It's too Dark...

Ze zei dat ze haar bed en kledingkast wel thuisliet en hij knikte. “Kleren enzo is wel handig om mee te nemen,” zei hij glimlachend. “Ik hoop dat je niet al te veel hebt,” grinnikte hij toen. “Ach.. Het past wel in de limo,” bracht hij toen droogjes uit. Of ze moest echt heel veel hebben, maar dan huurde hij wel een vrachtwagen.
Ze begon over dat ze het niet gek vond dat hij zo aangestaard werd omdat hij twee oogkleuren had, en hoogstwaarschijnlijk met een limo aankwam en met een butler rond liep. Hij knikte enthousiast. “Je leert me steeds beter kennen,” zei hij. “Maar zo’n winkel is - like - enorm!” riep hij toen droog uit. “En omdat al die spullen duurder zijn dan in normale winkels nam ik automatisch aan dat daar alleen rijke lui rond liep..” zei hij droogjes, duidelijk nu pas opmerkend dat hij het misschien wel fout had.
“Maar, dan gaan we nu naar de woonwinkel en gaan we daarna gelijk door naar jouw huis, zodat je alles hebt voor die kamer,” zei hij glimlachend. Hij pakte zijn HTC Desire uit zijn zak en keek even droog naar het scherm, waarna hij een voor hem maar al te bekend nummer belde. “É,” begroette hij de ander aan de andere kant van de lijn. “Ik wil graag dat je hier over een kwartier staat met een auto. We gaan naar de woonwinkel,” zei hij droog. ‘Gaan we deze keer ook echt naar binnen?’ vroeg de man aan de andere kant van de lijn. Hij snoof droogjes. “Ja, want het is niet voor mij,” zei hij droog. Hij hoorde de verbazing van de oude man, waarna deze zei dat hij er over een kwartier was en ophing.
“Over een kwartier gaan we. Doe wat je moet doen, over een kwartier voor de deur, ja?” vroeg hij glimlachend, waarna hij de trap op liep.

Getoeter. Precies dertien minuten nadat hij had gebeld. “Coming!” riep hij uit en hij rende de trap af. “Harmony, komen!” riep hij droog uit, geen idee hebbend waar ze was. Een nadeel aan zo’n groot huis. Kalm gooide hij de voordeur open en bleef hier staan, wachtend tot Harmony buiten was en deed toen de deur op slot, om vervolgens een sleutel in haar handen te leggen. “Zorg ervoor dat je de deur nooit open laat staan,” glimlachte hij, waarna hij op de auto af liep. “É!” riep hij naar zijn chauffeur. “Voel je thuis, doe wat je wil. We zijn vanavond terug,” zei hij en de man knikte. ‘Dank u.’ Hij keek Harmony aan. “Alles wat je wil hebben laten we thuis brengen, dus deze auto kan er hopelijk mee door?” vroeg hij en hij wees naar de zwart met blauwe auto. De auto die aan de top stond van de duurste auto’s op deze wereld; de Bugatti Veyron. De passagierskant stond naar hen gericht, dus hij opende deze deur voor Harmony en sloot hem toen ze eenmaal zat, om vervolgens rustig om te lopen en in te stappen. De sleutel en alles zat er al in, dus hij gaf gelijk gas.

Eenmaal aangekomen parkeerde hij de auto en stapte hij uit, om rustig eromheen te lopen en de deur voor haar te openen. Hij wachtte tot ze uitgestapt was en gooide de deur toen dicht, om vervolgens weg te lopen. De deur ging automatisch dicht; zo’n handigheidje. Als de sleutel te ver weg was, ging de auto automatisch op slot. Kalm liep hij de winkel in, om vervolgens in de deuropening stil te blijven staan. Hij had in zijn rode oog een blauwe contactlens zitten, maar ondanks dat werd hij heel erg aangestaard. Hij keek Harmony aan. “Geen butler en een kleurcontactlens; ligt het echt zo erg aan mijn auto?” vroeg hij droogjes.

Hij vertelde haar dat zij hem steeds beter leerde kennen en ze moest van zijn opmerkingen even goed grinniken. Hij gedroeg zich als een typisch rijk persoon, niet dat ze dat erg vond. Hij vertelde haar ineens dat ze nu naar de woonwinkel gingen. Ze keek hem verbaasd aan. Er verscheen een glimlach op haar gezicht en ze knikte rustig. Ze keek nieuwsgierig naar Damon toen hij zijn HTC Desire tevoorschijn haalde. Ja, een rijk persoon dacht ze. Harmony had maar een zielige LG Cookie. Damon belde iemand op en begroette degene aan de andere lijn nogal informeel, was het een vriend of was het een of andere chaffeur? Ze begon allemaal dingen in haar hoofd op te halen terwijl Damon een gesprek met iemand aan het hebben was over de telefoon. Ze schoot uit haar gedachten toen ze Damon's woorden hoorde. Ze knikte en verdween even snel naar boven om d'r haar en zo te gaan doen.

Ze hoorde Damon's stem en vloog de trap zowat af. Ze had nog in de badkamer gezeten om haar haar voor elkaar te krijgen wat nu dus gelukt was. Ze liep gehoorzaam naar buiten en keek even om naar Damon die de deur op slot deed. Ze kreeg opeens een sleutel in haar handen. Damon vertelde haar dat ze nooit de voordeur open mocht laten staan. Ze had de sleutel vervolgens in haar broekzak gedaan en de rits dicht gedaan zodat de sleutel er niet uit zou kunnen vallen. Ze draaide zich om, om naar de auto te lopen, ze bleef even stokstijf staan toen ze de duurste auto ter wereld voor d'r neus had staan. You're kidding me? dacht ze. Ze liep op de auto af en Damon hield de deur voor haar open. Gehoorzaam ging ze weer zitten. Toen Damon erin kwam reed hij meteen weg, want het ding stond nog aan. "wat een auto..." had ze nog tegen haar zelf gemompeld.

Toen ze er waren keek ze even rond in de auto. Damon was al uit de auto verdwenen. Ze dacht maar is dat ze er ook maar uit moest gaan. Ze wilde de deur zelf open maken, maar hij werd geopend door Damon. Ze keek hem even verbaasd aan waarna er weer een glimlach op haar gezicht sierde. Haar blik schoot naar de woonwinkel. Het was geen normale woonwinkel, maar zelfs hier kwamen "gewone" klanten. Harmony stopte met staren en liep snel achter Damon aan. "moet je de auto..." en haar zin stopte toen ze het geluidje hoorde van de auto. Hij ging dus automatisch op slot? Ze keek even met grote ogen naar het ding waarna ze weer op Damon lette. Hij bleef stilstaan in de deuropening. Hij zei dat hij geen butler had, geen twee verschillende kleur ogen en vroeg vervolgens of het zo erg aan z'n auto lag. Harmony rolde even met haar ogen. "misschien komt het deze keer, omdat je met de duurste auto die er bestaat aan komt zetten en vervolgens een woonwinkel in gaat met een meisje wat veel jonger lijkt dan jou..." en ze keek hem even droog aan nadat ze dit gezegd had. Opeens hoorde ze gefluister, heel bekend gefluister. Dat soort gefluister dat roddelen heette en wat meisjes altijd deden, Harmony dus ook dus ze wist nou al waar ze het over hadden. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar een groep meisjes wat buiten de woonwinkel stonden, tegen de muur aan geleund. Ze hoorde allemaal gefluister zoals "is dat haar vriendje?" "nee, daar is ze veel te jong voor" "heeft ze hem over gehaald met... je weet wel" "wedden dat het gewoon zijn...yk is" "het kan ook d'r broer zijn?" de meiden keken het ene meisje aan wat dat zij en schoten in de lach. Met grote ogen zat ze ondertussen naar het groepje meisjes te staren. Stelletje viezerikken dat het waren dacht ze. "ze heeft hem wel goed te pakken hoor" en dat was de druppel. Ze duwde zonder toestemming Damon naar binnen, zodat de meisjes niet meer zichtbaar waren en liep vervolgens langs hem heen met een rode kop verder naar binnen. Het liefst had ze die meiden een mep verkocht, maar zelf deed ze soms ook roddelen dus ze hield zich maar in.

Ze gaf de reden dat het inderdaad aan zijn auto lag en het feit dat hij met haar was. “Maar, er lopen vaker mensen rond met iemand die veel jonger is,” zei hij droog. “Bovendien scheelt het niet eens twee jaar,” glimlachte hij toen. “Bovendien is het niet exact de duurste. Het is de duurste auto die te koop is, maar er bestaan auto’s die voor zo’n acht miljoen verkocht worden; deze was maar zo’n anderhalf miljoen, dus het valt nog mee,” zei hij glimlachend.
Plots dook al het gefluister op. Hij hoefde geen moeite te doen om het te horen, maar deed alsof hij het niet hoorde. Het ging overduidelijk over hem, maar niet alleen over hem. Vooral over wat hij en Harmony van elkaar waren. Hij grinnikte zacht toen het begon over hoe ze hem overgehaald moest hebben en toen iemand zei dat ze hem wel goed te pakken had, werd hij naar binnen geduwd door Harmony.
Eenmaal binnen keek hij Harmony aan. “Dit zal je nog wel meemaken als je met mij loopt,” zei hij kalm. “Ik weet niet waarom, maar mensen voelen vaak de neiging om te roddelen. Erg interessant,” glimlachte hij.

‘Meneer!’ klonk een meisjesstem en hij keek Harmony even aan. Plots stond er een meisje voor hem. Ze had blosjes op haar wangen en was zo’n één meter vijfenzestig hoog. Mooi figuur, lang blond haar.. Duidelijk iemand die de nodige jongens achter zich aan had. Maar, ze was een meeloper. Hij wist namelijk maar al te goed dat haar vriendinnen - en dus ook de leider van hun groepje - aan het meekijken waren. Hij zou ze eens wat laten zien.
“Hallo daar,” zei hij glimlachend. “Waar kan ik je mee helpen?” vroeg hij vriendelijk. ‘Nou.. Ik en mijn vriendinnen vroegen ons af..’ zei ze en ze keek veelbetekenend naar Harmony. “Dit is niet mijn zus of mijn vriendinnetje,” zei hij kalm. Hij besloot het feit dat ze bij hem ging wonen wijselijk voor zich te houden. ‘Dat is heus niet wat ik wilde vragen hoor!’ riep ze uit. “Wat dan?” vroeg Damon, geïnteresseerd. ‘Nou, eh..’ zei ze en ze begon te stotteren, tot er iets uit kwam over zijn auto. “Mijn auto? Een Bugatti Veyron 16.4,” zei hij rustig. “Een ruime één komma vier miljoen euro als je er één wil,” zei hij toen ietwat ongeduldig. “Als je ons dan nu wilt excuseren..”
‘Nee!’ riep ze uit. Ze legde haar handen tegen zijn borst en hij keek haar met één opgeheven wenkbrauw op. Hij schudde uiteindelijk zijn hoofd en tilde haar kin omhoog met zijn vinger. Hij bracht zijn gezicht dicht bij het hare en drukte zacht zijn lippen op haar wang, om vervolgens iets in haar oor te fluisteren. Ze slaakte een vrolijk gilletje en rende naar haar vriendinnen toe. “Nu snel wegwezen nu het nog kan,” zei hij en hij pakte Harmony’s hand beet, om verder de winkel in te lopen, met snelle passen.

Damon vertelde over zijn auto en dat hij maar anderhalf miljoen kostte en ze keek hem even met grote ogen aan. "maar, anderhalf miljoen" zei ze hem na. En ze zuchtte even. Toen ze Damon dus naar binnen had geduwd om zo snel mogelijk weg te komen van het groepje meisjes hoorde ze Damon's woorden. Hij zei dat ze dit nog wel vaker mee ging maken en dat mensen vaak de neiging hadden om te gaan roddelen. Ze keek hem begrijpend aan, ze roddelde zelf ook wel is, maar dat ging ze niet vertellen.

Opeens hoorde ze een meisjesstem Meneer roepen. Het was waarschijnlijk een van de meisjes en ze draaide zich zo dat ze het meisje aan kon kijken. Het meisje had blosjes op haar wangen en had lang blond haar. Het meisje was kleiner dan haar en ze keek het meisje met een droge blik aan, er stond nu niet echt een vriendelijke blik op haar gezicht. Ze keek Damon verbaasd aan toen hij een spelletje op ging zitten. Ze hoorde al aan zijn stem dat hij normaal nooit zo praatte. Ze schudde lichtjes haar hoofd toen ze hoorde wat hij vroeg aan het meisje. Of hij haar kon helpen, waarschijnlijk wel dacht ze. Ze keek weer kalm naar het meisje dat zei dat zij en haar vriendinnen zich wat af vroegen... Vervolgens stopte haar zin en ze bleef het meisje aan kijken. Ze zag dat ze vooral naar haar keek en ze keek weg en hoorde wat Damon zei. Ze knikte instemmend, omdat ze niks te zeggen had in deze situatie. Het verdere geblaat van het meisje begon haar te irriteren. Ze wist precies wat ze van hem wou. Ze begon over zijn auto en Damon begon vrolijk te vertellen over de auto. Harmony keek even naar buiten naar de Bugatti die er stond. Haar blik schoot terug toen ze Damon hoorde zeggen dat zij hun wou excuseren. Ze wou weg lopen, maar stopte abrupt toen ze weer de stem van het meisje keihard nee riep. Het meisje legde zijn handen op zijn borst en haar ogen werden groot. Waar heeft dat mens last van dacht ze. Ze gingen toch niet... dacht ze weer. Damon tilde met zijn vinger haar kin op en gaf haar een kus op de wang en fluisterde vervolgens iets in haar oor waarna het meisje gillend terug rende naar haar vriendinnen. Ze keek met grote ogen het meisje na waarna ze ook met grote ogen naar Damon keek. Ze sloot haar ogen en schudde haar hoofd. "never mind..." mompelde ze en ze wou nog iets zeggen, maar haar hand werd vast gepakt en ze werd zowat mee gesleurd. Hij had gezegd dat ze snel moesten wegwezen. Toen ze dus uiteindelijk ergens in de grote winkel waren keek ze om haar heen. "eey... jij vond het zo nodig om haar een zoen te geven en wat "leuks" in haar oor te fluisteren, dus het is je eigen schuld" zei ze terwijl ze hem even droog aan keek, maar al snel verscheen er weer een glimlach op haar gezicht. Zonder het door te hebben had ze zijn hand nog vast aangezien hij haar meegesleurd had. Ze keek om haar heen en zag over al kussens en dekbedden en wat nog meer met bedden te maken had. Ze keek even geïnteresseerd rond. Er waren zoveel verschillende kleuren dat ze haar ogen uit keek. Ze keek Damon aan en zette een plagerig glimlachje op "misschien moet jij ook maar is een kussen kopen die je aan je hoofd kan vastbinden zodat je elk moment van de dag kan gaan slapen" zei ze grinnikend, doelend op zijn ochtendhumeur.

Harmony gaf hem de schuld hiervan en hij grinnikte. “Een zoen gaat zo,” zei hij en hij pakte haar shirt beet, om zijn gezicht dicht bij het hare te brengen. “Grapje toch,” zei hij toen grinnikend en hij ging weer recht staan. “Dat was slechts een vriendschappelijke kus op de wang,” zei hij rustig. “Bovendien.. Ik zei alleen dat haar vriendinnen nu vast nieuwsgierig waren en ze hen maar moest vertellen wat er gebeurd was. En.. Dat ik geen vriendin heb,” zei hij glimlachend. Hij had nog niet echt door hoe het brein van een meisje werkte, dus hij vond hun reacties altijd geniaal, al snapte hij ze vaak niet helemaal.
Harmony zei dat hij een kussen aan zijn hoofd vast moest binden en hij grinnikte. “Je weet hoe veel slaapkamers ik heb, toch? Ik kan op heel veel plekken in slaap vallen thuis,” zei hij kalm. “Bovendien komt mijn humeur pas als ik net heb geslapen, dus het is denk ik handiger om me wakker te houden,” zei hij rustig. “Alhoewel.. Zo chagrijnig ben ik niet, toch? Ik ben gewoon niet zo snel wakker,” grinnikte hij. Hij besloot maar geen ervaringen met haar te delen over dat hij weleens halfnaakt naar buiten was gelopen en de tuinman hem toen naar binnen had moeten brengen.
“Hmmn. Woonwinkels zijn minder leuk dan ik dacht. Op maat gemaakte dingen zijn veel mooier,” zei hij droog, alsof hij daar nu pas achter kwam. Ach, hij was niet zo gewend aan het normale leven. Hij kwam van de straat en leefde nu in een villa; alles daartussen had hij niet meegekregen.

“Kom mee, voor ze weer achter ons aan komen,” zei hij en hij liep - met haar hand nog altijd beet - rustig door, door de gang. Uiteindelijk kwamen ze uit bij heel grote bedden. “Kies maar uit,” zei hij. “En als je het niet doet kies ik een bed uit met nijntje en zorg ik er voor dat al je vriendinnen bij je komen slapen, dus als ik jou was zou ik maar iets moois, groots en duurs kiezen. Ik heb genoeg,” zei hij kalm. Hij woonde zelf pas een paar maanden in dat huis, dus alles was nog nieuw. Zelf had hij dus niets nodig, maar ja. Misschien kwam hij nog wel wat leuks tegen.. Al betwijfelde hij dat, aangezien hij het meestal gewoon voor hem liet maken. Maar, dit was ook een interessante ervaring. “Een bureau, een nieuwe kast, en wat heb je daarna nog meer nodig?” vroeg hij rustig.

Toen ze had gezegd dat het zijn "schuld" was had hij even gegrinnikt. Opeens pakte hij haar shirt beet en kwam zijn gezicht dichterbij. Na zijn woorden werden haar ogen groot en schoot er een blos over haar gezicht. Hij zei vervolgens dat het een grapje was en ging weer recht staan. Ze schudde haar hoofd en keek hem even droog aan vanuit haar ooghoeken. Hij zei dat het een vriendschappelijke kus op de wang was. Harmony noemde alles een zoen of een kus, waar of hoe het ook was. Hij vertelde wat hij het meisje had in gefluisterd. Ze sloeg zichzelf voor haar voorhoofd. "jij ben echt slim he" mompelde ze. Meisjes dachten al snel als een jongen zoiets tegen hun zei dat ze het meende. Oké dat hij vrijgezel was klopte, zover zij wist, maar de meiden dachten ook meteen dat ze kans hadden. Harmony waarschijnlijk ook niet, maar daar ging het niet om. Ze zuchtte, ze moest snel ergens anders aan gaa denken. Toen ze was begonnen over het kussen keek ze hem weer aan. Hij begon er over dat hij genoeg slaapkamers had en dat ze hem beter wakker kon houden en van de rest moest ze alleen maar grinniken en ze knikte maar wat instemmend. Haar blik ging weer rond en hij zei dat woonwinkels niet zo leuk waren als hij dacht en dat dingen op maat maken veel mooier was. Hij is niks gewend, volgensmij dacht ze na zijn woorden.

Hij zei opeens dat ze mee moest komen voordat ze weer achtervolgd zouden worden. Toen merkte ze pas dat zij zijn hand nog vast had en andersom. Hij trok haar mee naar een plek waar van die afschuwelijk grote bedden stonden. Haar ogen werden even groot om de keuze die er was. Haar blauwe ogen schoten weer naar Damon toen hij zei dat ze uit moest kiezen en als ze weigerde hij eentje uit zou kiezen van Nijntje en dat hij dan haar vriendinnen uit zou nodigen om te komen slapen, dus ze kon beter iets moois, groots en duurs kopen. Ze zuchtte even. Ze wou niet dat hij al dat geld uit zou geven aan haar en al helemaal niet aan een bed dat zo groot was waar je met z'n tweeën in kon terwijl je maar in je eentje was. Ze keek hem even aan. "maar..." en ze stopte even "het is toch belachelijk om zo'n groot bed te kopen als ik er toch maar in m'n eentje in slaap..." probeerde ze hem wijs te maken. Het was op zich wel een goed excuus maar de kans dat hij er op in ging was groot en ze had het liefst geen Nijntje bed. Haar blik schoot weer naar de bedden. Misschien als ik gewoon de goedkoopste pak dacht ze. Ze hoorde Damon dingen op sommen die ze blijkbaar nodig had. "ik heb geen bureau nodig, ik heb ook nog benen die ik kan gebruiken weet je.... ik doe het altijd op bed" zei ze rustig. Oké dat kwam er heel fout uit "ik bedoel schrijven op bed en zo" zei ze er met een flauwe glimlach achteraan. Een kast stond ook op het lijstje. Ze zuchtte even. "ik kom hier niet onderuit hé??" vroeg ze terwijl ze hem kalm aan keek. Ze liet nu zijn hand los en liep naar een van de bedden toe. Ze ging er voorzichtig op zitten. Het matras zakte meteen in, het was een hardstikke zacht matras, beter dan die ze thuis had. Ze stond op en keek verder hoe het bed eruit zag. Het was wel een mooi bed. Haar blik ging naar het prijskaartje. Haar ogen werden even groot en ze zuchtte. Hij was natuurlijk weer zo duur.

Ze protesteerde door te zeggen dat een groot bed niet nodig was in je eentje. Hij hief één wenkbrauw op en mompelde iets onverstaanbaars. Ze zei dat ze geen bureau nodig had, want ze deed ‘het’ - wat moest hij daaronder verstaan? - altijd op bed. Al snel begon ze uit te leggen wat ‘het’ inhield en hij grinnikte. Zijn hand werd losgelaten en ze scheen een bed lekker te vinden liggen, maar reageerde negatief op het prijskaartje.
Hij duwde haar het bed op en ging boven haar zitten op handen en knieën, zijn gezicht dicht bij het hare. “Ik heb nooit gezegd dat je dat bed helemaal voor jou alleen hebt..” zei hij zacht en hij glimlachte. “Leer die prijzen te negeren; elk cijfer waar je op reageert zal ervoor zorgen dat je spijt krijgt..” zei hij, met een ondertoon die klonk alsof hij verkeerde dingen van plan was. Helaas moest hij al snel lachen en kwam hij overeind. “Grapje toch,” zei hij. “Althans.. De helft van wat ik zei is een grapje,” mompelde hij toen. “Ik slaap in m’n eigen bed; wees niet bang,” grinnikte hij toen. “Maar, je weet wat ik zei over cijfers! Laat ik je vanavond niet zien reageren op een getal,” waarschuwde hij haar droogjes. “Dus.. Zoek een goed bed uit, dan kunnen we door naar de bureaus. Op het bed moet je hele andere dingen doen, dus je hebt wel een bureau nodig,” zei hij, ergens met een ondeugend ondertoontje, alsof hij foute dingen van plan was.

Hij liep op een random bed af en plofte erop neer, zijn ogen sluitend, wachtend tot ze klaar was met een bed uitzoeken. Hij hoopte dat ze gewoon iets van een normale - oké.. Voor hém normale - prijs uit zou kiezen en niet zo’n goedkoop flut ding waar ze na drie tellen doorheen zakte, al woog ze hartstikke weinig. Hij snoof eventjes zacht en vouwde zijn handen achter zijn hoofd. Opnieuw hoorde hij gefluister. Waarschijnlijk waren de barbiepopjes terug. Het meisje wat hij net een kus had gegeven fluisterde iets over dat ze dacht dat hij haar leuk vond en hij glimlachte. Ja, vast. Hij kwam rustig overeind en ging even met zijn hand door zijn haar, terwijl hij de ruimte af zocht tot zijn blik op Harmony bleef hangen. Hij hoorde het gefluister achter zich en wilde eigenlijk zijn lens uit doen en ze dodelijk aanstaren, maar hield zich in. Dat zou voor nog meer gefluister zorgen.

Toen ze negatief op het prijskaartje gereageerd had duwde Damon haar het bed op en zat hij binnen enkele seconden met handen en knieën boven haar. Ze kreeg een rood hoofd, omdat hij erg dichtbij was met zijn hoofd en hij zei zijn woorden ook nog is zacht. Ze keek hem even met grote ogen aan toen hij zei dat hij nog nooit gezegd had dat zij het bed helemaal voor haar alleen had. Hij vertelde haar om te leren de prijzen te gaan negeren en dat elk cijfer waar ze op zou reageren ze spijt zou krijgen. De ondertoon klonk als niet veel goeds dus ze had hem heel de tijd aan gekeken met een rode kop en grote ogen. Ze waren midden in een winkel en hij doet precies dat, op een bed ook nog is. Ze zuchtte even toen hij weer begon te lachen en zei dat het een grapje was, na ja de helft was een grapje. Ze moest dus echt die prijzen gaan negeren, niet Harmony's beste punt. Ze keek weer even om naar Damon toen hij zei dat hij in zijn eigen bed zou slapen en dat ze niet bang hoefde te zijn. Harmony glimlachte lichtjes. Ze mocht niet meer reageren op de cijfers en hij zei ook dat je op een bed andere dingen moest doen, dus ze had wel een bureau nodig. Het ondeugende ondertoontje was haar totaal niet ontgaan. Ze had dus geen andere keus. Ze moest een bed kopen en een bureau anders was Damon niet blij. Ze zuchtte en sprong van het bed af.

Ze keek om naar Damon die op een ander bed ging liggen en vervolgens zijn ogen sloot. Ze grinnikte even en liep langs de bedden. Ze wou Damon tevreden stellen dus ze zou proberen niet naar de prijzen te gaan kijken. Haar ogen gingen langs alle bedden die er stonden. Het waren er dus best veel. Ondertussen had ze niet in de gaten dat de meisjes van toen net weer in de buurt waren van Damon. Ze stopte bij een bed. Ze keek er naar. Het was een typisch meisjes bed. En natuurlijk was hij heel groot. Het was ook nog is een hemelbed voor tweepersonen. Hij was heel mooi, er zaten verschillende kleuren in verwerkt die wel bij elkaar pasten en ook de kleur roze. Ze bleef er nog even denkend naar kijken en besloot toen om toch maar dat bed te kopen. Ze wou naar het prijskaartje kijken, maar ze wist haar blik op tijd er af te scheuren en liep stijf door richting Damon. Damon was al weer "wakker" en ze kwam naar hem toe. Ze hoorde opeens het gefluister en ze keek op. Zoals ze al dacht, het waren weer die meisjes. Toen ze de woorden hoorde werden haar ogen even groot. Dacht ze nou serieus dat Damon haar leuk vond? Van binnen moest ze eigenlijk hard lachen, maar van buiten hield ze zich in. Met een lieve glimlach keek ze Damon aan "ik heb een bed gevonden, zoals je wou... eigenlijk dwong, maar maakt niet uit" zei ze met een plagerig glimlachje. Ze keek vanuit haar ooghoeken naar de meisjes. Ze pakte zijn hand vast met haar beide handen en sleurde hem mee de andere kant op, richting het bed wat ze wou. Weg van die irritante meisjes. Toen ze Damon mee sleurde had ze het fluisteren horen stijgen en waren de meisjes blijkbaar erg in de war. Harmony liet Damon's hand weer los toen ze bij het bed waren. "is deze goed??" vroeg ze met een kalme glimlach. Ze ging er vervolgens op zitten "het matras is zacht" zei ze grinnikend en ze liet zich achterover vallen. "en ik heb niet naar de prijs gekeken" zei ze kalm terwijl ze naar de bovenkant van het bed keek. Ze ging weer rechtop zitten en rekte zichzelf uit en deed haar haar goed. Opeens hoorde ze het gefluister en het kwam steeds dichterbij. Vanuit haar ooghoeken zag ze het groepje meiden weer aan komen. Haar blik stond alsof ze het gene wou vermoorden wat ze aan keek.

Harmony kwam weer op hem af en hij keek haar glimlachend aan. Ze zei hem een bed gevonden te hebben en de prijs genegeerd te hebben. Hij grinnikte. “Grote meid,” prees hij haar plagend. Hij werd meegesleurd en hij hoorde de meisjes achter hem klagen. Wauw, wat wilden ze nou eigenlijk van hem? Het was nou niet zo dat hij een wannabe fotomodel look had en hij was ook niet gespierd of zo. Oké, lelijk was hij niet, maar er liepen vast nog wel meer jongens rond zo. Ging het dan echt altijd om geld? Hij zuchtte.
Hij hoorde Harmony praten over dat het bed zacht was en alles en hij glimlachte. “Oké, dan,” sprak hij kalm. “Moment,” zei hij toen. Hij pakte zijn telefoon uit zijn zak en toetste een nummer in. ‘É,’ begroette hij de man aan de andere kant van de lijn. “Wil je m’n Guard hier brengen en die ander terugzetten? Ik denk niet dat er ruimte is voor spullen in mn Veyron,” sprak hij rustig. “Bovendien wil ik dat je dit bed op mijn rekening zet,” ging hij door. De man aan de andere kant zuchtte en begon hem uit te leggen dat hij dat ook zelf kon doen. “Kan ik niet,” antwoordde Damon geïrriteerd. Hij moest een paar dingen die op het kaartje stonden voorlezen aan zijn chauffeur/butler en uiteindelijk besloot die het voor hem te doen. “Ik geef je straks de info van de rest wat we willen,” zei hij. De man zuchtte en hing toen op. Met een glimlachje keek Damon Harmony aan. “Oké, we kunnen..”
Het gefluister begon hem op zijn zenuwen te werken. “Let op,” fluisterde hij naar Harmony en hij keek naar één van de meisjes. Hij zette een glimlachje op zijn gezicht terwijl ze een stap zette en zorgde ervoor dat haar voet verschoof, waardoor ze viel. “En nu wegwezen,” zei hij met een vals glimlachje tegen de meiden, zijn ene oog wat roder dan de andere. De rode gloed trok weer weg achter zijn lens en hij draaide zich om. “Kom je?” vroeg hij vriendelijk aan Harmony, waarna hij rustig richting de bureaus liep. Hij hoorde de meisjes geschrokken fluisteren en het gevallen meisje begon te huilen met de melding dat ze nu geen kans meer maakte. Nooit gedaan, maar goed. Dat wist zij niet, blijkbaar.

Hij had haar geprezen door te zeggen dat ze een grote meid was, maar het was wel plagend bedoeld. Ze had even gezucht, hij klonk nou net alsof hij haar vader was of grote broer, wat hij dus helemaal niet was. Nadat ze hem dus meegesleurd had naar het bed en er op was gaan zitten, moest hij glimlachen en zei hij dat hij even een moment nodig had. Hierdoor keek Harmony hem dus nieuwsgierig aan. Hij ging iemand bellen en begroette de gene aan de andere kant weer met "É". Het dus blijkbaar dezelfde persoon die zijn afschuwelijk dure auto kwam brengen voor de villa. Damon vertelde dat de gene aan de andere lijn zijn Guard moest brengen en z'n Veyron moest op halen. Ze trok een wenkbrauw op. Z'n wat? dacht ze terwijl ze verward naar Damon keek. Hij begon verder te praten dat de gene aan de telefoon dit bed op Damon's rekening moest zetten. Kon hij dat niet zelf dacht ze weer. Damon zei dat hij het niet kon, maar waar ze het over hadden wist ze dus totaal niet. Ook zei hij nog dat hij later de info zou geven van alle andere spullen die ze blijkbaar zouden kopen. Wat gaan we dan nog allemaal kopen? dacht ze verbaasd. Damon hing op en keek haar aan met een glimlach en zei dat ze konden. Harmony bleef hem even verbaasd aanstaren waarna er een brede glimlach over haar gezicht verscheen en van het bed op sprong.

Ook Harmony hoorde nog steeds het gefluister en ze zuchtte geïrriteerd. Blijkbaar irriteerde de groep "fluisterende" meisjes Damon ook. Al moest ze toegeven dat zelfs zijzelf niet irriterend was als ze aan het roddelen was. Nu leek het net of ze honing aan hun kont hadden of zo iets. Damon zei dat ze op moest letten en ze keek hem nieuwsgierig na toen hij naar de meisjes toe liep. Hij bleef er staan en zette een glimlachje op. Het meisje zette zomaar een stap naar voren en zette haar stap zo verkeerd dat ze recht op haar plaat viel. Hoe kreeg ze dat voor elkaar? dacht ze en ze keek met een ongelovelijke blik naar Damon. Harmony deed haar ogen even dicht en schudde haar hoofd en opende ze daarna langzaam weer. Ze hoorde Damon's woorden en ze keek hem aan toen hij zich om draaide en vervolgens vroeg of ze kwam. Ze keek even met een grijns naar de meisjes waarna ze naar Damon keek en weer gewoon glimlachte. "ik kom" zei ze zacht en ze liep achter Damon aan die richting de bureaus liep. Ze hoorde het meisje allemaal dingen huilend roepen dat ze nu geen kans meer maakte en al dat soort gezeur. "zelfs ik heb meer kans dan jou..." mompelde ze droog. Dit dacht ze eigenlijk en wou ze eigenlijk helemaal niet hardop zetten. Ze sloeg haar handen tegen haar mond en werd rood. Ze bleef voor d'r uit staren, want ze durfde op dit moment Damon niet eens aan te kijken. Ze waren bij de bureaus aan gekomen en om zo snel mogelijk te vervagen wat er net gebeurd was wees ze naar een random bureau. "dat is een mooi bureau" zei ze zo kalm mogelijk en met een flauwe glimlach op haar gezicht. Ze keek Damon nog steeds niet aan en liep maar op het bureau of om de situatie een beetje te vermijden. Niet dat dit ging helpen of zoiets. Ze stopte bij het bureau en keek er naar en deed net alsof ze diep aan het na denken was.

Damon hoorde hoe Harmony zei dat zelfs zij meer kans had dan die huppel en geïnteresseerd keek Damon om. Hmmn, dit was interessant. Haar gezichtsuitdrukking liet hem lachen en hij hief één wenkbrauw op. “Hoezo? Interesse? Ik ben altijd vrij voor jou, hoor,” zei hij op een droge, ietwat sarcastische toon. Hij hoorde de huppels fluisteren en keek Harmony grinnikend aan. Ze koos een bureau uit en hij sms’te de nodige info naar de man die dit nodig had. Zijn chauffeur, al was hij niet alleen chauffeur. Hij deed wel meer buitenshuis.
Toen ze eenmaal klaar waren - dat hield in dat ze het behang, een nieuwe grond et cetera ook nog gevonden hadden - keek hij haar glimlachend aan. Elke keer had hij de informatie ge-sms’t, zodat zijn chauffeurmannetje - zoals hij hem dan maar noemde - alles kon halen en dan in zijn Veyron naar huis kon.

Eenmaal buiten aangekomen had de zwarte auto die bij de deur geparkeerd stond - vlak achter de Bugatti Veyron van Damon - de aandacht getrokken. Blinkend schoon en een geweldig pantser; de Mercedes Benz Guard. Meer een gezinsauto. Groter, en ook met meer plekken. Dit omdat ze met die andere auto niets mee zouden kunnen nemen. Hij liep kalm op de man af die bij de auto’s stond en pakte de sleutel aan, om vervolgens de sleutel van de Veyron aan de man te geven. ‘Denk je heel zeker te weten dat dit allemaal nodig is voor een meisje?’ vroeg hij aan Damon en deze glimlachte. “Tuurlijk! Geld genoeg en we willen niet dat ze het ongemakkelijk heeft, toch?” vroeg hij onschuldig, waarna hij de Guard opende. Passagierskant eerst, natuurlijk. Hij hield de deur open voor Harmony en deed hem toen achter haar dicht, om rustig om de auto heen te lopen en in zijn stoel te gaan zitten. “Voer je adres in,” zei hij, wijzend naar de Tom Tom. Die had hij vooral nodig in rijke wijken; daar verloor hij altijd de weg.

Toen ze met behulp van de Tom Tom - wat een handig ding - de weg hadden gevonden en hadden geparkeerd haalde hij zijn sleutel uit de auto, ging eruit, gooide de deur dicht en opende de hare, om haar eruit te laten. “Neem enkel mee wat je nodig denkt te hebben; we kunnen altijd nog terug, of nieuw halen,” glimlachte hij naar haar, waarna hij de deur dicht deed. Per slot van rekening moest zij nu het huis open maken, want daar had hij geen sleutel voor. Hij klikte de Guard op slot en wachtte rustig tot ze naar het juiste huis liep.

De gebeurtenis dat ze dus had gezegd dat zelfs zij meer kans had was ze maar snel vergeten. Dat was gewoon een grote blunder. Natuurlijk had ze Damon's woorden nog gehoord, maar die had ze maar gewoon genegeerd aangezien ze al druk bezig was met een bureau uit zoeken. Toen ze nog meer zooi hadden gekocht dat Harmony onnodig vond, maar Damon persé wou en hij alles had door gegeven aan zijn telefoon meneertje. Zoals Harmony hem nu maar gewoon noemde. Konden ze eindelijk gaan.

Eenmaal buiten stond er een Mercedes Benz Guard achter de Bugatti Veyron geparkeerd. Ze zuchtte even en wist nou waarom Damon de hele tijd aan het praten was over die auto's over de telefoon. Harmony volgde Damon gehoorzaam en hoorde wat de man vroeg aan Damon. Hij vroeg of het allemaal nodig was voor een meisje. Door die vraag schaamde ze zich heel erg. Ze was niet eens familie, of zo iets van Damon, dus ze snapte sowieso niet echt waarom hij dit allemaal voor haar deed. Ze zuchtte even toen ze Damon's woorden hoorde. Hij zei dat ze geld genoeg hadden en dat hij haar niet ongemakkelijk kon laten voelen. Ze had notebene een huis wat tien keer zo klein was dus hoe kon ze zich in godsnaam ongemakkelijk voelen in een villa? Harmony ging braaf in de auto zitten toen Damon de deur voor haar open deed. Hij was wel heel netjes wat dat betreft. Ze keek om haar heen. Het interieur van de auto was natuurlijk geweldig. Ze keek hoe Damon in stapte en vervolgens zei dat ze haar adres in moest voegen. Ooo ja ze gingen ook nog naar haar huis om spullen op te halen. Ze typte het adres in.

Toen ze het adres dus ingetypt had vond de TomTom zijn weg en reden ze rechtstreeks naar Harmony's huis. Harmony schoot het haar te binnen dat ze gewoon de weg hier kende ook al was dit de rijke buurt. Maar vroeger had ze vaak gewandeld en nu kent ze het dus uit haar hoofd. Ze had dus gewoon de weg uit kunnen leggen, maar waarschijnlijk had Damon dat niet eens goed gevonden. De deur werd weer voor haar geopend en ze stapte uit terwijl ze naar Damon keek. Hij zei dat ze alleen mee moest nemen wat belangrijk was en dat ze de rest gewoon konden kopen of ze gewoon terug konden gaan om het op te halen. Een ding was zeker, ze zou al haar ondergoed meenemen. Ze had geen zin om te zeggen dat ze daarvoor terug moesten of dat ze daarvoor naar de winkels zouden moeten. Ze knikte "is goed" zei ze met een glimlach. Ze liep de voortuin in richting de deur en haalde haar sleutel uit haar zak van haar broekje. Ze opende de deur en liet Damon binnen en deed hem weer achter hem dicht. Ze liep naar de trap toe en keek even om naar hem. "je mag het huis rond kijken als je wil, niet dat het boeiender is dan jou huis, of als je m'n kamer wilt zien moet je me maar volgen" zei ze met een glimlach, waarna ze naar boven verdween in haar kamer. Ze sloeg haar la open en keek naar de kleding die er in lag. Ze begon enkele broeken en rokjes en jurkjes uit de kast te halen. Daarna volgde de shirtjes en vervolgens haar ondergoed. Ze legde het allemaal gewoon op haar bed neer, waarna ze een stapel maakte wat ze niet mee nam en wat ze wel mee nam. De stapel die ze niet mee nam, waren vooral oude broeken en shirtjes, duwde ze terug in de kast. De rest was nog mooi of eigenlijk net nieuw. Ze stond weer recht en keek naar de stapel kleding. Haar blik schoot op zij en ze zag dat Damon toch naar boven was gekomen. Ze glimlachte naar hem en haar blik ging weer langzaam naar de kleding. Het leek alsof ze iets vergat? Het schoot haar toen te binnen dat het misschien handig was om een koffer te gaan halen. Ze draaide zich om en liep de kamer uit langs Damon heen. "ben even een koffer pakken, ben zo terug" zei ze met een glimlach waarna ze de trap af liep en beneden verdween op zoek naar een goede koffer.