birthday boy!

Langzaam, heel erg langzaam, ging Edhel in haar bed liggen. Haar lampje brandde zachtjes, een nachtlampje in het donker, maar Edhel kon de schaduwen nog zien in het donker. Haar zwart-groene tas stond ingepakt op haar bureau met haar huiswerk erin en de boeken die ze mee van huis zou nemen. Edhel pakte elke avond haar tas wel drie keer opnieuw in, om zeker te zijn dat ze alles weer had. Een strakke, grijze spijkerbroek hing over haar stoel met daaroverheen een donkergroen tank-topje en een zwart spijkerjasje. Dat hing ze elke avond klaar zodat ze de volgende dag zeker wist dat ze alles weer had, en niks kon vergeten. Een klein, zilver bedelarmband lag op haar bureau, en Edhel bleef er naar kijken. Ze had het eens van haar moeder en vader gekregen en had vroeger veel voor haar betekend, maar nu niet meer. Ze had een heftige ruzie gehad met haar moeder, en zelfs toen had haar vader er geen interesse voor genomen. Soms deed ze gekste dingen om van hem eens een glimlach te krijgen, maar niks helpte. De enige die haar nog echt blij kon maken was Red, en elke keer dat ze niet samen waren kon Edhel niks anders dan verlangen om zijn armen weer om haar heen te voelen. En juist daarom had ze zo'n ruzie met haar moeder gekregen, alle ideen die haar moeder zich in haar hoofd haalde als Edhel over Red begon, al wist Edhel niet zeker wat haar moeder zou doen als ze Red eens mee zou nemen naar haar huis. Maar dan konden ze samen niet knuffelen zonder haar moeder erbij en dat wilde Edhel nou ook niet echt. En haar broers zouden hem voor gek willen zetten, of in ieder geval ontiegelijk veel willen plagen. Of, daar zag ze Axel meer voor aan dan Vincent. Vincent was een lieve oudere broer, maar zelfs hij kon de raarste grappen uithalen. En Alyss zou hun waarschijnlijk ook niet uit het oog willen verliezen. Kortom, Edhel hield wel van haar familie, maar.. niet haar ouders. En daarom zou ze het armband om laten smelten. Nog een laatste keer keek Edhel de kamer rond en deed toen haar ogen dicht, denkend aan verschillende dingen, maar vooral Red en de dag die morgen zou volgen.
De wekker ging met een hels kabaal los en maakte Edhel in een paar seconden al bloednerveus en wakker. Buiten was het al donker, maarja het was herfst dus wat zou ze anders verwachten? Ze sloeg de wekker uit en keek in haar bed omhoog. Vandaag was het Red's verjaardag! En ze kon nauwelijks wachten! Ze sprong met hoge snelheid uit haar bed en liep de douche in en waste haar haren, borstelde haar tanden en maakte zich gereed voor nog een laatste dag op school voordat het weekend echt zou beginnen. Gelukkig had ze vandaag maar een halve dag en haar eerste twee uur waren uitgevallen, dus ze had maar drie langdurige schooluren om te overleven. Daarna kleedde ze zich om in de kleren die ze over de stoel had gehangen en deed haar laatje open. Ze nam twee van de pilletjes uit het verborgen potje en pakte drie ingepakte cadeautjes naar voren. De kleinste waren twee kaartjes voor de nachtclub voor zaterdagavond, ze had gehoord van Red's vrienden dat daar een goede DJ zou draaien dus dat had ze geregeld. En Red's vrienden had ze uitgenodigd om de verassingsparty nog gelukter te maken. Het grootste cadeautje was een horrorfilm, ze had gezien dat het een van de films was die Red niet had, een film die "The Grudge" heette, en veel vrienden hadden haar verteld dat die echt eng was dus had ze die voor Red gekocht. En nog een armband, aan weerszijden zwart leer met daartussen allemaal donkergroene en donkerbruine veters leer zodat het eruit zag als een klein stukje van een jungle. Die had ze stoer gevonden en typisch iets voor Red. Die stopte ze daarna in een iets grotere tas die haar kleding en andere spulletjes inhield, voor het slapen bij Red. Ze had tegen haar moeder gelogen dat ze naar een vriendin zou gaan want anders zou ze nooit mogen gaan. Ze pakte haar twee tassen en spurtte naar beneden. Daar zat haar vader de krant te lezen en mompelde een goeiemorgen toen ze aan tafel kwam. Ze pakte een boterham toen haar moeder zei dat ze echt iets moest eten en bleef toen zitten wachten met wat thee totdat ze weg zou gaan. Toen de klok eindelijk ver genoeg gaf ze haar moeder een kus en liep nog eventjes snel naar de wc. Ze zette de kraan aan voor geluid en gaf de boterhamterug over, iets wat ze moeilijk vond om niet meer te doen en fietste naar school. Op school ging alles maar langzaam maar ze had alles nog wel een geheimpje weten te houden voor Red. Een paar dagen geleden had ze een van de huissleutels te weten te krijgen van Red en zodra ze uit was wist ze dat Red nog niet uit was.
Ze fietste zo snel mogelijk naar zijn huis en zette haar fiets voor het huis. Ze glipte naar binnen en zette haar spullen boven, met de cadeautjes verstopt in de woonkamer. Daarna pakte ze versiersels uit de ene tas en begon slingers op te hangen in het hele huis en een grote 'gefeliciteerd!' slinger net voor de deur. Ballonnen vulde ze met helium zodat ze aan het plafond bleven hangen en als laatste pakte ze een taart uit de tas en zette die alvast klaar op de tafel met bordjes en alles erop en eraan. Precies en kwartier voordat ze had uitgerekend wanneer Red er zou zijn ging de bel en stonden de vrienden van Red daar, die hun laatste uur hadden gespijbeld. Ze liet ze glimlachend naar binnen en vertelde ze het plan, en gaf ieder een toeter om op te blazen als Red binnenkwam. Ze bleef nog eventjes kletsen met de jongens toen het kwartier voorbij was, en iedereen held zijn adem in. Ze hoorde de klink omlaag gaan, de sleutel die het slot omdraaide, en de deur die een klein beetje krakend open ging. Zodra Red een stap naar binnen zou zetten toeterde iedereen en Edhel vloog hem om de hals. "Gefeliciteerd!" fluisterde ze vrolijk in zijn oor en trok hem mee naar binnen.

-alleen Red-
-hopelijk vind je het goed zo -

Met een beetje een nogal sombere blik zat Red in de klas. Hij was vandaag een jaartje ouder geworden en vond dit niet zo heel erg leuk. Gelukkig was hij nog maar achttien, dus gelukkig was hij niet te oud. Hij mistte Edhel verschrikkelijk hard en wou haar het liefst terug bij zich hebben. Zijn gedachten dwaalden af naar toen ze bij hem was. ‘Hé, meneer Indigo, komt er nog wat van!’ Hij schrok wakker door een schelle stem en keek naar de lerares die hem zwijgzaam – maar vijandig – aankeek. Hij haalde zijn schouders op, mompelde iets en kwam iets meer overeind. Rot wijf. Hij merkte op dat een paar vrienden van hem niet in de klas waren. Shit! Dan had hij ook gewoon kunnen doen: spijbelen. En dan had hij iets leuks met ze kunnen gaan doen. Rustig keek Red naar zijn zwarte handschoenen, waarvan het topje afgeknipt was, zodat het net zo’n handschoen voor een zwerver leek. Maar Red vond hem mooi. Hij had een spijkerbroek en een wit shirt aan, deze keer met korte mouwen. Eindelijk ging de bel en Red stond op, waarna hij zijn rugzak over zijn rug slingerde en grijnzend richting zijn huis liep. Hij ging Edhel dadelijk gewoon ophalen. Misschien wist ze niet eens dat hij jarig was. Hij kon het haar niet kwalijk nemen, aangezien hij het haar ook nog nooit verteld had. Zulke dingen vond hij gewoon niet belangrijk om te weten, maar hij zou Edhels verjaardag wel eens vragen, zodat hij eventueel voor dan iets leuks kon voorbereiden. ‘Hé, dat is gek, het lijkt wel alsof mijn licht brandt,’ mompelde hij en hij kreeg ergens een licht gevoel van geluk, ook al wist hij totaal niet waarom dat gevoel opeens opkwam. Hij haalde zijn schouders op en duwde toen de klink omlaag. Zijn armen waren in een soort houding gespreid, zodat hij Edhel op de een of andere manier makkelijk kon opvangen en verbluft hield hij zijn handen rond haar middel, waarna hij grijnsde toen hij haar hoorde fluisteren. Wat lief! Wat ontzettend lief! ‘Dankjewel, schatje,’ fluisterde hij dankbaar in haar oor, waarna hij daar een kusje drukte. Wat had hij haar toch gemist! Hij liep op zijn maten af en gaf ze handdruk. ‘Man, daarom waren jullie er het laatste uur dus niet. En ik lekker in me eentje zitten bij Damstra,’ zei hij lachend tegen zijn vrienden, waarna hij zich omdraaide en naar Edhel liep. Vrienden erbij of niet, het kon hem niet schelen. Hij tilde Edhel op en drukte zijn lippen op de hare. Hij hoorde zwak gejoel achter zich en grijnsde tegen Edhels lippen aan. ‘Ik hou van je,’ fluisterde hij in haar oor. Niet omdat hij bang was dat zijn vrienden het zou horen, maar eerder om haar aan het glimlachen te maken en niet aan het blozen. ‘Ze hebben toch niet gênante weetjes over me verteld hè?’ vroeg hij lachend, wijzend naar een van zijn vrienden die dat nu eens echt in zijn hoofd kon halen. Glimlachend keek hij naar haar en wachtte af tot wat ze van plan was.

- Hopelijk kun je hier wat mee -

Red stond zo goed als klaar toen ze hem om de hals vloog en ving haar op. Ze was zo opgewonden! vond hij het leuk? ‘Dankjewel, schatje,’ fluisterde hij terug en ze gaf hem glimlachend een kusje op zijn wang.Ze liet hem naar zijn vienden gaan en deed de deur achter hem dicht. Damstra? ze had de naam van de leraar wel eens vaker gehoord en was erg blij dat ze die niet had. Arme Red, zonder zijn vrienden bij die verschrikkelijke leraar, dacht ze grijnzend in zichzelf. Toen hij terugkwam glimlachte ze van oor tot oor, zoals je dat zegt. Alleen zijn move daarna verbaasde haar wel, hij tilde haar zomaar op en ze voelde zijn lippen op de hare. Ze legde haar armen omzijn nek en zoende hem terug, het kon haar weinig schelen dat zijn vrienden daar stonden te joelen, ze was zo blij dat hij er weer was! Ze had hem zo gemist! ‘Ik hou van je,’ fluisterde hij in haar oor en Edhel grinnikte. Ze gaf hem nog een kus als antwoord, ja ze hield ook zeker heel veel van hem. Ze aaide liefjes over zijn wang, ‘Ze hebben toch niet gênante weetjes over me verteld hè?’ vroeg hij lachend aan haar. Ze keek zijn vrienden nog eens na, ja die ene die Red aanwees leek haar wel degene die zulke dingen zou zeggen. Allemaal wel eigenlijk, maar ze waren wel heel erg aardig. Ze keek alsof ze bedachtzaam was, denkend of ze wat genants konden zeggen. "Is er wat genants over jou dan?" vroeg ze daarna glimlachend en drukte nog een kusje op zijn lippen. Zeker haddne zijn vrienden wel allemaal dingen over hem verteld, maar nou niet echt erge dingen. Daarna liep ze naar de taart en pakte bordjes, "Jongens, de taart staat klaar hoor!" zei ze grinnikend toen ze met elkaar aan het praten waren. Het grootste stuk gaf ze aan Red, en ook stukken aan zijn vrienden. Sommige bleven heel beleefd met vork eten en eentje at het stuk met zijn handen op. Ze bleef maar lachen, ze hadden allemaalwel dezelfde humor. Toen begonnen ze met z'n allen voor red te zingen en pakte Edhel haar drie kadootjes. Een paar begonnen te toeteren met de toeters die ze had uitgedeeld, en ze hield de ingepakte horrorfilm naar hem uit. "Achttien lieverd, dan mag je deze kijken." zei ze ondeugend en gaf hem nog een kusje op zijn wang. Ze hoopte alleen wel vurig dat hij hem niet al een keer had gekeken!

-ja hoor -

Edhel zag de onderlinge kijken niet van de jongens, en zelfs al had ze het gezien had ze het waarschijnlijk niet begrepen. Maar ja, zo waren jongens eenmaal? Ze kon er wel om lachen, haar eigen humor was niet echt veel verder dan die van de jongens, maar ze had niet echt veel over Red te weten gekregen. Zijn vrienden lieten eerder niks weten dan veel, behalve dat ze niet wist waar ze mee bezig was en dat Red helemaal gek was. Daar had Edhel een knipoog op gegeven, ze hield wel van gek. En toen lagen ze met zijn allen helemaal dubbel. Ze moest toegeven, Red's vrienden waren ook best gek, maar dat vond ze eerder leuk dan iets anders. Red keek grijnzend toen ze het kadootje tevoorschijn hield, ‘God, schat, dat had je echt niet moeten doen, ik wil niet dat je voor zoiets onbelangrijks zoveel geld uitgeeft, hoor je me?’ zei hij, maar Edhel grinnikte. Ze wist wel dat Red het leuk vond om een kadootje te krijgen, en Red's verjaardag was niet onbelangrijk! Anders had ze dit niet allemaal georganiseerd, maar toch vond ze hem wel lief. "Jij bent niet onbelangrijk." fluisterde ze in zijn oor, en Red leek er echt blij mee te zijn. Toen hij het kadootje openmaakte kwam de horrorfilm tevoorschijn, en Edhel beet met een grijns op haar onderlip. Hah! Die had hij nog niet gezien, goed uitgekozen uiteindelijk! Ze grinnikte toen hij zei dat ze die gingen kijken, ze had er eigenlijk best wel veel zin in om weer een horrorfilm te kijken, maar wist nu al dat als Red er niet was geweest om tegenaan te kruipen dat ze het nooit had durven kijken. Ze gaf het toe, ze was een schijtluis. De vrienden van Red leken het ook een leuke horrorfilm te vinden, en natuurlijk mochten ze van Edhel wel meekijken, maar toch kon ze zelf nauwelijks wachten totdat Red's vrienden weg zouden gaan, en ze hier met z'n tweeën waren. Haar hart sloeg nog een keertje harder toen ze eraan dacht, want het was natuurlijk wel Red's verjaardag, en die zou niet zonder bijvoegingen vergaan. Ze hoorde net van achter zich een opmerking van een van Red's vrienden toen ze een kus van Red kreeg. Ze glimlachte terwijl ze hem terug kuste, "Zeg, die twee zijn wel mooi he, we hebben hier al bijna een film voor ons." Edhel grinnikte, misschien was het waar dat het wel heel romantisch was, maar ze hield zo veel van Red, ze kon het niet laten. "Nee, je hebt nog twee kadootjes te openen!" protesteerde Edhel tegen Red toen hij zei dat die film weg genoeg was. Hij zou die andere twee ook openen! Dus ze gaf hem eerst de ingepakte armband, kopend dat hij die ook leuk zou vinden, en toen het kleine kadootje met de kaartjes voor de club. Ze wist best wel zeker dat Red die leuk zou vinden, en ze waren voor morgenavond, dus dan hadden ze nog wel een avond om met zijn tweeën te zijn. Dus ze pakte de film uit zijn handen en begon naar de film toe te lopen, maar bleef naast Red staan. "Dan mag je vanavond alles vertellen wat ze in dat bad hebt gedaan." fluisterde ze met een ondeugende blik in zijn oor en drukte er toen een kusje op. Daarna deed ze de film in de dvd-speler en er kwam al een eng geluid uit bij het menu toen het opkwam, Edhel vond de film nu al eng. En hij was nog niet eens begonnen.

-hopelijk kun jij hier wat mee -