen zijn rug, maar hij probeerde het een beetje te negeren. ‘… dat je wel misschien een nachtje kunt overnachten bij me. Je mag gewoon doen alsof het je eigen huis is hoor, maar ik vroeg me het gewoon een beetje af,’ zei hij en hij keek haar glimlachend aan, maar hij voelde gewoon dat hij helemaal rood was geworden van zijn eigen vragen. Hij was benieuwd of Brynn hem zou afwijzen of juist niet. Dat ze blij zou zijn of boos zou worden. Of ze positief over hem dacht of de verkeerde ideeën over hem kreeg. Hij keek haar vriendelijk aan en zijn ogen fonkelden van opwinding. Hij kon er niets aan doen. Ze was ontzettend mooi en het zou super zijn om voor haar te mogen koken. Hij had nog wel iets in huis of zo. Hij lachte naar haar en sloeg zijn ogen toen neer.

Brynn keek vragend op toen Kaito wat versuft antwoord op haar vraag gaf. Daar? Daar was altijd zo’n lekker antwoord. Ja, waar is daar? En waren zei hij het zo versuft? Ze had hem toch niet verveeld of wel soms? Brynn beet zachtjes op haar lip. Niet aan denken nu! Brynn’s ogen volgde Kaito’s wijzende vinger en ze zette al een stap in die richting toen Kaito op stond en zei wel even mee te lopen. Natuurlijk, hij zou wel blij zijn haar eindelijk weg te hebben. Plotseling stond Kaito stil en Brynn draaide zich om, om hem aan te kunnen kijken. Was er iets? Brynn fronste verbaasd toen Kaito opeens breed grijnsde en zijn hoofd lachend schudde. Wat? Had ze iets raars gezegd? Brynn huiverde. Nee toch? Maar Kaito keek haar ongelovig aan en zei iets waardoor Brynn zelf ook ongelovig begon te kijken. Hij vond haar geen last? Brynn keek verlegen naar haar voeten. ‘Nou…’ zei ze betwijfeld, maar gelukkig ging Kaito al verder. Brynn keek hem weer aan en zag dat nu hij zijn blik verlegen omlaag had staan. Hij zag er lief uit wanneer hij zo keek. Niet aan denken! Brynn beet op haar lip. Ze moest niet zo over hem denken!! Dat wilde hij zelf waarschijnlijk niet eens. Misschien zou hij haar gedachten zelfs wel eng vinden! Brynn keek Kaito nieuwschierig aan toen hij weer verder ging. Een voorstel? Wat bedoelde hij? Brynn merkte Kaito’s rode gezicht op en lachte geruststellend. Wat zag hij er schattig uit wanneer hij bloosde… Niet zo denken! Herhaalde Brynn voor de zoveelste keer vandaag alweer in haar hoofd, maar ze kon het niet stoppen. Ok, focussen nu! Brynn schoot in de lach toen Kaito opeens allerlei dingen achter elkaar begon aan te ratelen terwijl zijn hoofd steeds roder en roder werd. Waarom raakte hij zo opgelaten? Hij ging haar toch niet vragen om te trouwen of zo? Waar maakte hij zich druk om? Opeens herinnerde Brynn zich weer haar uitval naar hem en voelde de bittere schaamte weer opborrelen in haar buik. Het was logisch dat hij het moeilijk vond haar iets te vragen. Hij was toch niet bang dat ze dat weer deed? Brynn kneep haar ene hand samen en duwde haar nagels in haar vlees om zichzelf op haar lichaam af te reageren en met haar andere hand begon ze met haar vingers te frummelen. Ze werd bijna zenuwachtig van Kaito’s zenuwachtige houding, maar kon zich niet tegenhouden het ook heel erg schattig te vinden. 'Het is goed hoor,’ lachte ze voor het eerst echt lief naar hem. Ze wilde dat hij niet meer bang voor haar reacties was, als het dat natuurlijk wel was.

Eindelijk gooide Kaito het er uit, maar Brynn schrok er wel een beetje van. Haar ogen vergrootten. Meende hij dat nou? Bij hem blijven eten, film kijken en misschien zelfs slapen?! Na alles wat ze tegen hem gedaan en gezegd had? Brynn schudde zachtjes haar hoofd. Hij zei dat vast alleen maar om beleefd te zijn, niet omdat hij het zelf echt wilde. En wie was zij om zijn echte verlangens te dwarsbomen? Ze ging zijn beleefdheid echt niet misbruiken! ‘Dat is heel li-.. eh.. aardig van je Kaito, maar…’ -Opeens stopte Brynn. Wacht, Kaito’s ogen stonden zo sprankelend. Zou hij het toch leuk vinden als ze bleef? En hij had het haar wel uit zichzelf aangeboden, maar bovendien, leek Kaito haar niet de jongen die het zou zeggen wanneer hij iets niet wilde? En hij had toch zelf gezegd dat hij haar geen last vond? Misschien misbruikte ze zijn gastvrijheid wel wanneer ze hem weer afwees. Misschien kwetste ze zijn gevoelens zo wel! Misschien…mischien…mischien…! Brynn lachte. Weet je, wanneer hij zoiets aanbood moest hij er maar goed zeker van zijn. Nu zat hij er aan vast! En bovendien… Was het laatste was ze wel niet zo willen dat ze Kaito’s gevoelens kwetste? Het boeide Brynn even helemaal niet dat ze dat zo gemakkelijk aan zichzelf toegaf. Haar oude geest kwam weer terug. Mensen moesten maar opassen wat ze tegen haar zeiden. Vroeger nam ze bijna elke uitdaging wel aan. Nu, zo met de tijd, had ze wel geleerd dat beter niet te doen, maar.. Kon ze dit niet maar beter als een soort van uitdaging zien? Een uitdaging om Kaito duidelijk te maken dat ze hem wel mocht? Dat ze niet boos op hem was. Misschien wel dat ze hem zelfs wel een beetje leuk vond.. Nee, dat laatste niet! Wat zou hij wel niet van haar denken? Waarschijnlijk alsnog dat ze een of andere rare freak was! Nee, ze zou hem laten zien dat ze wel degelijk een normaal mens was en aardig kon zijn, want voor haar eigen idee had ze dat tot nu toe totaal niet gedaan.- Brynn had haar besluit genomen en richtte haar omlaag gezakte blik weer omhoog, recht in Kaito’s ogen. ‘…maar ik denk dat ik maar beter niet kan doen alsof dit mijn eigen huis is!’ Vervolgde Brynn enthousiast lachend en met sprankelende ogen. Brynn knipoogde vrolijk naar Kaito en kalmeerde zelf wat. Ze liep naar Kaito toe en stopte vlak voor hem. ‘Het lijkt me heel erg leuk om nog even bij j-.. hier te blijven,’ versprak ze zich. Verdomme, waarom versprak ze zich zo vaak. Ze legde haar hand symboliserend op haar lippen. Ze mocht zich niet meer verspreken! Het kwam vast zo dom over!

Opeens schoten honderden vragen door Brynn’s hoofd. Waar moest ze slapen? Op de bank misschien? Zou ze Kaito echt niet tot last zijn? Maar wacht eens even! Ze kon hier toch niet blijven in deze kleren?! Brynn liet haar blik naar beneden zakken, naar haar kleren. Haar panty was gescheurd, haar rokje gerafeld en vies en haar witte trui besmeurd met bloed en andere viezigheid. Voor het eerst wist Brynn echt even niet wat ze moest zeggen. Ze keek Kaito alleen maar vragend aan en hoopte dat hij de hint zou begrijpen. Ze kon eventueel eerst wel even naar huis gaan om haar kleren op te gaan halen, maar dat was ook weer een heel gedoe. Een hopeloos gevoel brandde in haar buik, maar Brynn onderdukte het. Ze stond het zichzelf niet toe zich zo te voelen met Kaito in de buurt. Snel richtte ze haar aandacht op wat anders. Ze staarde recht voor zich uit waardoor haar ogen op Kaito’s borstkas bleven hangen. Wat was hij toch gespierd. Nee, nou deed ze het weer! Brynn schrok op en legde haar vingers teder op de gepijnigde plek op zijn borst. Ze draaide er zachtjes rondjes over met haar vingertoppen en keek terwijl ze nog even door ging Kaito bezorgd aan. ‘Die ben ik vergeten. Kan ik anders wat ijs voor je halen?’ Brynn realiseerde opeens wat ze had gezegd. Wanneer ze ijs zou hebben voor op Kaito’s borst, dan zou hij wel zijn vest en shirt moeten uitdoen om de wond goed te kunnen verkoelen, maar of ze dat nou zo erg vond… Natuurlijk vond ze dat! Beviel Brynn zichzelf geschrokken! Wat dacht ze allemaal wel niet! Brynn hoopte vurig dat Kaito dat zelf niet zo bedacht had en raar over haar ging denken! Snel wendde ze haar blik op haar nog steeds op Kaito’s borst liggende vingers. Liet hem alsjeblieft niet hetzelfde als haar denken! Opeens bedacht Brynn zich en een stout ideetje kwam op in haar hoofd. ‘Maar dan moet je wel je shirt uitdoen’ zei ze ontdeugend zoals ze eigenlijk ook wel was. Een charmantie grijns volgde en een brandend gevoel ontstond in Brynn’s buik. Hopelijk kon Kaito er tegen…

Kaito voelde lichte teleurstelling in zich opkomen toen hij Brynn zag twijfelen. Natuurlijk twijfelde ze! Wat was hij dan van plan? Wat dacht hij dan? Dat ze als witte was in zijn armen zou vallen? Nee, hij was soms veel te naïef. Misschien wou Brynn helemaal niet en deed ze nu gewoon zo aardig om hem niet te kwetsen. Maar toch… Die fonkelende ogen… Die konden toch niet gespeeld zijn? Hij moest moeite doen om niet te zwijmelen. Hè, zwijmelen was voor meisjes! Hij grinnikte even. ‘Je wilt dus wel,’ zei hij lachend. ‘Pestkop,’ vond hij, maar de geamuseerde glans in zijn ogen vertelde Brynn dat hij het grapje helemaal niet erg vond. Hij glimlachte naar haar en wachtte rustig af. Misschien had ze nog speciale wensen of zo. In dat geval moest hij goed opletten! Hij wou Brynn graag geven wat ze wou. Als hij haar daarmee bij hem kon houden, dan… Hij schrok van zichzelf. Wat was hij nu weer aan het denken!? Dit mocht hij helemaal niet denken! Brynn wou hem niet. Ze wou hem misschien als vriend, maar meer niet! Dat moest hij goed in zijn oren knopen en onthouden! Hij zuchtte zachtjes, onhoorbaar, zodat Brynn niet ging denken dat het om haar was. Hij zuchtte eigenlijk om zichzelf, maar ook om die gevoelens die met elke aanraking, elke knipoog en elke beweging van Brynn steeds erger werden. En toch moest hij zich koest houden! Hij keek haar verbaasd aan. Had hij het verkeerd verstaan, of had ze bijna gezegd dat ze het leuk vond om bij hem te blijven? Hij keek haar verbaasd aan. Het symbool van de hand tegen de mond versterkte dat gevoel nog meer. Welnee, ze had waarschijnlijk een zacht boertje of zo iets gelaten, het zou heus geen verspreking geweest zijn, hij had gewoon weer eens verkeerd verstaan.

Een lichte huivering drong door Kaito heen toen Brynn opeens voor hem stond. Haar gezicht was zo dichtbij. Zijn ogen dwaalden af naar haar lippen. Wat zou hij die toch eens graag willen kussen… Oké, nu moest hij ophouden! Hij probeerde de gedachten ver weg te duwen in zijn hoofd, maar op de een of andere manier kwamen ze steeds terug. Als Brynn zijn gedachten zou weten, zou ze hem tegen zijn wang slaan en vertrekken. En dat mocht hij nu juist niet laten gebeuren! Een kreun verliet zijn lippen toen Brynns scherpe nagel over zijn borst wreef. De streling gaf hem overal tintelende gevoelens. Hij werd zo rood als een biet. Hopelijk dacht Brynn dat die kreun van de pijn was. Viel een kreun van genot en van pijn eigenlijk te vergelijken met elkaar? Zo niet, dan had hij een probleem. Het was per ongeluk. Hij had die streling niet verwacht en zijn lippen waren sneller geweest dan zijn tanden, die het hadden willen voorkomen door op de binnenkant van zijn wangen te bijten. Hij beet op de binnenkant van zijn wangen toen Brynn echter onverstoorbaar doorging. Hij moest moeite doen om zijn ogen niet te sluiten. Damn, het voelde zo fijn! Hij voelde de reactie van zijn borstkas dan ook gelijk komen. Oh jee! Als Brynn het zou voelen… Nou ja, hij kon ook nog altijd zeggen dat hij kippenvel had van de frisse lucht. Hij schrok en keek Brynn aan, alsof ze een grapje maakte. Dat hij zijn shirt moest uittrekken was nog niet zo’n probleem, maar wel dat ze dan zijn lichaamsreactie kon zien! Hij knikte een beetje beduusd. Hij bloosde van haar ondeugende worden. ‘Naughty girl,’ verliet zijn lippen en hij keek haar plagend aan. Ja, want dat was ze!

‘Nou, goed dan. Aanschouw – en val niet flauw! – mijn kippenborstje!’ maakte hij er een show van, waarna hij zijn handen gekruist aan de onderkant van zijn shirt legde, om die vervolgens met een ruk van zich af te trekken. Hij keek naar zijn borstkas. Het bloedde daar als een rund en hij zag een snee, maar verder kon hij niet kijken. Hij voelde een stekende pijn en onderdrukte een kreun. Hij ging zitten op de bank. Ergens voelde hij wel vlinders als hij eraan dacht dat Brynns vingers dadelijk over zijn borstkas zouden gaan om hem te verzorgen. Deze keer hield hij zijn gedachten niet tegen. Zijn genot was veel te groot om verpest te worden en hij sloot genietend zijn ogen als hij dacht aan wat Brynn dadelijk zou kunnen doen bij hem. Hij opende zijn ogen weer en keek haar grijnzend aan. Nou ja, ze had er ergens zelf om gevraagd. En zo gespierd was hij nu ook weer niet. Je kon nu niet bepaald zeggen dat hij een dik sixpack had. (Ik moet altijd lachen om dat woord XD). Hij had gewoon… Nou ja, zoals hij al gezegd had tegen Brynn: een klein kippenborstje. Met een paar spieren, maar Kaito was heel erg bescheiden over zichzelf en hij beweerde dat je die spieren voor geen meter kon zien. Zou Brynn het uitzicht leuk vinden? Hij schrok nu wel. Hij werd echt gek! Bij alles wat hij deed of wat Brynn deed stelde hij zichzelf voor hoe Brynn het zou vinden. Dat was toch niet meer normaal, of wel soms? Hij keek haar afwachtend aan. Wat zou ze gaan doen? Hij grinnikte even en stond toen op. ‘Ik haal de doos even,’ zei hij, waarna hij wegliep. Eigenlijk was het best gek, om hier zo in zijn broek en zonder shirt rond te lopen.

Kaito bukte zich en pakte zijn EHBO-kist tevoorschijn. Hij dacht na over Brynn haar bedrukte gezicht toen ze naar haar kleren had gekeken. Oh, wat was hij toch ook een sukkel! Hij had wel een veel groter maatje dan Brynn. Nou ja, het zou misschien niet veel schelen, maar qua shirts wel. Dat bracht hem op een idee, alhoewel hij niet wist hoe Brynn zou reageren. Hij liep terug met de EHBO-kist in zijn hand. ‘Ik bedenk met net dat ik nog een sportshirt heb die erg lang is, zelfs lang voor mij. Komt zelfs onder mijn kont,’ zei hij en hij grijnsde even, alsof hij een dikke kont had. ‘Misschien kun je die wel lenen? Tja, ik zag je een beetje beduusd naar je kleren kijken en zo,’ zei hij en hij wreef blozend en verlegen over zijn achterhoofd. ‘Wacht, ik haal hem even! Dan kun je hem keuren!’ zei hij lachend en hij begon te sprinten naar boven. Hij pakte zijn shirt tevoorschijn en rende naar beneden. Hij gaf het aan Brynn en schatte ongeveer tot waar het kledingstuk zou komen. Onder haar knieën? Net, misschien. ‘Je hoeft het niet per se, hoor. Hij ruikt nogal naar mijn geur en deodorant, geloof ik. Al twee dingen waarom je hem niet zou aandoen,’ lachte hij en hij keek haar plagend aan, waarna hij op de bank ging zitten en de EHBO-kist naast zich legde, benieuwd zijnd wat Brynn zou gaan doen.

Brynn beet zachtjes op haar lip toen Kaito naar haar idee positief op haar ideetje reageerde. Eigenlijk kon ze er wel mee lachen. Het was dan ook iets wat veel jongens ooit tegen haar hadden gezegd, maar pas nu Kaito het zo zei, klonk het haar pas goed in de oren. Whoo, ok, nou ging ze weer te ver! Maar gelukkig gelukkig leek Kaito er geen problemen mee te hebben zijn buik te tonen. Hij maakte er zelfs een hele show van en Brynn zat het enthousiast te aanschouwen. Kaito deed het wel leuk zeg! Brynn lachte om wat hij zei. Een kippenborstje? Dat zou toch wel meevallen of niet soms? Ze zou het zo wel zien. Hij pakte zijn shirt kruislings vast en trok het in een keer uit. Brynn’s plezier verdween echter al gauw toen ze zag dat Kaito er veel erger aan toe was dan dat ze in eerste instantie had verwacht. Brynn had verwacht dat hij alleen maar een donker blauwe plek op zijn borst zou hebben waar hij geschopt was, maar een grote snee doorkliefde zijn huid en verspreed rood bloed over zijn buik. Brynn wilde net vragen of Kaito niet even wilde gaan zitten toen hij zelf al op de bank neerviel. Langzaam en liep ze op Kaito af. ‘Oei, dat ziet er niet zo goed uit..’ zei ze bezorgd, maar vervolgde toen snel nadat ze realiseerde dat Kaito het misschien niet helemaal begreep op de manier zoals zij het bedoelde, ‘ik bedoel niet je.. maar gewoon al dat bl- eh, spul uit die snee.. Niet dat je.. Nee, ook niet dat ik eh.. ik zeg niet dat je b-.. ehm, eh… niet dat je er niet goe... jawel, maar niet op die manie.. Ehm, nou ja, je snapt wel wat ik bedoel…’ Jeez, het kwam er wel onhandig uit zeg! Maar het zag er ook echt niet goed uit hoor. Ze kon door het bloed niet eens zien of Kaito’s negatieve ‘buikbeeld’ wel echt zo waar was als dat hij beweerde en ookal hield hij zich sterk, Brynn had wel degelijk door dat hij pijn leed. Brynn was al aardig dichtbij Kaito en begon zich af te vragen vanuit welke hoek ze het beste bij Kaito’s borst kon komen om die te verzorgen. Op de grond? Nee, te laag. Naast hem? Ja, maar dan zat ze wel weer in een onhandig draai? Op zijn schoot? Doe niet zo raar! Brynn zuchtte zachtjes om haar eigen, vermoeiende gedachten. Naast Kaito zou het beste zijn al verkoos ze heel stiekem dat laatste. Brynn keek op toen Kaito begon te grinniken en opstond. Een ongemakkelijk gevoel draaide in haar buik. Hij lachte toch niet om haar, he? Of had hij soms een binnenpretje? Brynn hoopte alweer op het laatste. Kaito zei haar de doos weer te gaan halen en Brynn knikte. Goed idee. Ze had verwacht alleen ijs nodig te hebben, maar met al dat bloed kon ze de steriele gaasjes en alles beter gebruiken alleen had ze nog nooit iemand’s buik verbonden. Nou ja, dat werd dan maar improviseren! Brynn ging op de bank zitten en legde haar hand op de nog warme plaats van Kaito. Rustig wachtte ze tot hij weer terug zou komen en keek wat om zich heen. Ergens was het hier toch ook wel weer gezellig..

Brynn keek vrolijk op toen ze Kaito’s voetstappen hoorde. Ookal vond ze bloed niet echt iets fijns, ergens verheugde ze zich erop weer met haar vingers over Kaito’s borst te laten glijden. Net zoals het net zo fijn had aangevoeld en lichte tintelingen in haar buik had veroorzaakt zou het dat nu ook wel weer doen, toch? Brynn keek Kaito verwachtingsvol aan, maar hij begon over iets totaal anders. Een sportshirt? Oh natuurlijk! Dan kon ze zich omkleden! Een gelukkige lach straalde op Brynn’s gezicht. Had hij daaran gedacht? Zie je wel dat Kaito een schatje was? Ook om wat hij had gezegd kon Brynn lachen en onbeschaamd zei ze: ‘Oh, maar er is toch helemaal niets mis met jouw kontje?’ Brynn was zo blij dat het niet eens echt tot haar doordrong wat ze nou eigenlijk had gezegd, maar dat boeide haar niet. Haar beeld van Kaito werd gewoon steeds positiever, al helemaal toen hij zei haar beduusde gezicht op te hebben gemerkt? Had hij dat kleine detail op haar gezicht gezien? Ahw, dat was echt lief. Opeens schrok Brynn. Of zij had als een of andere idioot naar zichzelf zitten kijken?! Dat was wel stom dan! ‘Ohw, sorry..’ bracht ze wat twijfelend uit, maar toch bleef het fijne gevoel in haar buik hangen. Ze kon er niets aan doen zich gewoon plotseling heel vrolijk bij Kaito te voelen. Hij was dan ook zo aardig en grappig en knap! En nog veel meer natuurlijk! Maar hij was vooral even heel schattig toen hij blozend over zijn achterhoofd heen wreef. Brynn grijnsde toen hij over ‘keuren’ begon en wachtte tot Kaito terug zou komen. Ergens was het ook wel stom. Daar rende hij dan naar boven, half ontbloot en half leegbloedend. Wat was hij tot eigenlijk een maffe jongen, maar ja, wanneer je Brynn wat beter kende was ze ook hartstikke gek en dat kwam al aardig naar boven, nu zo met Kaito. Kaito kwam al weer terug naar beneden en overhandigde Brynn het T-shirt dat hij had bedoelt en Brynn nam het glimlachend aan. ‘Dankje.’ Ze keek er even naar en hield het zichzelf voor. Oke, het was wel erg lang. Zolang had ze het nou ook weer niet verwacht! Het shirt kwam tot net boven haar knieen zo te zien of misschien ietsje lager. Brynn keek Kaito grijnzend aan. Was hij gekrompen ofzo? Zijn bovenlichaam was nou ook weer niet zo lang of misschien was dat wel gewoon voor sportshirts. Brynn wist het niet. Van dat soort dingen had ze nou niet echt zoveel verstand. Brynn keek wat vragend op bij Kaito's grapje over zijn ‘lucht’. Ze vond anders dat hij best wel lekker rook, hoor en met een grijnsje ging ze in op zijn grap. ‘Misschien wel al twee redenen waarom ik hem wel aan zou doen!’ Ze duwde haar neus snel even in het shirt en ademde diep in. De lekkere, frisse geur kwam Brynn tegemoet en ze moest haar best doen om haar ogen niet te sluiten van genot. Een glimlach tekende zich af op haar gezicht en ze keek op naar Kaito. ‘Ja, goedgekeurd!’

Brynn volgde Kaito naar de bank en ging vlak naast hem zitten terwijl ze het shirt aan de andere kant naast zich legde. De EHBO-doos legde ze op haar schoot. Brynn opende de doos en haalde er deze keer gelijk een dik gaasje uit. Ze keek Kaito snel even met sprankelende ogen aan en lachte vrolijk. ‘Ok, nu dan de grote onthulling!’ Ze legde haar vrije hand op Kaito’s onblootte schouder. Wow, wat voelde dat nu anders zonder dat vest of T-shirt. Zoveel zachter en warmer. Brynn drukte nu voorzichtig het gaasje tegen Kaito’s wond aan en begon zachtjes, maar grondig het bloed van zijn huid weg te vegen. Terwijl ze dit deed herinnerde ze zich de kreun die Kaito had uitgelaten toen ze hem net op zijn borst had gekriebeld. Was dat van pijn geweest? Een onzekere huivering rilde over haar rug. Ze had hem geen pijn willen doen! Of, heel misschien, was het iets anders geweest? Een sprankje hoop brandde in Brynn’s buik. Ze zou daar maar op hopen. Tot haar genoegen merkte Brynn dat Kaito’s buik ondertussen veel schoner was geworden, maar ook merkte ze dat hij gek genoeg kippenvel had. Vragend keek Brynn Kaito aan. ‘Heb je het koud?’ vroeg ze wat bedompt. Ahw, dan moest zijn shirt weer aan. Ach ja, het zij zo! Brynn lachte in zichzelf, maar dat stopte al snel. Waarom dacht ze zo raar? Ze moest hier echt mee ophouden! Echt waar! Dit was serieus niet goed! Wat als ze zich teveel aan Kaito ging hechten en hij haar dan weer zou laten zitten? Brynn wist het niet. Alleen maar dat het haar ongelofelijk veel verdriet zou bezorgen en dat ging ze zichzelf nu echt niet ontkennen. Brynn wilde er eigenlijk niet eens overnadenken wat er dan zou gebeuren, behalve dat ze nu gewoon voorzichtig moest zijn met haar gevoelens voor deze jongen. Brynn staarde wat afwezig naar Kaito’s schone borst. Maar wat als ze Kaito zou verliezen omdat zij zich zo afstandelijk opstelde? Wat als Kaito haar zou afwijzen omdat zij niet genoeg haar best voor hem deed? Was haar liefde voor hem niet groter dan haar angst hem kwijt te raken door haar eigen schuld? Ja, als ze hem echt zou verliezen omdat hij haar afwees of aan de kant zette zou dat pijn doen, heel veel pijn zelfs, maar daar kon ze zich wel weer doorheen slaan, maar de spijt die ze zou hebben als Kaito haar zou laten zitten omdat haar gevoelens voor hem niet duidelijk genoeg waren, was die niet vele malen erger? Zou ze wel met die spijt kunnen leven? Spijt was echt een van de naarste gevoelens die er bestond. Een waar Brynn niet zo goed tegen bestand was. En ja, die spijt was zo veel zwaarder zijn dan het verlies zelf. Het werd opeens allemaal zo duidelijk! Brynn glimlachte uit het niets. Ja, ze zou gewoon haar best doen! Haar gevoelens proberen toe te laten en dan zou ze verder wel zien wat er gebeurde. Ze zou Kaito in ieder geval niet kwijtraken omdat zij zich te afstandelijk tegenover hem gedroeg. Brynn keek weer naar Kaito’s borst en liet die blik afglijden naar Kaito’s gezicht. Ze grijnsde breed. ‘Kippenborstje? Kippenborstje! Toe nou! Je hebt een vette sixpack, man!’ Pretlichtjes verschenen in Brynn’s ogen. Ze wist zelf ook wel dat ze het allemaal wat overdreef, maar dat maakte niet uit en sowieso… Zo slecht zag Kaito er nou ook weer niet uit! Sterker nog, Brynn vond dat Kaito er heel erg goed uitzag! En dan niet alleen zijn borst, die niet te dun, maar ook niet zo’n overgespierde kast was, maar ook zijn groenige haar, roodbruine ogen, knappe gezicht, krachtige armen en zo kon ze nog wel even doorgaan. Brynn grinnikte en keek Kaito plagend aan. ‘Je moet niet zo negatief over jezelf doen!’

Brynn pakte een nieuwe, dikke rol verband. Het was misschien niet helemaal nodig om zijn hele borst te verbinden, maar ook weer niet helemaal onnodig en Brynn had zin om het gewoon te doen. Ze legde nog een gaasje op de wond, waarop ze dikke watten plaatste en begon hem toen te verbinden. Ze ging rondom zijn borstkas, over zijn schouder, onder zijn oksel door en overal vergezelde haar vrije hand langzaam het zachte, witte verband. Brynn kon een glimlach op haar gezicht niet onderdrukken. Ze vond het zo leuk om dit te doen en dat was niet omdat ze later een verpleegster ofzo wilde worden… Kleine tintelingen verspreden zich door Brynn’s handen, knieen en schouders die langzaam door haar hele lichaam doorgingen. Een grotere grijns kon ze niet tegenhouden. De gevoelens voelde op een gegeven moment zelfs kietelend. Brynn hoopte ontzettend dat Kaito het niet zou zien, maar ze kon die lach gewoon niet tegenhouden. Eindelijk, nou ja, jammer genoeg was ze klaar en knipte ze het verband af. Ze drukte een verbandpleister op het einde van het verband en klopte Kaito zachtjes op zijn schouder. ‘Zo, meneer is klaar!’ Brynn lachte en keek Kaito vrolijk en tevreden aan. Heel even bleven haar ogen daar hangen en verzakte haar glimlach. Een lichte betovering viel op haar en zou, als Brynn niet zo sterk was geweest, haar ogen voor eeuwig in die van Kaito gekluisterd laten hebben. Maar Brynn was wel zo sterk en net op tijd liet ze haar ogen lanzaam omhoog glijden, richting Kaito’s groene, gepiekte haar, Het verband zat er nog en zorgde dat er dikke plukken overheen vielen. Brynn schoot in de lach. ‘Je lijkt echt op een ninja!’ Brynn grinnikte. ‘Maar het ziet er wel stoer uit hoor!’ Ze bukte even en ruimde de EHBO-doos in. Zo, daar was ze ook weer klaar mee.

*oehw, ookal zo'n mooi kadertje ;D*

Rustig zat Kaito voor Brynn. Hij keek haar met grote ogen aan. Dichterbij was zo ontzetten knap. Maar ook van veraf, hoor. Hij bloosde even en kon een kreun met moeite onderdrukken toen haar vingernagel weer langs zijn borst gleed. Hij werd rood bij haar vraag. Ze doelde vast op dat moment toen hij kreunde van genot. ‘Uh… Nee. Ik uh…’ begon hij en hij werd helemaal rood. Hij haalde zijn schouders op, wat hem een steek in zijn borst opleverde. Hij kneep een oog dicht en keek haar daarna aan. ‘Het kwam door je vingernagel. Ik ben soms nogal gevoelig,’ zei hij en nu kon hij pas echt een medaille krijgen voor de roodste kop van heel de wereld. Nou ja, hij overdreef een beetje, maar je begreep vast wel wat hij bedoelde, niet? Hij keek naar haar en lette op haar ogen, die zo vol concentratie waren dat hij automatisch ook stil was. Hij volgde haar bewegingen en voelde zijn borst tintelen. De kippenvel werd alleen maar erger. Alleen hij wist dat het kippenvel van genot was. Hopelijk wist Brynn dat niet, anders zou ze hem echt raar aan gaan kijken. Hij keek naar haar rode haren, die zo mooi waren en als een mooie sluier langs haar gezicht viel. Brynn was zo anders dan elk ander meisje. Ze was stoer, kon een muur opbouwen en behouden als ze wou en kon die muur ook laten zakken. Zou ze dat alleen maar speciaal voor hem doen? Wat was hij nu aan het denken! Zo mocht hij helemaal niet denken! Hij kneep zijn ogen dicht van genot toen ze zijn borst begon te verbinden. Haar vingers streelden zijn huid, wat hij erg fijn vond. Hij sloot opnieuw zijn ogen en opende ze daarnaar weer. Wat zou Brynn wel niet zeggen als ze hem zo zag!

Rustig keek hij naar Brynn toen ze klaar was. Hij schoot in de lach. ‘Ik? Een ninja? En ik heb geen sixpack, Brynnetje!’ zei hij en hij grinnikte even. Brynnetje was immers wel een leuk woord. Hij hield toen zijn handen voor zijn gezicht en deed een soort ninja-teken. ‘Ninja Kaito meldt zich!’ zei hij speels. Hij hield zijn hand toen tegen zijn borst. ‘Volgens mij moet ik rustiger aan doen,’ zei hij en hij schoot in de lach, waarna hij zijn ogen even sloot om de pijn te laten varen. Hij liet zijn ogen zakken in haar ogen, zonder terugdeinzen. Het was Brynn die het contact echter verbrak, wat Kaito’s hart sneller liet kloppen. Hij keek stiekem naar haar onderrug toen ze de EHBO-doos inruimde. Hij sloot zijn ogen en genoot van zijn uitzicht, iets wat elke jongen zou doen met zo’n mooie meid voor zich. Hij had haar ook bijna aangeraakt als hij niet op zijn wangen had gebeten. Hij moest zich eens leren inhouden! Hij was hier niet om Brynns kont te betasten, hij was hier om haar het naar haar zin te maken, wat dacht hij wel niet! Toch voelde hij die strelende vingers weer over zijn borsst gaan. ‘Hé, Brynn,’ zei hij lachend en hij tikte op haar schouders, waarna hij zijn arm opstak, kracht zette en zo een zogenaamde spier in zijn arm liet zien. Hij schoot in de lach. ‘Laat dat maar. Dat heb je niet gezien,’ zei hij lachend. ‘Ik ga even een shirt aan doen. Ik lijk wel een holbewoner. En ik wil je natuurlijk niet laten flauwvallen van mijn dikke sixpack,’ zei hij met een knipoog, maar met een plagende blik, waarna hij haar nog even in haar ogen aankeek en naar boven ging.

Eenmaal boven aangekomen keek hij rond zich. In zijn kast zocht hij naar een shirt, terwijl hij aan Brynn dacht. Haar ogen die over zijn lichaam gegleden waren toen hij zijn shirt had uitgedaan. Hij werd helemaal gek van haar. Op een positieve manier. Dadelijk werd het beest in hem losgemaakt of zo iets, alleen maar dankzij Brynn. Misschien moest hij maar even boven blijven, dan kon zij zich ook even omkleden. Hij ging dus op zijn bed zitten en naar vijf minuten ging hij pas naar beneden. Waarschijnlijk zou Brynn niet vagen waarom hij zo lang weggebleven was. Haha, om zijn vriendin te sms’en. Haha, die was lollig, maar dus zo niet waar. Zou ze dan jaloers zijn? Hij werd al geamuseerd bij dat beeld. Hij sprong de laatste trede van de trap. Toen hij Brynn zag, voelde het alsof hij een hartverzakking kreeg, zo snel klopte dat ding. Hij liep op haar af, helemaal betoverd door haar. Toen hij voor haar stond, bleef hij naar haar ogen kijken. Zijn hand stak zich automatisch uit naar haar wang. Toen hij ongeloofwaardig haar wang voelde, sloot hij zijn ogen even. Hij wekte uit zijn trance en schudde zijn hoofd, waarna hij zijn hand liet zakken. ‘Ik uh… Lust je wat eten?’ vroeg hij, waarna hij haar vriendelijk toelachte. Hij wou het liefst door de grond zakken, door die vervelende rode kleur.

Brynnetje? Het Brynnetje glimlachte. ‘Brynnetje? Wat flauw, Kaito! Met jouw naam kan je niet zo’n leuk naampje maken. Kaitootje?’ Brynn grinnikte. ‘Cadeautje dan misschien?’ Brynn keek geamuseerd toe toen Kaito een rare ninjabeweging maakte en even wilde ze door zijn haren heen aaien. Alsof hij een klein kind was. Nog een keer grinnikte Brynn. Hij leek zo ook wel wat op een klein kind. Brynn schrok toen Kaito zijn hand gepijnigd op zijn borst legde, maar lachte toen hij dat zelf ook kon. ‘Ja, dat denk ik ook!’ Hij moest maar iets rustiger gaan doen voordat hij helemaal kapot was en dan wist Brynn niet tot in hoe verre ze hem kon helpen. Brynn ging rustig verder met de EHBO-doos in te ruimen, niet doorhebbend wat Kaito allemaal deed. Opeens tikte hij op haar schouder en nieuwsgierig keek Brynn om. Ze was wat verbaasd met wat hij toen deed, maar schoot daarna in de lach. ‘Zeg Kaito, volgens mij heb je je spier aan de verkeerde kant van je arm hangen!’ zei ze plagend alsof er een hele vetkwab (lolwoord x’D) aan zijn arm zou hangen. Waarom deed hij dan ook zoiets? Waarschijnlijk een typisch jongensding ofzo. Ja, jongens hadden dat wel vaker bij haar gedaan om te laten ziet hoe erg ze wel niet gespierd waren. Het was meer een versiertruc, maar Kaito deed het op een lollige manier. Daar kon ze toch niets achter zoeken?

Brynn voelde zich licht teleurgesteld toen Kaito zei dat hij naar boven ging. Ahw, dan zou ze zijn blote buikje moeten missen! Brynn grinnikte in zichzelf. Niet zo kinderachtig doen, zeg! Arme jongen, zo kon hij geen moment voor zichzelf hebben met haar in de buurt! Brynn bleef alleen achter op de bank en keek nog eens wat om zich heen. Ze besloot maar iets nuttigs te gaan doen en pakte de EHBO-doos op. Ze liep op de plek af waar ze Kaito de doos vandaan had zien halen en legde het daar weer weg. Brynn twijfelde over wat ze nu zou gaan doen in de tussentijd en liep nog maar een rondje door de kamer. Ze bekeek Kaito’s spulletjes en hoopte maar dat hij dat goed zou vinden. Ze stak haar nieuwsgierig snufferd dan ook wel overal in. Opeens viel haar blik op de tv en een gelukkig gevoel stroomde door Brynn’s aderen. Daar zouden ze zo misschien wel gezellig samen een filmpje kijken. Wat voor een? Misschien wel een comedy, dan konden ze lekker lachen! Of een romantische. Brynn twijfelde. Eigenlijk hield ze niet zo van van dat soort wijvenfilms en ze verwachtte eigenlijk ook niet dat Kaito dat wel deed of hij was wel heel apart. Ze zou eigenlijk liever een horrorfilm kijken. Brynn hield wel van de spanning, maar werd niet echt zo snel bang, maar met Kaito erbij, kon ze misschien wel doen alsof! Het was misschien een stom idee, maar Brynn zou graag de sterke armen van Kaito om zich heen voelen en even begon ze weg te kwijnen in haar gedachten tot ze haar hoofd nuchter schudde. Ok, waar bleef Kaito nou toch? Brynn liep naar de trap toe om daar te wachten. Dan zou ze het eerder horen wanneer hij aankwam. Brynn’s oog viel plotseling op haar veter die er maar slonzig bij lag. Brynn bukte zich wat onhandig, er niet overnadenkend dat ze beter op de trap kon gaan zitten en begon haar veters te strikken tot ze opeens snel naderende voetstappen op de trap hoorde.

Met een schrik vloog Brynn omhoog en deed een stapje naar voren. Ze draaide zich om om Kaito goed aan te kunnen kijken en bloosde lichtjes. Als ze nou maar op tijd overeind gesprongen was. Ze sloot haar ogen beschaamd en voelde haar wangen gloeien. ‘Ehm…’ begon ze, maar verder kwam Brynn niet. Ze voelde opeens een zachte hand op haar wang en opende haar ogen verbaasd. Wat deed hij nou? Maar toen ze Kaito geschrokken wilde aankijken verdwenen haar ogen in de zijne. Ze waren ook zo mooi. Het roodbruine herinnerde Brynn aan haar eigen haarkleur al waren zijn ogen misschien net ietsje roder of bruiner. Brynn wist het niet meer door zijn indringende, maar mooie blik. Lichte tintelingen warden zachtjes voelbaar en Brynn voelde kleine vlindertjes door haar buik heen vliegen. Kaito sloot zijn ogen en zij deed hetzelfde. Verheerlijkt liet Brynn de liefelijke gevoelens toe. Brynn voelde haar wang branden en zou het liefste Kaito lekker vastpakken, maar hield zichzelf in. Ach waarom eigenlijk ook? Kaito legde toch ook gewoon zijn hand op haar wang? Brynn opende haar ogen pas weer toen ze voelde dat Kaito zijn hand terugtrok en kon er niets aan doen dan te genieten van zijn blozende gezicht. ‘Uhm, ja!’ zei ze vrolijk en totaal niet ongemakkelijk op Kaito’s vraag. Haha, hij was schattig wanneer hij zo rood was! Gelukkig werd zij dat niet zo snel al had Kaito dat nu al vaker voor elkaar gekregen dan welke andere jongen dan ook! Brynn glimlachte. ‘Ok, zal ik je dan helpen?’ Brynn’s oog viel op de kleding van Kaito. Whoops, hij had zich al omgekleed! Was het misschien de bedoeling dat zij dat ook gedaan had? Ze slikte even. Daar had ze niet over nagedacht! Nou ja, ze zou zich wel omkleden wanneer ze zouden gaan slapen. Waar, vroeg Brynn zich alweer af. Oke, nu niet belangrijk! Ze keek Kaito met een verontschuldigende lach aan en zei: ‘Ohw, vind je het erg als ik me straks omkleedt? Sorry, ik had er net niet echt aangedacht!’ Brynn keek Kaito vrolijk aan, maar wel duidelijk bewust van de fout die ze had gemaakt. Ze werd gewoon zo vrolijk van het idee de nacht bij hem door te brengen!

Rlozend had hij heel even naar de onderrug van Brynn gekeken, maar had er niet te lang gestaard. Waarom zou hij? Alleen een jongen met geen manieren zou dat doen. Hij keek haar rustig aan en schudde zijn hoofd toen hij haar vraag hoorde. ‘Nee hoor, dat lukt me zelf wel. Tenslotte ben jij de gast!’ zei hij en blij met zijn eigen antwoord keek hij naar haar. Hij mocht zijn ogen niet te lang in haar ogen laten zakken, anders zou hij weer rood worden en dingen doen die ze misschien niet leuk vond. Het betekende nog niet dat als ze niks zei over wat er daarnet gebeurd was, dat ze het fijn vond als hij het nog eens deed! Hij moest echt eens wat meer gaan leren van zichzelf. Hij keek naar haar en kon er niks aan doen dat zijn ogen even over haar hele lichaam zakte. Ze was dan ook gewoon zo mooi om de mooiste dingen van haar lichaam te negeren. Als hij nu… Nee! Wat was hij toch smerig sinds Brynn hier was! Hij moest zichzelf blijven. Dat klonk eigenlijk ook best dom, want hij was gewoon zichzelf, maar helemaal in de ban van een meisje. Hij vond haar leuk, dat was nu wel duidelijk. Maar Brynn vond hem vast niet leuk dus moest hij ophouden! Die gedachte zorgde wel voor een steek bij hem, maar het was dan ook zijn eigen schuld. ‘Tuurlijk, je mag je omkleden wanneer je wilt,’ zei hij en hij gaf haar daarbij een lichte knipoog, waarna hij naar zijn keukentje begon te lopen. Hij haalde een pizza uit de diepvries. ‘Ik ben er eentje die meestal geen zin heeft in koken, of het brandt te vaak aan, dus heb ik nogal veel dozen met pizza liggen. Schrik daar dus maar niet van. Het zou fijner zijn als ik een vrouw was en kookkunsten had,’ mompelde hij en hij haalde de diepvriespizza uit de doos. ‘Gelukkig ben ik wel een kei in het maken van pizza’s, die al klaargemaakt zijn in de winkel,’ zei hij en alsof hij dat echt zo knap van zichzelf vond, grijnsde hij breed naar Brynn. Eigenlijk was zijn gedrag gewoon kinderachtig en lachwekkend te noemen, twee dingen waarom hij zichzelf meestal stil hield. Hij was in de klas een stille, maar Brynn had iets in hem losgemaakt wat hij lang verborgen had weten te houden.

‘Heb je trouwens al een idee over je slaapplek?’ vroeg hij rustig, terwijl hij de pizza in de oven zette. Hij had nog een extra doos voor als het te weinig was. Ach ja, hij kon het maar beter opmaken, dan hadden ze ook genoeg. Hij maakte de pizzadoos dan ook open en keek weer achterom naar Brynn. ‘Ik weet wel waar je kunt slapen, maar je moet het er zelf natuurlijk ook mee eens zijn,’ zei hij en hij bloosde en keek gauw weer voor zich uit. ‘Ik heb drie opties,’ dacht hij hardop. ‘Oftewel ga ik op de bank en slaap jij in mijn warme nestje,’ zei hij en hij moest lachen. ‘Oftewel slaap ik op de grond naast mijn bed en slaap jij in mijn bed, mocht je bang zijn van spoken,’ zei hij lachend. ‘Oftewel…’ Bij deze optie leek hij even te twijfelen en hij keek achterom met een rood gezicht, waarna hij zijn schouders ophaalde. ‘Slaap je gewoon bij mij in bed,’ zei hij en hij kreeg een rood gezicht. ‘Het is lekker breed, dus dat zal wel lukken,’ zei hij en hij keek haar blozend aan. ‘Alhoewel ik het kan begrijpen als je dat niet wilt,’ zei hij en hij bloosde opnieuw. De doos viel uit zijn handen toen hij Brynn aankeek. ‘Wat ben ik toch weer onhandig,’ vloekte hij zachtjes en hij raapte zijn doos op, waarna hij zijn hoofd stootte tegen de kastdeur, die openstond. ‘Oeps,’ zei hij en hij gooide de kastdeur dicht. Hij sprong net op tijd bij de andere doos om die te verhinderen van een val, die door de slag van de kastdeur bijna omgevallen was. Hij keek haar aan. ‘Nou ja, je mag het zelf weten,’ zei hij blozend, zijn hoofd pijnlijk kloppend. Hij keek zette zijn rug tegen het aanrecht, sloeg zijn armen over elkaar heen en keek toen naar Brynn.

- Kaito, you naughty naughty boy! Razz

-

Brynn glimlachte om Kaito’s antwoord op haar vraag. Hij was zo beleefd of in ieder geval, dat leek hij. Brynn keek Kaito aan en merkte opeens op dat zijn ogen ergens anders rustten. Ze volgde zijn blik naar zichzelf en keek vragend op, maar Kaito begin over omkleden. Typisch. Hij liep al door naar de keuken terwijl Bynn nog even wat verbijsterd achter bleef. Al snel schudde ze haar hoofd om zichzelf wakker te maken en liep toen achter Kaito aan. Ze zag dat hij al een pizza uit de diepvriezer haalde en met een brede lach keek Brynn hem aan. Nou, zij was in ieder geval blij dat hij géén vrouw was! Stel je voor zeg, dan had ze Kaito nooit ontmoet! Brynn grinnikte in zichzelf en wilde niet meer aan die gedachte denken en al helemaal niet aan de positieve gevolgen die gebeurtenis ingehouden zou hebben. Ookal ging het tegen Brynn’s regels in, ze vond het fijn om bij Kaito te zijn. Ze zag hem nu al als een vriend en wilde hem zo graag als meer dan dat zien, maar de altijd blijvende vraag struinde als een verdwaalde spook door haar hoofd. Wilde hij dat zelf ook wel? Brynn lachte om wat Kaito zei. ‘Nou ja, dat is ook een talent; klaargemaakte pizza’s klaarmaken!’ Brynn leunde tegen de muur aan en sloeg haar armen over elkaar. Ze grinnikte nog even na. Kaito keek er ook zo bij alsof hij het echt meende van wat hij had gezegd. Een lichte tinteling speelde in haar buik bij de gedachte dat Kaito zelfs op deze leeftijd nog zulke grappige, maar wel bijna kinderechtige opmerking maakte. Het deed Brynn aan iets denken wat haar vader altijd zei wanneer hij met een boodschappenwagentje door de supermarkt racete. Echte jongens worden nooit volwassen..

Brynn’s wangen voelden plotseling warm aan toen Kaito over haar slaapplek begon. Ze mocht dus echt bij hem slapen! Een vreugde explosie in haar buik, maar Brynn hield zich in, want tegelijkertijd was dit best wel een ongemakkelijke vraag. Ze slikte weer even. Moest ze Kaito nu echt vertellen wat ze het liefste wilde? Voor haar was het niet zo moeilijk, maar de vraag was of Kaito haar wil wel zo leuk vond. Brynn concentreerde zich maar op de pizza die door Kaito in de oven werd gelegd en ze frummelde achter haar rug om wat ongemakkelijk met haar vingers. Ze keek verlegen op toen hij haar aankeek en zelf, gelukkig, met wat voorstellen kwam. Brynn glimlachte bij Kaito’s ‘warme nestje’. Wanneer hij het zo formuleerde klonk het erg knus en gezellig, maar het idee dat Kaito alleen op de bank zou moeten slapen voor haar trok Brynn totaal niet. Ze zou nog liever zelf op de bank gaan liggen! Spoken? Brynn fronste. Ha, echt niet en ze zou Kaito al helemaal niet op de grond laten slapen! Brynn keek Kaito geïnteresseerd aan toen hij begon te twijfelen en weer rood werd. Zou het nu komen? Het voorstel waar ze eigenlijk op had zitten wachten of misschien zelfs wel hopen? Brynn kon wel juichen toen Kaito inderdaad met dat idee kwam, maar in werkelijkheid liet ze geen emotie los. Ze vond het gewoon zo schattig wanneer Kaito rood werd en zelfs nu, wanneer het leek alsof hij niet roder kon worden werd hij dat toch. Opeens liet Kaito de pizzadoos uit zijn handen vallen en Brynn kon al voorspellen wat er ging gebeuren toen ze de kastdeur vlak boven zijn hoofd zag hangen. Ze wilde hem net waarschuwen toen Kaito er al met zijn achterhoofd tegenaan botste. Gelukkig kon hij in ieder geval de andere pizzadoos redden, maar Brynn was ook al naar voren geschoten om Kaito te helpen. Hij begon echter al weer over zijn voorstel nam toen de houding aan die Brynn zo net ook had. Ze lachte en aaide zachtjes over Kaito’s achterhoofd. ‘Wel voorzichtig doen, jij!’ Hij bloosde nog steeds en Brynn had even zin om hem een kus op zijn wang te geven, maar dan zou Kaito pas echt schrikken en dat wilde Brynn niet. Voor nu liet ze haar hand langzaam naar zijn hals glijden en haalde hem toen weg om hem weer langs haar heupen te laten hangen.

‘Maar oke…’ begon ze en haalde nu semi-onverschillig haar schouders op, ‘ik denk niet dat het verstandig is als we bij elkaar slapen,’ zei ze bloedserieus, maar eigenlijk meende ze er helemaal niets van. Stiekem vond Brynn het gewoon leuk om ondeugende spelletjes met hem te spelen. Ze stapte naar voren waardoor haar borst die van Kaito raakte. Ze legde haar wijsvinger op zijn onderlip en zei met onheilspellend fonkelende ogen: ‘Ik woel namelijk heel erg in m’n slaap en we willen natuurlijk niet dat lieve Kaito vanavond uit zijn bedje geduwd wordt!’ Brynn knipoogde verleidelijk en nam toen weer een stapje naar achteren. Ze haalde haar schouders weer op en lachte nu weer gewoon vriendelijk. ‘Nee, maar nu serieus…’ Brynn’s ogen schoten in Kaito’s richting om hem in de gaten te houden. Ze deed zichzelf nu wel zo zelfverzekerd voor, maar van binnen was het enige wat ze deed vurig hopen dat Kaito een beetje tegen haar ‘humor’ kon. Ach, hij had ook positief op haar ‘blote-buik-actie’ gereageerd dus hier kon hij ook wel tegen, toch? ‘…ik zou het eigenlijk wel leuk vinden als we samen jouw be-…’ Brynn fronste. Hoe kon ze dit nou het beste zeggen zonder rare gedachten op te wekken? Nou ja, eigenlijk niet, dus. ‘…ik zou het misschien zelfs wel fij-…’ Nee, dat klonk te slijmerig. ‘… mischien is het inderdaad beter al-…’ Nee, te geformuleerd. ‘…als we de nacht sa-…’ Nee, dat kon ze al helemaal niet zeggen! Argh, let’s get right to the point! Brynn zuchtte trillend. Nog nooit had ze het zo moeilijk gevonden zoiets tegen een jongen te zeggen. Ze keek Kaito lief aan en zei toen rustig: ‘Ik denk dat ik het, het leukste zou vinden om gewoon samen met jou in jouw bed te slapen.’ Brynn glimlachte onschuldig en schattig. Was dat nou zo moeilijk om te zeggen? Nee, eigenlijk niet. Brynn opende haar ogen. ‘Zo, maar welke film was je eigenlijk van plan om te gaan kijken?’ vroeg ze nieuwsgierig.

De pijn ging al grotendeels weg toen Brynn met haar handen aan zijn achterhoofd zat. Genietend sloot hij zijn ogen en liet hij zijn nerveuze houding zakken. Het kietelde wel toen Brynns hand langs zijn hals gleed, maar het zorgde ook voor een sterk, intens verlangen. Hij had zo’n zin om voorover te buigen en het haar in zijn oor te fluisteren. Hij schrok van zichzelf. Brynn mocht dan wel zo lief tegen hem doen, dat wou nog niet zeggen dat ze hem op de manier mocht zoals hij wenste dat ze deed! Hij zuchtte even en keek haar toen weer rustig aan. Hij legde zijn hoofd even achter zich, waardoor zijn keel nogal wijd gezien werd en sloot zijn ogen even, waarna hij zich weer terug liet zakken. Zijn nek had een beetje pijn gedaan. Hij grijnsde toen hij Brynn hoorde praten. Zijn lip brandde toen Brynn die aanraakte en bijna had hij zijn mond ook nog opengedaan. Maar dat zou pas echt smerig zijn. Dan zou Brynns vinger in zijn mond hebben gezeten! Oké, waarom kreeg hij nu geen afschuwelijke gevoelens? Hij zuchtte zachtjes en onhoorbaar. Sinds Brynn bij hem was, kreeg hij allemaal van die gedachten die hij maar raar vond. Hij keek naar haar en vond het schattig hoe ze hakkelde over haar woorden. Hij kon bijna niet op tegen haar schattige lach. ‘Tuurlijk, dat is goed hoor. Zeg hier maar gewoon wat je denkt en wilt meid, ik schrik zelfs van mijn gore gedachten niet als ik een horrorfilm kijk,’ zei hij en hij haalde zijn schouders op en draaide zich om. Zijn passie was horrorfilms kijken, als het om films draaide, tenminste. En als hij bloed zag, stelde hij zich de meest gekke dingen voor, meestal had het met de pestkoppen op school te maken, ook al werd hij niet zo heel veel gepest. Hij keek opzij naar Brynn. ‘Horrorfilms,’ zei hij en hij probeerde de reactie van Brynn te peilen. ‘Ik denk dat je daar ook wel van houdt. En anders kun je tegen het kippenborstje van deze stoere gast kruipen,’ zei hij lachend, waarna hij naar zichzelf wees en haar een charmante knipoog gaf. ‘Maar ik vermoed dat jij er wel tegen kunt,’ zei hij en hij keek naar Brynn. Als ze er niet tegen zou kunnen, dan zou hij natuurlijk iets anders opzetten. ‘Er is alleen een klein probleem…’ zei hij.

‘Ik heb alleen maar horrorfilms,’ zei hij lachend, wachtend op een serenade van Brynn. Hoe kon je nu ook alleen maar horrorfilms hebben als er tig andere films waren om je mee te vermaken? Wel, voor hem was het simpel: een paar horrorfilms waren gewoon heel erg leuk om te kijken en zorgde voor extreme spanning, die hij na dat saaie huiswerk wel kon gebruiken. Hij keek haar aan en leek weer betoverd door haar uiterlijk. Een piepje deed hem opschrikken, waardoor hij snel naar zijn oven rende en de pizza er zorgvuldig uitpakte en het op een bord deed. Hetzelfde deed hij met de andere. ‘Heb je zin om film te kijken tijdens de film of na de film?’ zei hij en hij keek haar grijnzend aan, waarna hij met de twee gloeiendhete borden in zijn hand naar een tafel rende en ze daar neerzette. Hij begon snel twee borden, twee glazen en placemats te pakken. Toen hij klaar was, had hij cola ingeschonken van hun beiden. ‘Oh, wat doe ik het toch ook weer te snel. Lust je cola?’ zei hij en hij wees schuldbewust op de cola die hij voor haar ingeschonken had. Hij was al gaan zitten, maar was overeind geschoten.

Brynn lachte om wat Kaito allemaal zei. Hij was ook zo lief!! Horrorfilm? Keek Kaito horrorfilms? Brynn’s hart maakte een vreugdesprongetje. Yes, dan konden ze tenminste een lekker enge film kijken! Dat was in ieder geval waar Brynn op hoopte. Ze lachte vrolijk, maar ergens ook een heel klein beetje sadistisch of zoiets. Ze hield gewoon zo van die spanning die in die films lag. De sensatie die als een gek door je aders stroomde wanneer je gewoon wist dat er iets engs ging gebeuren! Nu al sprongen de zenuwen door Brynn heen en dat al bij alleen nog maar de gedachte van een horror film kijken of kwam dat misschien door Kaito? Brynn keek hem vrolijk aan en knikte bij zijn vaststelling van haar gedachten. Yep, hij had helemaal gelijk behalve dan dat ze niet echt snel bang werd van horror films, maar ze zou toch gewoon tegen Kaito aankruipen, maar dan niet omdat ze het eng vond.. Ze stompte Kaito vriendschappelijk tegen zijn schouder met haar vuist en grijnsde: ‘Reken er maar op dat ik tegen die gespierde klerenkast van jou aan ga liggen!’ Ze zei het met nadruk op ‘gespierde klerenkast’, gewoon om Kaito het tegendeel aan te geven al waren ze allebei wat aan het overdrijven. Brynn grinnikte. In geen tijden had ze zoveel lol gehad en dat nota bene met een jongen. Met GROEN haar! Haha, deze dag kon niet beter! Ze voelde zich echt even heel gelukkig en keek Kaito blij en dankbaar aan. Wie weet wat er zonder hem was gebeurd.. Met het meeste geluk zat ze nu thuis, alleen op de bank achter haar laptop of tv. Saaie programma’s kijkend of stomme internet spelletjes spelen, maar nu, nu ging ze met de tofste gast van de hele stad, waarschijnlijk zelfs de hele wereld een prachtnacht tegemoet vol pizza, horror en een bed. Oke, dat laatste klonk heel verkeerd, maar het was wel zo! Brynn grijnsde. Eigenlijk kon ze op geen een van die dingen nog wachten.

Kaito’s charmante knipoog liet een huivering van genot over haar rug lopen, maar tegelijkertijd van angst toen hij over het ene probleem begon. Hij ging haar toch niet vertellen dat hij helemaal geen horrorfilms in huis had of wel? Een spanning verscheen op Brynn’s gezicht. Dat zou wel vies zijn. Haar eerst helemaal lekker maken en dan zeggen dat.. ‘Ik heb alleen maar horrorfilms,’ zei Kaito lachend. ‘Wat?’ vroeg Brynn verbaasd waarna het kwartje opeens begon te vallen. ‘Oh, jij!’ lachte ze met een zogenaamd boze ondertoon erin. ‘Oh, ik dacht dat je het tegenovergestelde ging zeggen!’ Ze keek Kaito nep boos aan en sloeg haar armen over elkaar. ‘Rotzak,’ mompelde ze, maar een stiekeme grijns viel niet te verbergen. Brynn liet haar afstandige houding weer zakken en keek Kaito toen weer vrolijk aan, duidelijk makend dat ze er niets van meende, maar zijn ogen grepen haar alweer vast. Gelukkig redde het piepje van de oven hun beiden en snelde Kaito naar de oven toe. Brynn zuchtte trillend. Net op tijd… Brynn snoof de heerlijke lucht van de pizza’s in en mond vulde zich langzaam met vocht. Nu pas voelde ze dat ze eigenlijk best wel honger had aangezien ze de lunch overgeslagen had door de omstandigheden van deze vreemde, maar goed aflopende dag. Brynn keek Kaito aan en zei zonder te twijfelen: Hmm, in ieder geval niet na de film. Dan worden ze koud! Voor of tijdens! Kies jij maar!’ Brynn lachte en voelde de enorme drang om Kaito een stevige knuffel te geven, maar dat verbood ze zichzelf. Kaito zou het maar raar vinden. Brynn keek naar de borden op de tafel en ging zitten, tegenover Kaito die al twee glazen cola had ingeschonken.

Brynn keek hem verbaasd aan toen hij opsprong en zich verontschuldigde. Brynn’s blik gleed naar het glas cola. ‘Ohw, nee ik drink ook gewoon cola, hoor,’ zei ze wat verbijsterd over het feit dat hij er zo moeilijk over deed. Het was zo’n gewoonte voor Brynn om cola te drinken dat ze er niet eens bij na had gedacht. Ze knikte en schoot opeens voorover waarbij ze Kaito met grote, sprankelende en onschuldig schijnende ogen aankeek. ‘En, welke film gaan we kijken?’ vroeg ze iets te enthousiast. ‘Ken je The Ring? Die vond ik wel eng of The Descent? Die is vooral bloederig, en ook wel spannend maar The Ring is echt enger! Misschien ken je Sorority Row wel? Nah, die is eigenlijk ook niet echt eng. Het gaat vooral over TT*.’ Brynn fronste. Ach, ze kon het maar beter aan Kaito over laten. Die had er waarschijnlijk zelfs nog meer verstand van dan zij! Ze lacht en schoof weer wat naar achteren. ‘Sorry,’ zei ze verontschuldigend, ‘normaal heb ik dit niet zo, maar ik vind het gewoon heel erg leuk! Het is lang geleden dat ik met een vriend een film heb gekeken!’ Brynn wist niet waarom, maar ze zei dat gewoon. Ze wilde gewoon dat Kaito wist dat ze hem erg waardeerde en ze het erg gezellig met hem had, maar een nieuw probleem sprong alweer in haar hoofd. ‘Ohw Kaito, vind je jet goed als ik me zo ook even omkleed? Anders maak ik je bank helemaal vies met al die troep die nu aan m’n kleren zit.’ Brynn keek Kaito vragend aan, maar werd afgeleid door het geluid van haar knorrende maag. Ze bukte snel haar hoofd om haar gloeiende wangen te verbergen en keek toen beschaamd lachend op. ‘Ik zal maar eens beginnen voordat het nog erger wordt. Echt waar, je kan een gebouw laten instorten met dat geluid!’ Brynn lachte en hoopte met dat grapje de aandacht van haar wat af te leiden en nam een hap van haar pizza zo snel als Kaito dat ook deed.

*TepelTv (zelfbedacht woord toen een vriendin en ik die film keken. Vraag niet waarom. Woord zelf zegt genoeg x’D)
- Kaito is cute
- Naughty Kaito is even cuter <3

Fronsend keek Kaito toen ze over de films begon. Nou, ze was wel een meid met een passie voor horror! Ergens vond hij dat zo aantrekkelijk van haar, dat hij geïnteresseerd naar haar luisterde en dat zelf niet eens doorhad. ‘Goh, je weet er wel veel van,’ zei hij en hij knipoogde even. Hij vond het wel cool dat een meid veel van horror wist, dan was de kans klein dat ze bang zou zijn. ‘Maar als je echt een enge film wilt zien, heb ik ook Saw. Die is bloederig, schrikachtig en vol horror,’ zei hij en hij keek haar glimlachend aan. Hij vond het echt cool dat ze veel van horror wist en dat liet hij ook duidelijk merken. Hij lachte. ‘Je hoeft je niet te verontschuldigen, hoor. Ik vind het juist wel cool. Ik heb nog nooit een meisje gezien met zoveel passie voor horrorfilms,’ zei hij goedkeurend. Hij verwachtte dan ook niet dat Brynn bang zou zijn bij zijn films, alhoewel hij het wel verschrikkelijk lollig zou vinden als ze toch opeens bang was. Nou ja, hij had zijn ‘klerenkast’, zoals Brynn het noemde, nog altijd bij zich om haar op te vangen, mocht ze bang worden. ‘Dat is goed hoor. Je moet je omkleden wanneer je zelf wilt,’ zei hij geamuseerd omdat ze zich zo druk maakte over een vuile bank. Hij veegde dat wel gewoon weg of zo. Voor Brynn maakte hij graag een uitzondering en hij kon van zichzelf nu ook niet bepaald zeggen dat hij goed oplette als hij vieze kleren had, dus het zou voor hem helemaal niet uitmaken als Brynn met vieze kledij op zijn bank ging zitten. ‘Je moet je er ook niet schuldig over voelen als mijn bank wel vies wordt, hoor. Ik ga zelf ook vaak met mijn schoenen op mijn bank als ik het zelf niet eens doorheb,’ zei hij lachend, waarna hij een hap van zijn pizza nam. ‘Nou ja, aangezien ik mijn huis graag nog heel wil hebben, zou je het beste kunnen eten,’ zei hij geamuseerd, waarna hij zelf als een razende het eerste pizzastukje doorbeet. Het voelde lekker om dat soort eten weer met zijn tanden te verscheuren. Heel wat anders dan die overgekookte aardappels die hij deze week had. Echt waar, hij was vergeten dat er zout bij moest en toen waren ze heel erg vies geworden… en zwart. Hij grinnikte.

Rustig keek hij naar Brynn toen hij genoeg had gegeten. Hij zou natuurlijk op haar wachten. Met stiekeme ogen keek hij hoe ze aan het eten was. Het genoot hem wel dat Brynn zoveel van pizza hield, net als ze van horrorfilms hield. Het voelde dat hij zich speciaal voelde. En zo wou hij zich het liefst de hele dag voelen. Maar Brynn was hier helaas alleen maar voor een nacht bij hem. Helaas? Kom op,hij moest niet zo raar denken, wou zou Brynn wel niet denken als zij hem zo hoorde denken! Hij moest gewoon… Hij wist eigenlijk niet wat hij moest doen. Aan de ene kant wou hij dolgraag over haar fantaseren en nadenken, maar aan de andere kant zou een boze reactie van haar hem afschrikken. Hij dronk wat van zijn cola. ‘Ik vind dat we die pizza’s nog redelijk goed opkrijgen met ons tweeën,’ zei hij en hij schoot in de lach. Toen hij dacht dat Brynn gedaan had met eten – aangezien er in zijn ogen geen pizzastukjes meer lagen, maar dat kon ook komen omdat hij zo blind was van Brynn – pakte hij de borden op en begon af te ruimen. ‘Van mij mag je alvast naar de bank of zo gaan. Jij bent immers de gast hier. Anders, kies alvast een film uit, dan ben ik zo klaar en kom ik bij je zitten. Of je kan je ook omkleden of wat dan ook,’ zei hij lachend en als hij de borden niet in zijn handen had gehad, had hij zeker over zijn achterhoofd gewreven. Nadat hij alles zo’n beetje had opgeruimd, had hij in no time afgewassen. Hij grinnikte toen hij zag hoe snel hij geweest was. Weer moest hij dit ook opruimen en hij liep naar de kamer toe, waarna hij op de bank ging zitten. ‘Heb je al wat gevonden?’ vroeg hij aan Brynn en hij lachte liefjes.

- XD Super Kaito met z'n afwastechnieken en zijn aardappelaanbrandtechnieken Razz

Als dat woord zou bestaan, kwam ik in het Guiness World of Records Book voor de langste woorden Razz

-

Brynn schrok even toen Kaito over de film Saw begon, maar verborg dat aardig goed. Ja, ze kende die film wel, maar dat was dan ook een van die horrorfilms die ze nog niet gezien had en daar zo haar redenen voor had. De enige film waar zelfs zij niet de guts voor had gehad. Tegen kaken van hoofden afrukken, rugvel eraf trekken en voeten van je eigen benen afzegen kon Brynn niet zo goed tegen, maar dat liet ze niet merken! Als Kaito die film zou willen zien zou ze gewoon meekijken en ergens was ze er ook wel nieuwsgierig naar, al kneep ze ‘m wel. Ze knikte wat afwezig toen Kaito zei nog nooit een meisje te hebben ontmoet die zoveel van horrorfilms hield als zij. ‘Echt niet?’ vroeg ze zacht, maar bedacht zich toen dat zij zo’n iemand ook niet kende behalve zijzelf dan. ‘Hmm ja,’ mompelde ze. Eigenlijk kon ze zich daar toch wel in vinden. Brynn lachte op wat Kaito allemaal nog meer zei en nam toen ook snel een hap van de pizza. Ze kon een verlekkerde ‘hmmm’ nog maar net onderdrukken en legde haar ogen vast op de pizza. Ze durfde Kaito niet meer aan te kijken. Bang om weer weg te zinken in zijn ogen of, nog erger, te lachen en daardoor een nogal vervelende situatie met de pizza ervaren. Al gauw was de hele pizza van haar bord verdwenen en leunde ze tevreden achterover in haar stoel. Ze nam een grote slok van haar cola aangezien ze altijd dorst kreeg van pizza’s en glimlachte naar Kaito. ‘Tsja, dat is ook niet zo gek als je een hele middag niets hebt gegeten, in elkaar geslagen bent en dan ook nog eens zo’n geweldig pers-..’ Brynn stopte verbaasd. Nu versprak ze zich weer! Ze kreeg een rode kleur en keek naar haar legde bord die al snel weg werd gehaald door Kaito. Ze keek vragend op. Kon ze hem misschien helpen? Maar Kaito zei al dat ze kon gaan en misschien een film uit kon gaan zoeken. Oke, dat zou ze dan wel gaan doen. Brynn knikte en stond op. ‘Ik kleed me eerst wel even om, anders,’ zei ze en lachte nog even naar Kaito.

Brynn liep naar de bank toe waar het shirt dat Kaito haar had gegeven nog steeds lag en pakte dat op. Het viel voor haar open en Brynn bestudeerde het nog eens. Het was inderdaad vrij lang, maar dat was niet erg. Waar Brynn zich meer zorgen over maakte was de halsopening die voor Kaito misschien wel groot, of klein, genoeg was, maar waarschijnlijk net als de lengte veel te groot voor Brynn zou zijn. Nou ja, ze zou het wel omhoog houden ofzo. Ze schoot in de lach. Ja, dat zou de aandacht er echt vanaf leiden en bovendien was het irritant en zou het er stom uitzien! Aangezien ze nu niets anders had en Kaito’s gastvrijheid niet wilde beledigen zou ze het gewoon aandoen. Wat vertwijfeld keek ze om zich heen en ging toen op de bank zitten. De deur en de gordijnen waren dicht dus voor gluurders hoefde ze niet bang te zijn. Snel trok Brynn haar trui over haar hoofd en legde die naast zich neer. Haar strakke hemd dat ze daaronder had hield ze maar aan, maar ook dat was een stuk slapper geworden dan het voorheen was en het scheen door. Brynn zuchtte. Nou ja, ze kon er nu toch niets meer aandoen. Gehaast deed ze toen Kaito’s shirt aan en maakte daarna haar schoenen los. Ze legde die onder, naast de bank neer en deed de rest van haar kleding ook uit wat op zich niet zo veel liet zien omdat het T-shirt er toch overheen viel. Brynn zuchtte even gemakkelijk. Gelukkig was Kaito nog niet binnengekomen. Ze vouwde de kleren op en legde ze op een stoel in de kamer neer. Haar allstars zette ze daaronder. Brynn keek wat om zich heen. Haar ogen vielen op de tv en een kast met films. Daar zou ze waarschijnlijk een film moeten vinden. Al snel stond ze voor de kast en bestudeerde de ruggen daarvan. Zo, Kaito had wel veel horrorfilms! En ja, hij had inderdaad ook Saw. Brynn keek er vertwijfeld naar en liet die express daar liggen, hopend dat Kaito die zelf niet zou pakken. Ze pakte wat films waarvan de namen haar interesseerde en die ze nog niet kende. Dat was enger. Brynn ging op de bank zitten en las de achterkanten. Ze leken allemaal vrij eng. Brynn glimlachte bij het idee tegen Kaito aan te kruipen, doend alsof ze bang was, maar het eigenlijk allemaal reuze mee vond vallen. Zou Kaito dat doorhebben? Hmm.

Opeens viel Brynn’s oog op een spiegel. Daar zou ze zichzelf even kunnen bekijken. Snel stond ze op en bekeek zichzelf in het glanzende ding. Een spottende grijns viel op haar gezicht. Het zag er echt best wel raar uit. De lengte en kleur waren niet zo erg, maar de halsopening viel zo onderhand wel een naveldecolleté te noemen! Nee, oké, dat overdreef ze, maar naar Brynn’s idee werd er wel iets teveel bloot gegeven. De rand van de halsopening werd eigenlijk alleen maar tegenhouden van nog verder omlaag zakken door de rand van haar eigen hemdje, maar zoals eerder gezegd, was dat ook al een stuk omlaag gezakt. Opeens ging de deur open en uit reflex schoten Brynn’s armen omhoog en hield Brynn ze als een muurtje voor haar borst. Ze lachte wat onzeker toen Kaito langs liep en op de bank ging zitten. Snel draaide ze zich om en voelde haar wangen wat rood worden door het idee net voor een spiegel gestaan te hebben. Ze wist niet waarom, maar dat voelde gewoon gênant aan. Nog steeds hield Brynn haar armen voor haar borsten en probeerde dat er zo ontspannen en normaal mogelijk uit de laten zien. ‘Ehm ja,’ begon ze wat onzeker en liep toen langzaam op de bank af, ‘Dead Silence’ leek me wel eng en ook ‘When a Stranger Calls’ al lijkt die me meer spannend dan echt een thriller.’ Brynn ging naast Kaito op de bank zitten en voelde een nerveuze spanning in haar buik. Wat als die onhandige houding van haar aan Kaito was opgevallen? Misschien trok dat zijn aandacht alleen maar! Langzaam, maar hem aan blijven kijkend zodat zijn aandacht -hopelijk- op haar gezicht bleef en niet op wat daaronder zat, verschoof ze haar armen omlaag om ze op haar benen te laten rusten. Vervelend genoeg voelde Brynn het T-shirt echter al snel omlaag zakken al bleef het gelukkig op net nog respectabele hoogte hangen. Ze probeerde zo weinig mogelijk te bewegen en concentreerde al haar aandacht op wat Kaito zou gaan zeggen.

- haha, je weet niet waarvoor ik in het Guiness Book of Records zou moeten komen te staan. Vanochtend 13 funnies op m’n boterham hagelslag o.O En het was maar 1 boterham en nee, er lag geen hele vulkaan op! -

Kaito keek Brynn recht aan, had heus wel door dat ze zich redelijk schaamde omdat zijn shirt erg ver openviel, maar had geen zin om ernaar te kijken. Brynn zou zich er alleen maar meer opgelaten door voelen. ‘Die is inderdaad spannend,’ zei hij, wijzend op ‘When a Stranger Calls’. ‘Het gaat over een meisje die moet oppassen en gestalkt wordt door een man,’ zei hij, een korte uitleg gevend omdat hij niet te veel wou zeggen. ‘En Dead Silence gaat over een buikspreekpop die mensen vermoordt, als ik het goed heb,’ zei Kaito ,flarden binnenkrijgend van de film. ‘Nu is het zeker de bedoeling dat ik moet kiezen?’ zei hij en hij schudde lachend zijn hoofd. Bedenkelijk keek hij naar de films. ‘We kunnen ze ook allebei kijken. Dan wordt het wel lekker laat!’ zei hij lachend. Hij pakte ‘Dead Slience’ en deed de tv aan. Hij boog zich over zijn dvd-speler en zette die aan. Hij legde de dvd in het schuifje en sloot het weer. Hij zette het geluid redelijk hard en ging toen tegen de leuning zitten. Hij deed zelf zijn schoenen uit en slingerde zijn benen – zonder Brynn te raken natuurlijk! – op de bank, zodat hij lag. Hij nodigde Brynn uit om vlakbij hem te gaan zitten, of te liggen, of wat ze ook wou. Hij pakte een afstandsbediening en begon een keuze te maken uit de talen. ‘Weet je het zeker?’ vroeg hij met een zware, duffe stem. Hij keek haar griezelig aan, maar schoot algauw weer in de lach. Hij drukte toen op ‘Play’ en keek hoe de letters in het beeld begonnen te verschijnen. Hé, leuk! Als ze twee films zouden kijken, zat hij hier langer dichtbij Brynn. En nu moest hij echt ophouden! Brynn wou hem niet, hij moest het verdomme eens accepteren!

Hij schrok eigenlijk best wel van alle effecten die kwamen. Ook al was de film nog maar een paar minuten bezig, hij had het geluid zo hard gezet dat je van elke geluidseffect zou schrikken. Zijn hart klopte in zijn keel toen hij opeens weer een geluidseffect hoorde. Jeetje, de film was nog maar tien minuten bezig of hij schrok zich al dood. Hoe zou het met Brynn zitten? Dat was een stoere meid, die zou misschien niet zo schrikken, alhoewel hij het wel eens fijn zou vinden als hij zijn arm om haar slanke, mooie lichaam kon slaan. ‘Eng?’ fluisterde hij in haar oor en hij schrok zelf van een nieuw geluid. Jeetje! Deze film begon op je zenuwen te werken. Hij keek even gefocust naar het scherm. Het was wel een hele goede horrorfilm. En zo had hij ers nog genoeg. Of hij zou Brynn overhalen om Saw te kijken. Hij grinnikte even. Of ze vond het geen goeie, of ze vond hem eng, want ze had hem weggelegd. Nou ja, het maakte hem ook niet veel uit. Hij wou kijken wat Brynn wou kijken. Hij sloot zijn ogen even en keek toen weer genietend naar de film. Hij schrok toen hij opnieuw een geluidseffect hoorde. ‘Deze film heeft veel geluidseffecten,’ zei hij boven het geluid uit in Brynns oor. Op dat moment klonk een verschrikkelijk hard geluid en Kaito’s hart schoot in zijn keel, terwijl hijzelf erg hard schrok. Jeetje!

- Sorry voor de late reacie! Ik heb op Wikipedia info gezocht over de films, hahaa Razz

-

Brynn nestelde zich vlak naast Kaito neer en ging half tegen hem aanliggen. Vol spanning keek ze naar de film die hij had opgezet, ‘Dead Silence’. Degene die haar het engst had geleken, mooi zo. Ze keek Kaito breed grijnzend aan. Eng? Eng! Hmm, ja, hij was wel eng. Enger dan de meeste films die ze had gezien. ‘Een beetje,’ zei ze wat bekakt alsof ze er helemaal niets aan vond, maar in de tussentijd onderging ze doodsangsten. Nou ja, er waren wel erg spannende stukjes en Kaito had het geluid ook zo hard gezet! Maar daar had Brynn geen problemen mee. Zou ze misschien beter kunnen doen of ze het wel eng vond? Dan kon ze dicht tegen hem aankruipen. Nog dichter… Opeens schoot een lollig idee in haar op. Haar hart begon sneller te kloppen toen ze het nog eens overdacht. Zou ze het doen? Ja, natuurlijk! Nu maar hopen dat Kaito daar tegen kon. Jeez, waar maakte ze zich nog zorgen over? Tot nu toe had hij al haar grapjes kunnen doorstaan dus dan zou de volgende toch ook geen probleem zijn? Al was die nieuwe wel wat meer gewaagd…

Opeens schrok Brynn op uit haar gedachten toen het geluid uit de film omhoogschoot en er iets engs gebeurde. Ze schrok zelfs zo hard dat ze tegen Kaito aanvloog en hun wangen elkaar raakten. Die aanraking kalmeerde haar, maar verontrustte Brynn tegelijkertijd. Ze keek hem roodgloeiend aan. ‘Sorry,’ fluisterde ze beschaamd, ‘ik had het niet helemaal door.’ Wat stom zeg! Normaal zou ze van zoiets helemaal niet schrikken, maar nu was ze zo diep in gedachten verzonken dat de knal haar had doen opschrikken en niet zo’n klein beetje ook. Ze schoof weer iets van Kaito af, maar zeker niet ver genoeg om hem niet meer aan te kunnen raken met haar zij. Ze bekeek de rest van de film vol gespannen aandacht om een ongeval als net te voorkomen en kon het nu aardig handelen. Haar gezicht stond vrij neutraal, maar een klein glimlachje verraadde haar vermaak. Ja, ze hield echt van dit soort films, vol bloed, maar vooral veel ondragelijke spanning. Af en toe kneep ze in haar knieën of handen van de zenuwen, maar over het algemeen liet ze niet veel van haar ‘angst’ die meer leedvermaak te noemen was zien. Na een tijdje kroop ze steeds langzamer en bijna onbewust meer tegen Kaito aan. Ondertussen had ze de hele tijd haar armen beschermend voor haar borst gehouden al liet ze die houding af en toe varen door het fijne gevoel dat hij haar gaf. Op een geven moment eindigde de film en Brynn rekte zich even uit. ‘Zo,’ zuchtte ze, ‘Klaar voor nog een film of…’ Brynn keek Kaito glimlachend aan en zette haar elleboog opeens vlak naast hem neer op de rugleuning van en bank en klom naar voren. Ze kwam met haar gezicht vlakbij het zijne en keek hem met ontdeugend twinkelende ogen aan. Ze legde haar vingers op zijn kaak en raakte zijn neus bijna aan met haar neus. ‘..Wil je liever alvast gaan slapen?’ Brynn grijnsde en ging weer achteruit zitten. Ze sloeg haar armen om haar knieën en stak haar neus wat in de lucht. Ze keek nog steeds vanuit haar ooghoeken naar Kaito en zei toen opeens weer heel liefjes: ‘Aan jou de keus!’

Kaito kon zijn lach niet onderdrukken. ‘Geeft niet, ik heb het geluid erg hard aangezet, geef ik toe,’ zei hij lachend en hij keek even naar Brynn. Zou ze echt geschrokken zijn? Het leek er wel op. Hij keek even glimlachend naar haar. Toen ze dichter tegen hem aankwam kruipen, sloeg hij zijn arm haast beschermend om haar heen, terwijl hij haar glimlachend aankeek. Brynn mocht dan wel een zeer stoere meid zijn, hij vond het toch wel lief hoe ze zo dicht tegen hem aankroop als ze bang was. Hij wreef zachtjes over haar arm en hield zelf zijn adem even in toen een spannend stukje kwam. De aftiteling begon niet veel later. Hij schrok van Brynns handelingen en verstijfd bleef zijn gezicht op dezelfde plaats hangen als dat Brynn naar hem toegekomen was. Hun neuzen leken elkaar wel te raken en hij voelde een bom van vlinders ontploffen. Hij wou zijn armen om haar heen slaan en keek haar glimlachend aan. Zijn kaak begon te branden onder haar aanraking, maar hij wist zichzelf nog redelijk goed te beheersen. ‘N-Nou ja, het is best wel laat,’ stotterde hij, terwijl hij naar zijn klok keek. God, al een uur ’s nachts! Hoe kon dit? Duurde die film echt zo lang? Hij zette zijn dvd-speler af en liep wankelend naar de tv om die uit te doen. Toen hij zijn tv uitzette, waren ze in het donker. ‘Oeps,’ zei Kaito lachend. Hij liep op Brynn af en trok haar aan haar hand omhoog. Hij trok haar iets te hard omhoog, zodat ze tegen hem gedrukt werd. ‘Sorry,’ was hij diegene nu die aan het blozen was en hij keek even verlegen naar beneden. Dat was echter geen goed zicht, want daar was namelijk de opening van Brynns shirt, die eigenlijk van hem was, maar goed.

Rustig trok hij haar mee. ‘Nu ga ik eens iets doen,’ zei hij lachend en hij liet Brynn met zijn voet vallen, waarna hij haar handig opving. ‘Zo.. Nu heb je in elk geval geen koude voeten als je naar boven loopt,’ zei hij en hij glimlachte even. Hij droeg haar naar boven en legde haar in zijn bed neer. Hij liep zelf naar zijn kledingkast en pikte daar een bloemenbroek uit. Nou ja, het was zo’n soort strandbroek, leek op een zwembroek, maar was het niet. Hij deed zijn shirt uit en liep naar de badkamer. Normaal sliep hij in zijn boxer, maar hij vond dat hij dat bij Brynn niet kon maken. Hij wou haar immers niet de verkeerde ideeën over hem geven. Hij glimlachte even en trok zijn broek uit, waarna hij zijn bloemenbroek aandeed. Het was een rode broek, met witte bloemen, die nog erg mannelijk leken. Aan zijn bovenlijf deed hij niks. Brynn had zijn kippenborstje toch al gezien, dus waarom zou hij zijn shirt aandoen? Rustig liep hij richting Brynn, die daar ergens zou liggen. Hij schatte in waar Brynn lag, liep toen om en trok de dekens omhoog, waarna hij zwijgend naast haar ging zitten. Hij keek opzij. Hij had zijn raam net zo, dat het op het bed scheen en Brynn en hij de volle maan konden zien. Hij liet zich genietend zakken en keek opzij naar Brynn. ‘Dit is een gezellig logeerpartijtje, vind je ook niet?’ vroeg hij glimlachend, waarna hij opzij keek. Hij wierp een blik op haar en voelde een bom van vlinders in zijn buik ontploffen en sloot blozend zijn ogen. Ze was echt zo knap! Opeens sloeg hij zijn arm om haar heen. Gewoon, omdat hij dat fijn vond. Hij hield zijn adem even in en keek opzij naar Brynn. Wat zou ze doen en ervan vinden?

Brynn glimlachte liefjes toen Kaito begon te stotteren. Dus ze had hem zenuwachtig gemaakt? Hoe schattig. Nieuwsgierig volgde ze zijn blik naar de klok en zag tot haar verbazing dat het één uur ‘s nachts was. Hmm, dat was niet zo laat. Brynn was een echte nachtbraker wat het dat betrof en zag het licht vaak pas na vieren uitgaan, maar blijkbaar was Kaito dat niet gewend en toch. vond Brynn dat niet erg. Dan kon ze langer wakker blijven bij Kaito en dan nog dichterbij dan op de bank!! Hihi, en dan kon ze haar ‘plannetje’ uitvoeren. Brynn knikte kort, alsof ze het met Kaito eens was over de tijd en keek hoe hij de tv uit ging zetten wat alleen maar resulteerde in een donkere kamer. De lichten waren plots uitgesprongen. Brynn ging automatisch wat rechter op zitten. Nu het zo donker was, zou je een enge pop onder de bank of misschien wel het bed niet op kunnen merken!! Had Kaito geweten dat het licht uit zou gaan wanneer hij de tv uit deed om haar bang te maken? Nee, dat kon ze zich niet voorstellen, want hij leek er zelf ook verbaasd over te zijn. ‘Je maakt het zo wel eng hoor!’ grinnikte Brynn vrolijk. Ze had haar ogen van pret dichtgeknepen en toen ze ze weer opende, stond Kaito vlak voor haar. Hij pakte haar hand vast en Brynn vroeg zich af wat hij van plan was toen ze opeens met een enorme kracht omhoog getrokken werd en tegen Kaito aanbotste. Ze bloosde zachtjes en keek hulpeloos omhoog, omdat ze met haar kin op zijn borst lag en zo niet echt in een handige positie stond. Kaito leek er ook van geschrokken te zijn en verontschuldigde zich. ‘Hmhm,’ lachte ze, ‘Geeft niets ^^.’ Door het donker kon ze gelukkig niet zien waar Kaito’s blik naar afzakte, maar toch probeerde ze wanhopig zijn mooie, roodachtige ogen te vinden.

Nieuwsgierig keek Brynn Kaito aan toen hij zei dat hij nu eens iets ging doen. Oja, wat dan? Vroeg ze zich af, maar nog voor ze ernaar kon vragen voelde Brynn hoe ze getackeld werd en schrok toen ze op de grond dreigde te vallen. ‘Whoo!’ Was haar geschrokken reactie op Kaito’s plotselinge handeling. Wat was dit nou weer voor iets? Waarom deed Kaito dat nou? Een golf van opluchting stroomde door haar heen toen ze Kaito’s hand op haar rug voelde en zo werd opgevangen. De schrik en vooral de verbazing stonden duidelijk op haar gezicht af te lezen, maar toch amuseerde Kaito’s manier van handelen haar. Hij wist wel hoe hij haar in verlegenheid moest brengen, maar toch mocht ze dat van hem. Oeehw, wacht maar, ze zou hem zo wel terug pakken! ‘Dat is dan lief van je,’ lachte Brynn hem verleidelijk en liefjes toe. Ze legde haar hand tegen zijn borst en liet haar hoofd half tegen zijn bovenarm aansteunen. Ze werd helemaal naar boven over de trap heen gedragen en voor het eerst sinds lange tijd, voelde ze zich volkomen veilig. Een lichte teleurstelling schoot door Brynn heen toen ze het bed raakte. Nu zou Kaito haar loslaten. Ze bleef heel even liggen om nog net te kunnen zien hoe Kaito wegliep en kroop toen vlug onder de dekens. Alles was nog lekker koel en fris, maar naarmate de nacht zou verstrekken, zou het bed warmer worden door de warmte van hun lichamen, wist ze. Brynn bleef Kaito toch nog wel in het vizier houden en kon het niet laten breed te glimlachen toen hij terug kwam in een broek die wat weg had van een zwembroek. ‘Sexy,’ lachte ze. Nu mocht ze met een ‘blote borst Kaito’ in bed slapen!! Het enige wat haar tegen zat was het verband om Kaito’s borst. Dat herinnerde haar eraan dat hij daar pijn had en ze wilde niet dat hij dat had. Zijn komst in het bed maakte wel dat Brynn zich gelijk al warmer voelde dan eerst en dat gevoel werd alleen maar sterker toen ze zijn arm om haar heen voelde. Duizend vlinders barstten in haar los, maar dat zou hij niet kunnen weten. Hij zou niet weten hoe hij haar liet voelen. Oh, en dat herinnerde haar aan haar ‘plannetje’! Ze lag op haar rug en staarde naar het plafond terwijl haar armen onder haar achterhoofd lagen. ‘Hee Kaito..’ begon ze op vrij nonchalante toon waarna ze zich plots omdraaide en hem recht aankeek. Brynn twijfelde niet langer meer en zou er een uitdagend spelletje van maken! Opeens kroop ze half op Kaito en zette haar onderarmen naast zijn zijdes neer. Haar blik werd verleidelijk en haar wimpers leken door de precies goed vallende lichtval nog langer en dikker dan dat ze al waren. Brynn legde haar rechter hand half op zijn wang en zei toen zoetjes: ‘.. Ik wilde je nog even bedanken voor alles wat je voor me hebt gedaan…’ Brynn zei het zo op haar manier, maar ze meende haar woorden wel en hoopte vurig dat Kaito dat door haar charmante toon heen kon horen. Brynn lachte liefjes, maar toch ook nog steeds verleidelijk en fluisterde toen bijna: ‘..Dat was erg lief van je…’ Ze veegde haar vingers teder van zijn wang af, maar bleef hem met een eerlijke glimlach aankijken. Haar gezicht was inmiddels heel dichtbij het zijne geraakt en zijn aardkleurige ogen leken wel schoteltjes. Het schilde ook niet veel of haar lippen hadden die van hem al kunnen raken, maar net op het moment dat ze elkaar zouden moeten gaan raken rolde Brynn weer van Kaito af, ging weer nonchalant naast hem liggen op haar rug met blik op plafond en zei toen op normale toon: ‘Welterusten.’ Ze dacht dat ze hem nu wel beet zou hebben. Om eerst zo verleidelijk te doen en dan opeens weer omslaan in normaal, bijna onverschillig. Ze vond Kaito echt leuk, maar een grapje tussendoor kon toch geen kwaad? Brynn hoopte dat Kaito door had dat het maar een spelletje was, maar nog veel meer hoopte ze, dat hij het nu door wilde spelen…

» Brynn the Rebellious.
» I don't really care.
» I will take care of you, I promise