Hard to find,

Serenity liep over straat, ze had geld gekregen van Seth tot zij weer volledig was hersteld van haar Amnesie sinds ze weer mens was. Ze had al wat kleding gekocht voor haarzelf veel beter dan wat ze nu droeg. Dit was enkele weken lang oud en ze had het al die tijd gedragen. Seth had haar gevraagd even wat spullen te halen aangezien hij verder moest met zijn 'studie' en het feit dat hij zo zwak was sinds het gebeuren de laatste tijd. Serenity zou fluitend een boekhandel inlopen en zou Occulte boeken halen voor Seth. Als zij niet had geweten dat het echt werkt was ze nooit gegaan maar aangezien het sommige engelen wel lukte was ze toch gegaan. Nu moest ze nog een paar kleine dingen halen. Ze las het lijstje, ze glimlachte even in gedachten verzonken. Ze was al bij de supermarkt geweest, dit zou ze eerst nooit hebben gedaan alleen Seth deed haar echt denken aan haar broertje, op het hele engel gebeuren na dan. Ze keek onderaan het lijstje, 'Bier..... Jack daniels, Vodka..... Leuk geprobeerd Seth. Ik ga geen alcohol halen voor je... misschien wel wat voor mij.' dacht ze en ze grijnsde. Alleen ze wist de weg niet goed. De H&M had ze zo gevonden Seth's schuilnaam stond er op en de supermarkt had ze simpel gevonden alleen nu moest ze een slijterij en nog een boekenzaak vinden. Een jongen was naar haar toe gelopen en grijnsde 'heey, schoonheid. Wat doe je hier alleen met al die tassen, als je meegaat weet ik een plekje waar je ze even rustig kan neerzetten,' zei de jongen. Serenity zette de tassen neer, "oh ja? dat klinkt erg interessant, net zoals ... dit" ze sloeg hard met haar vuist in de jongens maag en haar slangachtige ogen verschenen even. Ze pakte de tassen en liep weg een drukkere straat in. Hardop zuchtte ze "Waar kan ik hier in godsnaam een slijterij en boekenwinkel vinden..."

'Misschien is het een goed idee als je om je heen leert kijken, Serenity.' klonk Mayaru's stem spottend. 'Dan leer je meteen dat je altijd op je hoede moet zijn. Vooral voor degenen die je al kent.' Er lag een grijns op haar gezicht. Op het eerste gezicht had ze het niet door gehad, maar toen Serenity de jongen had geslagen, had ze de ogen gezien. Die zou ze niet meer vergeten. De ogen die haar hadden aangestaard tijdens haar gevecht. 'De slijter is hier op de hoek, en de boekwinkel ligt aan je rechterhand.' Ze stond op van het muurtje waar ze op had gezeten. Sinds haar gevecht had ze geen contact meer gehad met Seth, noch had ze hem gezien. Niet dat ze dat niet wilde, ze wilde hem duizenden dingen vragen en vertellen, maar ze wist dat hij weer vijandig was geworden. Ze deed haar capuchon, haar vaste kenmerk, af en keek Serenity aan. 'Hij heeft je weer gekregen zoals je was, voordat ze je in een slang veranderde, hij is verder dan ik dacht.' zei ze met een spottende bewondering. Ze had wel gehoord van een bezwering die dat kon, maar had het nooit zelf geprobeerd. Ze wist dat Serenity geen normale slang was, dus de link tussen een vloek en dit meisje was snel gelegd. Haar verschillende ogen keken Serenity recht in de ogen, en toonden geen enkele emotie.

'Misschien is het een goed idee als je om je heen leert kijken, Serenity.' klonk Mayaru's stem spottend. Serenity draaide zich om met de reflexen van een slang. 'Dan leer je meteen dat je altijd op je hoede moet zijn. Vooral voor degenen die je al kent.' zei Mayaru. Serenity keek haar aan en de slangen pupillen kwamen terug in Serenity haar ogen. 'De slijter is hier op de hoek, en de boekwinkel ligt aan je rechterhand.' vertelde Mayaru toen ze opstond van een muurtje. Mayaru deed haar capuchon af en haar aankeek. Hij heeft je weer gekregen zoals je was, voordat ze je in een slang veranderde, hij is verder dan ik dacht.' zei ze met een spottende bewondering. Serenity keek haar aan en begon "Hoe wist je het.. De spreuk was zo gedaan dat een gewone engel het niet kan herkennen. Toen ik je voor de eerste keer zag wist ik al dat je niet normaal was maar alsnog. Een ding zeg ik je, je blijft van Seth af! Ik ben geen engel maar als je waagt hem aan te raken op een vijandige manier zou je wensen dat ik gebonden zou zijn aan engelen en de kans op een inspectie." Serenity haar slangachtige ogen keken in die van Mayaru voordat ze weer normaal werden. Ze vreesde wel dat Mayaru nu iets zou wagen, Seth zou uiteindelijk gaan zoeken en dan zou er nog meer problemen kunnen komen.

"Hoe wist je het.. De spreuk was zo gedaan dat een gewone engel het niet kan herkennen. Toen ik je voor de eerste keer zag wist ik al dat je niet normaal was maar alsnog. Een ding zeg ik je, je blijft van Seth af! Ik ben geen engel maar als je waagt hem aan te raken op een vijandige manier zou je wensen dat ik gebonden zou zijn aan engelen en de kans op een inspectie." Serenity's vijandige ogen keken Mayaru aan, die haar probeerde te kalmeren. 'Ik kan op het moment helemaal niets, of ben je dat al vergeten? Je lieve Seth heeft me niet volledig hersteld.' Ze haalde de lok haar voor haar rechteroog weg en liet Serenity haar rode, blinde oog zien. 'Het duurt nog wel even voordat ik dat weer goed heb, dat kan ik je verzekeren. Ik ben niet in staat ook maar iets te doen voordat ik dit weer heb genezen, wat wel een maand kan duren.' Mayaru's gezicht vertrok. Ze kon het ook in een week genezen, maar dat zou haar teveel energie kosten. 'Je moet jouw ogen ook maar in de gaten houden. Ze zijn nogal, hoe zeg je dat, herkenbaar. Ik voelde dat je niet menselijk was, en legde snel de link.' Mayaru grijnsde. Hoewel ze niet in staat was echt te vechten of uit te dagen, wist ze dat ze Serenity wel kon irriteren. 'Zou je Seth kunnen vertellen dat ik veilig ben, en dat hij zich geen zorgen hoeft te maken om mij? En zou je dan meteen ook kunnen vertellen dat ik hem op het moment niet haat? Dat zal hij fijn vinden.'

'Ik kan op het moment helemaal niets, of ben je dat al vergeten? Je lieve Seth heeft me niet volledig hersteld.' Ze haalde de lok haar voor haar rechteroog weg en liet Serenity haar rode, blinde oog zien. 'Het duurt nog wel even voordat ik dat weer goed heb, dat kan ik je verzekeren. Ik ben niet in staat ook maar iets te doen voordat ik dit weer heb genezen, wat wel een maand kan duren.' Mayaru's gezicht vertrok. Serenity grijnsde "Inderdaad, ik had het eerlijk gezegd ook niet verwacht," Serenity bleef grijnzen. Je moet jouw ogen ook maar in de gaten houden. Ze zijn nogal, hoe zeg je dat, herkenbaar. Ik voelde dat je niet menselijk was, en legde snel de link.' Mayaru grijnsde. Ze zat haar gewoon te irriteren. 'Zou je Seth kunnen vertellen dat ik veilig ben, en dat hij zich geen zorgen hoeft te maken om mij? En zou je dan meteen ook kunnen vertellen dat ik hem op het moment niet haat? Dat zal hij fijn vinden.' Serenity snoof. "Nou, het maakt me niks uit als mensen mij herkennen. Seth's kracht laat ze ontzichtbaar zijn voor normale mensen. Voor hun zijn het normale ogen. Trouwens, Seth is te zacht voor je. Hij denkt dat je hem wel met rust gaat laten alleen ik weet gewoon dat je hem weer aanvalt zodra je hersteld bent. Ik luister naar hem dus zal ik niks proberen. Trouwens ik geef hem genoeg haat met de gedachte aan jou." Zei Serenity en ze liep naar Mayaru toe weer met normale ogen. Ze keek Mayaru aan en zweeg. Serenity keek haar aan en fluisterde "Je hebt geluk, als ik alleen was en niet nieuwe familie van Seth had ik je nu getracht te vermoorden nu je zwak bent, maar ik beloof je. Als je iets probeert doe ik jou en iedereen die jij lief hebt of beschermd pijn. Heel veel pijn,"

'Je hebt geluk, als ik alleen was en niet nieuwe familie van Seth had ik je nu getracht te vermoorden nu je zwak bent, maar ik beloof je. Als je iets probeert doe ik jou en iedereen die jij lief hebt of beschermd pijn. Heel veel pijn.' zei Serenity. Mayaru haalde diep adem en ging wat dichter naar Serenity toestaan. Ze tastte in haar zak. Langzaam haalde ze een stiletto tevoorschijn, die ze openklapte vlak onder Serenity's kin. 'Als je ooit, ook maar denkt over het pijn doen van Axel zal ik er persoonlijk op toe zien dat je de seconde erna al meer pijn beleeft dan Demonia je ooit zal kunnen laten voelen. Ik zal je persoonlijk uit elkaar scheuren, en je zult moeten kijken hoe ik je stuk voor stuk verbrand in het diepste deel van de hel.' Mayaru keek dreigend naar Serenity. Langzaam klapte ze het mes weer in en stopte het weer weg. 'Ik zal Seth met rust laten. Hij heeft me gered, en ik ben hem dankbaar. Ik zal hem met rust laten, maar als jullie ook maar in de buurt van mijn vrienden komen zal ik hem in een gevangenis opsluiten, gemaakt van zijn eigen angsten en leed. Hij zal er niet uit kunnen komen. Ik zal niet stoppen, al wordt ik er zelf bij vernietigd. Dat is mijn plicht, mijn lot.' Mayaru sloot haar ogen, en kreeg haar beheersing weer terug, hoewel het moeizaam ging. 'Ik hoop dat ik duidelijk was, want ik ga het niet nog eens zeggen.'

Een stiletto klapte uit onder Serenity's kin. 'Als je ooit, ook maar denkt over het pijn doen van Axel zal ik er persoonlijk op toe zien dat je de seconde erna al meer pijn beleeft dan Demonia je ooit zal kunnen laten voelen. Ik zal je persoonlijk uit elkaar scheuren, en je zult moeten kijken hoe ik je stuk voor stuk verbrand in het diepste deel van de hel.' Mayaru keek dreigend. Serenity opende haar mond en twee scherpere tanden waren te zien tussen de rest. "Seth heeft me terug veranderd maar echt ervaren is hij niet om eerlijk te zijn. Ik ken Axel, hem gebeurt niks. Axel THunderbolt, scholier, rond de zeventien jaar oud. Brandstichting, graffiti en meerdere malen uit de les gestuurd. Ik ken hem dankzij Seth's herinneringen. Ik doe hem niks." Serenity keek naar Mayaru. 'Ik zal Seth met rust laten. Hij heeft me gered, en ik ben hem dankbaar. Ik zal hem met rust laten, maar als jullie ook maar in de buurt van mijn vrienden komen zal ik hem in een gevangenis opsluiten, gemaakt van zijn eigen angsten en leed. Hij zal er niet uit kunnen komen. Ik zal niet stoppen, al wordt ik er zelf bij vernietigd. Dat is mijn plicht, mijn lot.' Mayaru sloot haar ogen even en werd kalm. 'Ik hoop dat ik duidelijk was, want ik ga het niet nog eens zeggen.' zei Mayaru. "Oke, alleen Seth heeft maar 1 angst en die is uit de weg te ruimen, zijn leed is over sinds we wraak hebben genomen. Je zou het moeilijk krijgen. Mijn lot is het om Seth te helpen voor te leven als Engel. Kom je aan hem dan kom je aan mij en Axel zou dat niet leuk vinden aangezien Seth een vriend van hem is. Ach ik zeg niet tegen Seth dat jij de beschermer bent van Axel. Dat zou oneerlijk zijn," Ze glimlachte, "Zo... als we de vijandigheden laten varen en denken aan onszelf in plaats van anderen. Wil je wat gaan drinken?" vroeg Serenity doodleuk maar serieus.

"Zo... als we de vijandigheden laten varen en denken aan onszelf in plaats van anderen. Wil je wat gaan drinken?" vroeg Serenity. 'Graag, ik krijg altijd dorst van ruzie maken, en al helemaal van bedreigingen.' Mayaru vertrouwde Serenity nog niet helemaal, maar ze had eigenlijk helemaal geen zin in ruzie. En ze wist dat beloftes in de engelenwereld extreem serieus werden genomen, dus ze was blij dat het gesprek wat vrolijker werd. 'Ik ken een goed terrasje om de hoek. Als je het oké vind kunnen we daar wel even wat gaan drinken.' Mayaru's humeur klaarde langzaam maar zeker op. Ze mocht Serenity eigenlijk wel. Direct en to the point. Ze wandelde vast vooruit. 'Haal jij eerst je spullen maar even, ik ga alvast.'


(flutpost)

'Graag, ik krijg altijd dorst van ruzie maken, en al helemaal van bedreigingen.' Zei Mayaru ze begon al een beetje op te klaren. 'Ik ken een goed terrasje om de hoek. Als je het oké vind kunnen we daar wel even wat gaan drinken.' zei Mayaru weer. Serenity glimlachte "Is goed," Mayaru ging alvast vooruit en Serenity ging ook mee. 'Haal jij eerst je spullen maar even, ik ga alvast.' zei mayaru. Serenity dacht na en besloot dus eerst te kijken wat Mayaru bedoelde. Serenity zag het terrasje en liep toen naar de boekenwinkel en ging naar de oude boeken. Gelijk had ze gelukt, er stonden een paar vage Oculte boeken tussen. 'Spreuken en bezweringen uit de XIV eeuw.', 'Mysterie van hekserij' en 'Vervloekingen en duisternis' Serenity bekeek de boeken en schrok. In het laatste boek stond over transvorm vervloekingen. Ze rekende af en ging naar de slijterij, haalde een fles jack daniels en een fles tequila voor zichzelf. Wat had ze lang niet meer gedronken. Ze had alles bij zich in vier tassen. Waarvan 2 kleding tassen. De drank had ze bij enkele boodschappen gedaan en de boeken apart. Ze had Seth's geld nog niet eens op, ze had nog dertig euro over. Serenity liep snel naar het terras en schoof aan bij Mayaru, "Ik werd even opgehouden in de boekwinkel, het duurde iets langer." Verontschuldigde ze zich. Nu kon ze eindelijk de vraag die ze wou stellen sinds ze slang was "Mayaru, ik heb Seth's gedachten en herinneringen geabsorbeerd. Ik weet alles wat hij heeft gezegd tegen jou en andersom. Ik ken niemand die niet gevlucht zou zijn, waarom was jij niet gevlucht toen die man je wou trouwen? Had je een crush op iemand? Als ik vragen mag, daar ben ik nieuwsgierig naar sinds ik het hoorde, waarom was je niet gewoon gevlucht."

"Mayaru, ik heb Seth's gedachten en herinneringen geabsorbeerd. Ik weet alles wat hij heeft gezegd tegen jou en andersom. Ik ken niemand die niet gevlucht zou zijn, waarom was jij niet gevlucht toen die man je wou trouwen? Had je een crush op iemand? Als ik vragen mag, dat wou ik al tijden weten," Mayaru lachte. 'Meidenpraat, dat heb ik al lang niet gehad! Ben je een soort helderziende ofzo? Je vraagt je dingen af waar ik zelf nog geen antwoorden heb, maar ik zal wel proberen het uit te leggen.' Mayaru nam een slok van haar cocktail, die ze even daarvoor had besteld. 'Ik ben geboren in de dertiende eeuw, en toen was het niet makkelijk je tegen je ouders te verzetten. Ik heb nagedacht over weglopen, maar als je als meisje zelfstandig een leven op probeerde te bouwen ging je vroeg of laat de prostitutie in. Ik wist dat, en ik ging liever dood dan dat. Ik was een preuts meisje in mijn leven, maar die onschuld heb ik al lang niet meer. Er waren meer mannen in het dorp waar ik woonde die in mij geïnteresseerd waren, maar ik was eigenlijk van plan mijn leven te wijden aan God in het klooster. Totdat mijn ouders daar verandering in brachten. Ze huwelijkten me uit voordat ik hen had kunnen vertellen over mijn wens. Toen ik de moed kreeg het hen te vertellen accepteerden mijn ouders dat maar moeilijk. Mijn verloofde ging helemaal door het lint. Ik was in de achterkamer die avond, en mijn ouders waren bezig. Hij kwam op me af met een mes, en de rest ken je.' Mayaru keek een beetje treurig naar haar glas. 'Ik had gehoopt dat het anders zou eindigen, maar zelfs een engel kan het verleden of het lot niet veranderen.'

Mayaru legde het uit en Serenity knikte begrijpend. 'Ik had gehoopt dat het anders zou eindigen, maar zelfs een engel kan het verleden of het lot niet veranderen.' eindigde Mayaru. "Dus die idioot wou je trouwen of je mocht niet leven.... en ik vond de mannen in deze eeuw al ver gaan soms." Ze keek even naar haar handen en zei "De meeste engelen mag ik niet zo erg.... slechte ervaring, het leverde me een jaar lang wachten in een slangen ei op. Ik was 18 geworden en een paar weken later had ik een relatie met een hele knappe jongen. Alleen zijn ex vriendin bleek dus een engel te zijn. Als zij hem niet mocht, mocht niemand hem... een week lang had ze me vast gehouden in een kelder en pijn gedaan met haar krachten en geslagen met stokken. Ik had gehoopt dat ze me zou vermoorden, dat wenste ik gewoon uit pijn." zei Serenity naar haar handen kijkend, "Alleen toen had ze met een bezwering of kracht me vastgezet. Ik zat vast in een slangen ei totdat er iemand kwam die expres een slechte engel wou worden. Seth dus, ik werd herboren als slang. Ik moet van een slechte engel een goede maken anders zal ik niet kunnen sterven. Nou die vloek kan de t**ing krijgen want Seth is best wel aardig als je hem goed leert kennen en ik wil zijn leven niet veranderen. Gisteren zo maar uit het niets probeerde hij een bezwering per ongeluk, toen werd ik weer mens. Ze heeft me mijn vrienden, familie, vriendje en leven afgenomen. Ze heeft iedereen die mij kende met een amnesia kracht mij laten vergeten. Wat ik bedoel te zeggen is, sommige mensen denken aan zichzelf en laten anderen daardoor lijden. Dat snap jij ook wel." Serenity glimlachte zwakjes naar Mayaru. "Ik heb de hoop voor liefde opgegeven. Straks gebeurd er weer zoiets, dan moet ik weer voelen hoe elke seconde voorbij gaat met pijn. Het voelt trouwens goed om te kunnen praten met je tong in plaats van te sissen of te proeven." grapte Serenity,

"Ik heb de hoop voor liefde opgegeven. Straks gebeurd er weer zoiets, dan moet ik weer voelen hoe elke seconde voorbij gaat met pijn. Het voelt trouwens goed om te kunnen praten met je tong in plaats van te sissen of te proeven." Mayaru was een beetje geschrokken rechterop gaan zitten. Het verhaal van Serenity schokte haar. Maar er zat een belangrijk feit in, wat ze in haar geheugen opsloeg. 'Dus je bent in feite onsterfelijk?' vroeg ze verbaasd. Ze was er altijd vanuit gegaan dat dat onmogelijk was, maar ze moest dat dus herzien. Even sloot ze haar ogen, waar het zonlicht zachtjes op scheen. Het was een mooie dag. 'Het is wel zonde, voor ons beiden. Ook ik ben niet van plan binnenkort verliefd te worden. Het is geen emotie die ik tijdens mijn menselijke leven ooit heb gekend. Ik zou het niet eens merken als iemand me probeert te versieren. Ik ben veel te wantrouwig.' Ze keek een beetje treurig naar de grond, maar keek al snel weer op. 'Wat was de naam van die engel?' vroeg ze opeens, uit het niets. 'Ik zou haar kunnen kennen. Ik vind het niet eerlijk wat je is overkomen, misschien kan ik je helpen.'

'Dus je bent in feite onsterfelijk?' vroeg Marayu verbaasd. Serenity schudde haar hoofd, "Ik blijf ouder worden maar heel langzaam en veel moeilijker, ik denk dat ik over drie jaar er pas 1 jaar ouder uit zie. Tegen de tijd dat ik de 110 haal dan geeft me lichaam het gewoon op en sterf ik. Hoop ik, misschien is het effect dat ik wel langer blijf leven tot mijn lichaam stof is of ik leef voor eeuwig dat kan ook maar denk het niet," Serenity keek gewoon dood leuk naar haar handen. 'Het is wel zonde, voor ons beiden. Ook ik ben niet van plan binnenkort verliefd te worden. Het is geen emotie die ik tijdens mijn menselijke leven ooit heb gekend. Ik zou het niet eens merken als iemand me probeert te versieren. Ik ben veel te wantrouwig.' Ze keek een beetje treurig naar de grond, maar keek al snel weer op. 'Wat was de naam van die engel?' vroeg ze opeens, uit het niets. 'Ik zou haar kunnen kennen. Ik vind het niet eerlijk wat je is overkomen, misschien kan ik je helpen.' Serenity schudde haar hoofd, "Amnesie, Seth heeft aangeboden me te helpen alleen dan moeten we beiden op kracht komen voor we het proberen. Mijn geheugen is gewist, de naam van de jonge, zijn gezicht kwijt. De naam van haar en haar uiterlijk, Kwijt. De naam van mijn thuis, kwijt. Herinneringen zijn vaag en ik kan me amper wat herinneren behalve me vrienden en familie. Alleen die zullen mij niet herkennen. Eerlijk gezegd laat het me ook wel koud, zij mag hem hebben van mijn part." Zei Serenity onverschillig. "Hoe heette de man die jou heeft vermoord... heb je wraak genomen? Ja toch,"

"Amnesie, Seth heeft aangeboden me te helpen alleen dan moeten we beiden op kracht komen voor we het proberen. Mijn geheugen is gewist, de naam van de jonge, zijn gezicht kwijt. De naam van haar en haar uiterlijk, Kwijt. De naam van mijn thuis, kwijt. Herinneringen zijn vaag en ik kan me amper wat herinneren behalve me vrienden en familie. Alleen die zullen mij niet herkennen. Eerlijk gezegd laat het me ook wel koud, zij mag hem hebben van mijn part." Zei Serenity "Hoe heette de man die jou heeft vermoord... heb je wraak genomen? Ja toch," Mayaru dacht even na. Ze had eigenlijk onbewust wraak genomen. 'Ja, al zijn familie is omgekomen door de pest, en ik heb hemzelf nog gezien. Ik doodde hem niet, niet direct. Hij schrok zich letterlijk dood. Ik heb slechts wraak genomen op mijn ouders, die mij niet beschermden. Ik heb verder eigenlijk niet eens zoveel moorden op mijn naam staan.'

(flutpost)

'Ja, al zijn familie is omgekomen door de pest, en ik heb hemzelf nog gezien. Ik doodde hem niet, niet direct. Hij schrok zich letterlijk dood. Ik heb slechts wraak genomen op mijn ouders, die mij niet beschermden. Ik heb verder eigenlijk niet eens zoveel moorden op mijn naam staan.' vertelde Mayaru. Serenity bleef even stil, de pest was misschien niet expres bedoeld maar alsnog telde het wel mee. "Oke, ikzelf heb maar 2 moorden gepleegd. De man in de wapenwinkel aangezien hij Seth wou aanvallen en Elvira Da Valencio." Serenity keek naar Mayaru hoe deed ze dat. "Hoe hou jij dat vol, je leeft al zolang. Je ziet de wereld veranderen en toch blijf je gewoon voor een engel. Is dat niet lastig, het lijkt me vooral lastig met kleding omdat het gewoon elke periode helemaal veranderd, toch vind ik je outfit wel mooi." Glimlachte Serenity. Dit was nou echt meiden praat, veel beter dan het praten over moorden, wraak en schuld. Serenity was er mee begonnen en dat vond ze echt dom van zichzelf. Seth zou het niet eens erg vinden als hij er nu achter kwam. Hij moest zelf aansterken dus gingen andere engelen en mensen hem een beetje koud laten. Serenity glimlachte weer eventjes naar Mayaru. Ze vond de outfit echt leuk staan alleen dat zeg je niet tijdens een gevecht dus kon het nu wel

"Hoe hou jij dat vol, je leeft al zolang. Je ziet de wereld veranderen en toch blijf je gewoon voor een engel. Is dat niet lastig, het lijkt me vooral lastig met kleding omdat het gewoon elke periode helemaal veranderd, toch vind ik je outfit wel mooi." zei Serenity, en Mayaru keek een beetje verlegen. Ze had niet veel verstand van mode, en ging vooral voor praktische dingen. Gewoon een spijkerbroek, een T-shirt en een vest. Ze had vreselijk veel vesten, maar droeg ze dan ook bijna altijd. 'Dank je, maar zo moeilijk is het niet hoor. De mode is pas de laatste twee eeuwen aan het veranderen geweest.' Dat wist ze omdat ze voor de lol in Amsterdam de mode-opleiding had gedaan. 'Ik doe gewoon maar een beetje wat me past, en altijd wel wat met lange mouwen. Ik moet mijn littekens verbergen weet je, en met schmink werkt het niet altijd, maar als ik ga zwemmen gebruik ik wel schmink.' Meidenpraat was nog best leuk, omdat Serenity toch alles al wist. Ze nam weer een slok van haar cocktail en vroeg: 'Wat heb je eigenlijk gekocht, naast die alcohol voor Seth en jou?' Ze sloeg de boeken maar over, daar had ze even geen zin in, hoewel ze wel weer een aantal nieuwe nodig had.

'Dank je, maar zo moeilijk is het niet hoor. De mode is pas de laatste twee eeuwen aan het veranderen geweest.' Dat had Serenity niet gedacht, 'Ik doe gewoon maar een beetje wat me past, en altijd wel wat met lange mouwen. Ik moet mijn littekens verbergen weet je, en met schmink werkt het niet altijd, maar als ik ga zwemmen gebruik ik wel schmink.' vertelde Mayaru. Serenity glimlachte. 'Wat heb je eigenlijk gekocht, naast die alcohol voor Seth en jou?' vroeg Mayaru. "Seth? Nee die krijgt misschien een half glaasje, ik heb hem twee keer aangeschoten meegemaakt en dat is gewoon eng hilarisch maar het kan ook fout gaan. Ik moest kleding kopen, schoenen en ja gewoon wat dingen die ik lekker vind bij de supermarkt. Ik heb enkele weken in een slangen lichaam doorgebracht en daarvoor nog 1 jaar wachten. Ik werd mens en belandde in dezelfde kleding die ik droeg toen ik werd veranderd. Ik had niet eens schoenen dus heb ik een paar gympies moeten lenen van Seth. Verder heb ik nog drie boeken gekocht om hem te helpen met zijn studies." Vertelde Serenity. Ze keek even naar de tassen en glimlachte "Ik vind het wel leuk om een keer met iemand rustig te praten. Seth begrijpt het niet erg aangezien hij een jongen is... en Demonia had ik een slechte start mee dus dat zal nog wel gevolgen hebben. Ik wou weggaan om even snel kleren te kopen nadat ik Seth alles had uitgelegd. Doe ik de deur open staat ze daar, helemaal pissig. Gaat ze haar kracht gebruiken en dreigt met marteling en dood.... Dat kan je geen goede start noemen," zuchtte Serenity.

'Tsja, Demonia is niet de eerste de beste als het om jaloezie gaat. Net als Seth overigens. Maar daar weet jij alles van.' Mayaru zuchtte. Dat je met jongens niet over kleding of problemen kon praten wist ze maar al te goed. Ze had een aantal vrienden, maar daarmee praatte ze alleen over dingen als sport en het dagelijks leven. 'Marteling en dood komen wel vaker voor, maar dat ze je alleen bedreigde is wat anders. Normaal zou ze hem gewoon gebruikt hebben. Tenminste, dat is mijn theorie.' Mayaru was eigenlijk altijd bezig met het uit de buurt blijven van andere engelen en probeerde zoveel mogelijk te weten te komen over hen. Op die manier was ze al een aantal keer gered. 'In elk geval ben je geslaagd met het kleren kopen, of niet?' lachte Mayaru haar zorgen weg. Haar glas was leeg, en dus bestelde ze nog maar een cola. Ze was niet echt een drinker. 'Volgens mij zorgt Seth voor zichzelf als iedere jongen hé? Gewoon magnetronvoer en wat drank. Het is maar goed dat hij jou heeft, anders was hij waarschijnlijk nu al verhongerd.'

'Marteling en dood komen wel vaker voor, maar dat ze je alleen bedreigde is wat anders. Normaal zou ze hem gewoon gebruikt hebben. Tenminste, dat is mijn theorie.' zei Mayaru. Serenity hield maar stil dat Seth de krachten hadden omgeleid. 'In elk geval ben je geslaagd met het kleren kopen, of niet?' lachte Mayaru. "Ja, het mooiste is tot ik wat minder last heb van Amnesie en me pincode weer weet betaald Seth," Grijnsde Serenity. 'Volgens mij zorgt Seth voor zichzelf als iedere jongen hé? Gewoon magnetronvoer en wat drank. Het is maar goed dat hij jou heeft, anders was hij waarschijnlijk nu al verhongerd.' zei Mayaru. "Daar heb je het verkeerd, hij kookt echt. Geleerd van de kok van zijn ouders zodat hij voor zichzelf kon koken als die weg was. Ik zeg niet dat hij goed kookt maar wel beter dan magnetron voer of afhaal chinees. Alleen ik kan het beter." Serenity glimlachte en bestelde even later een sinas. "Trouwens denk niet verkeerd over Seth. Ik ben zo vriendelijk naar jou omdat ik snap dat jij het zwaar hebt gehad. Zoiets heeft Seth ook. Als kind heeft hij een moord moeten plegen omdat hij een oogje had op Demonia... Als de eerste moord simpel is dan heeft het een diepe impact en gaat het heuvel afwaarts" Serenity keek naar de Sinas die ze kreeg en nam een slok.

"Trouwens denk niet verkeerd over Seth. Ik ben zo vriendelijk naar jou omdat ik snap dat jij het zwaar hebt gehad. Zoiets heeft Seth ook. Als kind heeft hij een moord moeten plegen omdat hij een oogje had op Demonia... Als de eerste moord simpel is dan heeft het een diepe impact en gaat het heuvel afwaarts" zei Serenity, en Mayaru voelde zich een beetje schuldig. Het was waar dat ze veel te snel oordeelde, maar meestal had ze het goed. 'Sorry dat ik zo snel conclusies trek. Dat is iets wat ik altijd al heb gedaan.' Ze was lichtelijk verbaasd dat iemand vond dat ze het zwaar had gehad. Medelijden had ze soms zelf, maar ze had het niet vaak gekregen. 'Ik denk dat ik jouw ongeluk ook wel bijdraagt aan mijn vrolijke humeur, maar naast dat mag ik je wel. Als je nou niet een vriendin van Seth was geweest, had ik je echt heel aardig gevonden. Maar ik vraag me iets af. Waarom vind hij dat ik zijn Nemesis ben? Ik heb mijn afspraak gehouden, en eigenlijk zouden we nu neutraal moeten staan, toch?'

Sorry dat ik zo snel conclusies trek. Dat is iets wat ik altijd al heb gedaan.' zei Mayaru. Serenity glimlachte als teken dat het niet zo heel erg was. 'Ik denk dat ik jouw ongeluk ook wel bijdraagt aan mijn vrolijke humeur, maar naast dat mag ik je wel. Als je nou niet een vriendin van Seth was geweest, had ik je echt heel aardig gevonden. Maar ik vraag me iets af. Waarom vind hij dat ik zijn Nemesis ben? Ik heb mijn afspraak gehouden, en eigenlijk zouden we nu neutraal moeten staan, toch?' vroeg Mayaru. Serenity dacht na en zweeg even. "Ik ben geen vriendin van Seth, door het lot ben ik aan hem gebonden tot hij goed zou worden. Dan kan ik rustig leven en sterven. Alleen Seth gaat niet goed worden en dat respecteer ik, hij mag leven zoals hij wenst. Ik zit wel aan hem vast maar hij doet me denken aan mijn kleinere broertje, behalve dat Seth geen negen is, een engel en kan moorden. Jij bent zijn Nemesis doordat je besloot hem aan te vallen op die dag, ik weet niet of het ooit stopt dat weet zelfs Seth zelf niet. Net zoals je zei, je had gezegd dat je hem zou laten stoppen met moorden al zou het bloed kosten. Je zei het anders maar zo hoorde Seth het." Serenity keek een beetje twijfelend naar Mayaru en dronk toen haar Sinas. "Waarom wou je Seth telkens vermoorden. Ik was erbij toen het gebeurde zijn wraak. Hij had geen onschuldige mensen vermoord en toch gaf je hem die uitdaging op het dak van de school,"

'Het is moeilijk te beschrijven waarom ik dat eigenlijk deed. Hij betrok er anderen bij, maar dat zat niet in onze afspraak. Dat is de reden dus niet. Ik denk dat ik de bewaker tot onschuldig rekende, maar dat is ook niet de reden. Ik wordt gevoed door de zielen van engelen. Ik kan zonder, maar als ik een engel dood, ben ik in dingen te scheppen die zelfs je wildste dromen overtreffen. Ik denk dat ik gewoon blind was van woede en, ik schaam me een beetje, honger. Mijn beslissingen zijn vaak goed overdacht, maar hij stond zo open, en hij leek zo weerloos. Het was bijna onweerstaanbaar. Ik weet dat Seth er nu ook achter zal komen en vind dat hij het recht heeft om het te weten. Hij voedt zich met haat, ik me met de zielen van engelen. Elke vijand die al dood was is verdwenen.' ze keek weg, tranen in haar ogen. Even haalde ze adem. 'Hij zou mijn vijfde zijn geweest, maar hij wist zich te verzetten. Dat is de enige reden dat ik hem nu niet meer haat. Hij heeft de redens die ik heb om te vechten er stevig ingeslagen. Ik zal niet langer proberen mijn honger te stillen. Ik zal ermee leren leven.'

'Het is moeilijk te beschrijven waarom ik dat eigenlijk deed. Hij betrok er anderen bij, maar dat zat niet in onze afspraak. Dat is de reden dus niet. Ik denk dat ik de bewaker tot onschuldig rekende, maar dat is ook niet de reden. Ik wordt gevoed door de zielen van engelen. Ik kan zonder, maar als ik een engel dood, ben ik in dingen te scheppen die zelfs je wildste dromen overtreffen. Ik denk dat ik gewoon blind was van woede en, ik schaam me een beetje, honger. Mijn beslissingen zijn vaak goed overdacht, maar hij stond zo open, en hij leek zo weerloos. Het was bijna onweerstaanbaar. Ik weet dat Seth er nu ook achter zal komen en vind dat hij het recht heeft om het te weten. Hij voedt zich met haat, ik me met de zielen van engelen. Elke vijand die al dood was is verdwenen.' Legde Mayaru uit met een traan in haar ogen. Even haalde ze adem. 'Hij zou mijn vijfde zijn geweest, maar hij wist zich te verzetten. Dat is de enige reden dat ik hem nu niet meer haat. Hij heeft de redens die ik heb om te vechten er stevig ingeslagen. Ik zal niet langer proberen mijn honger te stillen. Ik zal ermee leren leven.' eindigde ze. Serenity zuchtte even en keek naar Mayaru. Serenity legde haar hond op die van Mayaru om haar op te laten kijken. "lieve schat, sommige wilde dromen bestaan uit iets wat onbereikbaar is. Een rustig leven met geluk en voorspoed. Niemand denkt dat te willen maar eigenlijk wil iedereen dat. Voor Seth is het al te laat toen hij engel werd. Nu is hij erachter gekomen, ik zal het maar even zeggen. Jij bent als een drug voor hem, ik had gevoeld wat hij voelde. Jouw woede en haat of dat van je 'zus' gaf Seth een gigantische kick en veel krachten. Hij gebruikte zijn krachten beperkt. Hij wou enkel wraak op zijn ouders maar nu wil hij meer door het gevecht met jou." Serenity haalde adem. "Je bent misschien ouder als engel maar ik ben iets ouder als mens, ik snap dat niet alles gaat zoals je wilt. Ik wou geen gevangen worden in een slangen lichaam. Ik wou niet een vijftienjarig jochie helpen om zo te worden. Demonia, moorden, jou, gevechten, zijn verkregen kracht jagen hem alleen maar verder weg van wat Seth wou. Ik heb het geabsorbeerd. Hij wou gewoon als hij vrij was naar een rustig warm land gaan een stuk land kopen daar wonen, verliefd worden en kinderen krijgen. Voordat hij engel was wou hij nooit moorden en kijk hem nu eens," zei Serenity met tranende ogen, aangezien ze alles wist wat Seth wou, voelde en op hoopte voelde het alsof ze vertelde wat haar droom was geweest.

"lieve schat, sommige wilde dromen bestaan uit iets wat onbereikbaar is. Een rustig leven met geluk en voorspoed. Niemand denkt dat te willen maar eigenlijk wil iedereen dat. Voor Seth is het al te laat toen hij engel werd. Nu is hij erachter gekomen, ik zal het maar even zeggen. Jij bent als een drug voor hem, ik had gevoeld wat hij voelde. Jouw woede en haat of dat van je 'zus' gaf Seth een gigantische kick en veel krachten. Hij gebruikte zijn krachten beperkt. Hij wou enkel wraak op zijn ouders maar nu wil hij meer door het gevecht met jou." zei Serenity, en Mayaru lachte binnensmonds. Een drug. Dus zo zag Seth haar. Serenity ging verder"Je bent misschien ouder als engel maar ik ben iets ouder als mens, ik snap dat niet alles gaat zoals je wilt. Ik wou geen gevangen worden in een slangen lichaam. Ik wou niet een vijftienjarig jochie helpen om zo te worden. Demonia, moorden, jou, gevechten, zijn verkregen kracht jagen hem alleen maar verder weg van wat Seth wou. Ik heb het geabsorbeerd. Hij wou gewoon als hij vrij was naar een rustig warm land gaan een stuk land kopen daar wonen, verliefd worden en kinderen krijgen. Voordat hij engel was wou hij nooit moorden en kijk hem nu eens." Ook Serenity had nu tranen in haar ogen, en leek erg geëmotioneerd. Mayaru pakte de hand die Serenity op de hare had gelegd en gaf er een zacht kneepje in. 'We zijn weer in het foute onderwerp beland, Serenity. Laten we erover ophouden.' zei ze, en ze ging weer rechtop zitten. Langzaam keek ze naar de lucht. De zon was al wat gezakt, wat betekende dat het al vier uur geweest was. 'Ik moet eigenlijk gaan, maar kom een keer langs, je weet wel, als je tijd hebt. Dan kunnen we wel rustig praten.' Ze legde wat geld op tafel om haar rekening te betalen en stond op. 'Tot ziens, Serenity.' zei ze, en ze liep weg. De straat op, de hoek om, terug naar huis.

(Mayaru is weg)

"We zijn weer in het foute onderwerp beland, Serenity. Laten we erover ophouden.' zei ze, 'Ik moet eigenlijk gaan, maar kom een keer langs, je weet wel, als je tijd hebt. Dan kunnen we wel rustig praten.' Ze legde wat geld op tafel om haar rekening te betalen en stond op. 'Tot ziens, Serenity.' zei Mayaru, en ze liep weg. Serenity glimlachte en legde ook wat geld van haar neer voor haar drankje. Serenity stond op pakte haar tassen ging richting Seth's huis. Hopelijk zou hij het wel leuk vinden dat ze wat spullen had gekocht.



(wist echt niks meer... Einde)