Punishment, boredom and sleep...

Stil zat zij daar, poëtisch en bijna als een standbeeld. Een sluwe glimlach speelde op haar lippen terwijl het duister haar gezicht verhulde. In haar ogen een blik die een sterke wil uitdrukte en het geweten dat ze fout was geweest. De leraar had er niet tegen gekund en haar hierheen gestuurd, huilend. Wat een zwakte en schande. Een leraar die huilde! Brynn had naar hem geluisterd, voor het eerst. Nu zat ze hier op haar stoel, tegen de muur aangeleund en haar voeten op de tafel. Een pet maakte schaduwen op haar gezicht waardoor ze zich thuis voelde in haar eigen gecreëerde stukje duisternis. Het was eigenlijk de bedoeling dat ze huiswerk maakten, maar Brynn zag eruit alsof ze bezig was in slaap te vallen hoewel ze haar omgeving juist goed aan het bestuderen was. De leraren kenden haar inmiddels wel en durfden er dan ook niets van te zeggen. Hé hé, dat was nog eens een reputatie! Ze snoof verrukt. Spoedig zou ze dit muffe lokaal verlaten, wanneer zij er zin in had uiteraard! Opeens deed de opengaande deur haar opwekken uit haar gedachtes. Lichtelijk geïnteresseerd, maar onopgemerkt keek ze ernaar en wachtte of ze de binnenkomende persoon zou herkennen. Brynn was zich ervan bewust dat haar gezicht ‘onzichtbaar’ was voor diegene. Met haar sluwe, amandelvormig ogen op de deur gericht vroeg ze zich af wie er nu weer iets verkeerds had gedaan.

Open voor iedereen ^^

Qeya was het lokaal boos uitgestormt. Wat dacht iedereen hier wel niet?! Die leraren die alles beter wisten, en al die kinderen die nauwelijks respect voor hun mede-leerlinge hadden. Wat er was gebeurd? Ze had zich weer eens misdragen, zoals altijd. Ze had een fout ontdekt die de leraar had gemaakt en toen vond iedereen in de klas haar een nerdo. Ze had iedereen afgesnauwd, daar was ze soms te goed in, en was verder gegaan met haar karikatuur van allerlei leraren en leerlingen. Toen een of andere kl**tzak haar schrift had gestolen, was het misgegaan. De leraar wou haar de klas uitsturen, maar de jongen, wie ze had nagetekent als een zwijntje, had haar allerlei stomme dingen genoemd. En ze had hem nog wel 3x gewaarschuwd! Hij was over de grens gegaan en ze had zijn neus gebroken. Hij moest nu naar het ziekenhuis, niet haar probleem dat hij pijn had. Maarja, daar had ze dus straf voor gekregen. Ze was met luid kabaal door de gangen gaan lopen, zodat elke les flink werd gestoord en de leraren gek zou worden. Hoopte ze dan.
Opeens stond ze voor de deur. Eigenlijk wou ze hier niet eens heengaan, maar ze had het toch gedaan. Ze deed de deurklink omlaag en stapte naar binnen. De leraar wees haar een plek vooraan aan, maar die blik beantwoordde ze niet en ze keek gewoon zelf rond. Er zat iemand, volgens haar een meisje, maar ze kon haar gezicht niet goed zien. Qeya had kort genoeg gekeken zodat het niet op staren leek en ging toen schuin voor het meisje staan.
"Hey, room for another rebellion?" vroeg Qeya aan het vreemde meisje. Ze leek wel iemand waarmee ze kon opschieten.

-Ik jump er lekker bij -

Een meisje met lang rood haar stapte aangekondigd door luid lawaai het lokaal binnen. Niet helemaal Brynn’s stijl, maar ja. Brynn was nu eenmaal liever onopgemerkt voor leraren. Ze hoefden niets van haar te weten. Nou ja, soms was ook Brynn niet de stilste en kon ze iedereen op deze godvergeten plek wel killen, maar nu was ze rustig. Ze had niets om boos over te zijn, behalve als ze haar best deed. De leraar had nu eenmaal niets vervelends tegen haar gezegd en ook haar klasgenoten waren volkomen onschuldig geweest. Het was Brynn die zich gewoon verveelde en de leraar wilde pesten. Een van haar favoriete bezigheden, want zoveel anders was er hier niet op school te doen. Het vreemde meisje keek even om zich heen en heel even had Brynn het idee dat het meisje naar haar keek. Njah, vast vergist. Ze stapte op haar af en ging schuin voor Brynn staan. Brynn keek niet op. Wat moest ze van haar?
‘Hey, room for another rebellion?’ vroeg het meisje. Brynn haalde onverschillig haar schouders op. Best, al betwijfelde ze of het meisje haar begreep. Misschien kwam ze uit Engeland omdat ze Engels begon te praten? Of ze vond het gewoon cool om dat te doen. Wist Brynn veel. Als ze nu maar niet één van die tutjes was die alleen maar konden zeiken of hun haar wel goed zat, maar zo zag dit meisje er gelukkig niet uit en anders zou ze toch niet in het nablijf lokaal zitten? Stiekem vond Brynn haar haar wel cool, maar ze zei er niets van. Halohoh, ze kende dit meisje toch niet?! Misschien was dit trouwens wel een goed moment om haar te gaan leren kennen, maar Brynn was niet echt in een gezellige mood. Alleen iemand die écht cool was kon Brynn nu in een betere stemming krijgen en dan zou ze best chill zijn om mee te praten. Brynn bezat nu eenmaal wel een grote portie humor, de vraag was alleen of ze die wilde laten tonen…

(beetje inspiloos ): )

Het meisje knikte en Qeya schoof de stoel een beetje opzij. Ze deed geen moeite om na te denken hoe ze eruit zag, dat deed ze toch bijna nooit en ze liet haar tas bijna geruisloos vallen. Ze keek naar het meisje naast haar. Ze zag er best cool uit, niet zo'n iemand om mee te sollen maar ook niet iemand die zomaar je ogen eruit krabde. Qeya zag ook dat het meisje er niet echt uit zag om in de mood te zijn voor een gesprekje, maar Qeya had toch niks anders te doen dus besloot ze toch maar contact te maken. Ze schoot een blik de klas rond, en ze kruisde niemands blik. De leraar daarintegen keek een beetje gestoord haar kant op, omdat ze zo binnen was gevallen, maar nadat ze eventjes haar ogen had gesloten keek deze weer naar de computer. Ze draaide zich weer om naar het meisje en zei toen, op een vriendelijke maar ook weer neit té lieve stem;
"Hey, ik ben Qeya. Wat heb jij gedaan om hier te komen?" Zo stelde ze zich eventjes voor, en ze stak haar hand uit naar het meisje. Daarna vroeg ze dus wat ze had gedaan, en Qeya wachtte geduldig af wat ze zou doen.

Het meisje ging zitten en liet haar tas op de grond vallen. Een teken voor Brynn dat ze niet al teveel om haar spullen gaf en dus geen tutje kon zijn, dacht ze dan tenminste. Brynn had haar ogen halfgesloten waardoor het leek alsof ze in slaap aan het vallen was. Toch hield Brynn haar lokaal en medeleerlingen perfect in de gaten als een halfslapende leeuw de gazelles op de savanne. Zo zag ze ook dat het andere meisje de klas rondkeek en de leraar haar daarop verstoord aankeek. Daarna draaide ze zich om en zei op een normale toon tegen Brynn:
‘Hey, ik ben Qeya. Wat heb jij gedaan om hier te komen?’ Brynn keek ongeïnteresseerd op. Waarom wilde ze dat weten? Brynn zuchtte. Waarschijnlijk wilde ze gewoon een gesprekje starten om zich niet te vervelen. Hmm, misschien had ze gelijk. Haar pet maakte nog steeds een donkere schaduw over haar ogen, maar nu schenen ze er doorheen. Katachtig en sluw keken ze ‘Qeya’ aan. Oké dan, Brynn ging een poging doen tot sociaal zijn.
‘Ik ben Brynn, hmm niets bijzonders, mijn leraar moest huilen, omdat ik…’ Brynn stopte even. Waarom moest de leraar ook alweer huilen? Oja, ze had dat ene gedaan wat echt de laatste druppel was geweest. Nha, dat hoefde Qeya niet te weten. ‘Ik was weer eens te ver gegaan,’ vervolgde ze daarom maar alsof het niets was. Zo bijzonder was het dan ook niet. Op haar oude school in een soort achterbuurtwijk deed ze niet anders en ging ze vaak nog verder dan dat. Haar reputatie was er zo bij sommigen flink omhoog door gegaan en sommigen hadden haar respectloos gevonden. Pff, alsof die leraren respect voor háár hadden…
‘En, wat heb jij gedaan dan?’ vroeg ze om het gesprek maar gaande te houden. Wie weet, misschien was dit meisje juist wel iemand waar Brynn het écht goed mee kon vinden en meer zoals Brynn zelf was. Ze zou dit soort kansen niet zomaar moeten laten gaan. Soms was haar onverschilligheid misschien wel de oorzaak van het feit dat ze niet geïnteresseerd was in het maken van veel vrienden en daardoor kansen misliep.

Qeya luisterde naar het meisje, die duys Brynn heette. Coole naam, dahctg Qeya even snel, en luisterde toen weer. De leraar waa gaan húilen..? Ze kon zich bijna niet inhouden, maar het enige wat daarvan zichtig was was het feit dat ze een glimlach, die er noet zoetig uitzag, op haar gezicht had. Ze zah nu de hazelnoot bruine ogen van het meisje, wat wel bij haar ongeinteresseerde blik paste. Misschien kon ze toch wel met dit meisje opschieten, dacht ze. Als net zo'n tebel was als zij, dan kon het nauwelijks anders.
‘En, wat heb jij gedaan dan?’ vroeg Brynn. Qeya keek even op, en toen grijnsde ze en beetje. Ze zou het niet uitgebreid vertellen, maar het was de story toch wel waard, alleen om het gesrpek gaande te kunne houden.
"Ik heb een paar mensen in de klas laten huilen, en de leraar zich erg verdrietig en vooral beledigd laten voelen." zei ze, schouder ophalend. Het was het ergste niet, wat ze gedaan had. Alhoewel het wel de eerste keer was dat ze de neus brak van die jongen, Sander heette die, dacht ze. De klas moest maar eens weten, wat ez thuis allemaal deed. Ze moest lachen bij de gedachte dat Lýr zijn neus eraf had gebeten en opgegeten, als hij mee was geweest.
"Welke leraar, als ik vragen mag?" vroeg ze, om het toch maar voort te zetten.

(Sorry, geen tijd om van account te wisselen )

Brynn zag dat Qeya grijnsde na wat Brynn haar verteld had. Hmm, zo trots was Brynn er eigenlijk niet op, al had ze wel even haar lolletje gehad. Nu moest ze daar echter voor ‘boeten’. Qeya vertelde haar verhaal en haalde haar schouders daar onverschillig bij op. Brynn herinnerde zich echter de ambulances die alle lokalen wakker hadden geschud en zelfs Brynn’s aandacht even hadden getrokken toen ze hier al lag weg te rotten. De mannen waren de school binnengestormd om iemand met een gebroken neus op te halen, had Brynn uit betrouwbare bronnen gehoord. Vertelde Qeya misschien niet alles of had iemand anders daarmee te maken? Brynn besloot het maar gewoon te vragen. Wat had ze te verliezen? Haar recht op spreken blijkbaar, want Qeya was haar al voor.
‘Welke leraar als ik vragen mag?’ vroeg ze om interesse te tonen in haar story. ‘Hmm, eentje voor Duits,’ antwoordde Brynn snel en rolde met haar ogen. Duitse leraren konden niets hebben. Op haar oude school was dat ook al zo geweest en blijkbaar zat het in het vak, want hier was het al niet veel beter. Brynn boog haar hoofd ietsje dieper naar haar borst waardoor de schaduw boven haar ogen groter werd en haar ogen weer onzichtbaar werden. ‘Ik hoorde net ambulances,’ zei Brynn verwijzend, maar niet verwijtend. ‘Had jij daar soms iets mee te maken?’ Ze wilde de waarheid horen van dit meisje. Ze kon er niet tegen als mensen zomaar tegen haar gingen liegen om bij haar in een beter straatje te vallen. Dat soort mensen kende Brynn toch al wel genoeg.

Qeya luisterde, en Brynn vertelde dat het een Duits leraar was geweest. Duitse leraren, die waren inderdaad gewoon niet te doen. Zelf had ze al een hekel aan haar Duits leraar, en hij aan haar dus het maakte niks uit. Ze was kennelijk dus ook niet de enige die niet van Duitse leraren hield.
Toen zag ze hoe Brynn zich een beetje liet opslokken door de duisternis, en weer waren haar bruine ogen inzichtbaar voor de rest van de mensen hier.
‘Ik hoorde net ambulances, Had jij daar soms iets mee te maken?’ vroeg Brynn haar opeens, verwijzend. Qeya haalde haar schouders op, het was wel haar schuld geweest maar een ambulance was toch echt niet nodig geweest.
"Ja," zei ze eerlijk, en vervolgde toen;
"Een jongen in de klas was een beetje te ver gegaan met zijn woorden, en toen ik het écht niet meer pikte sloeg ik op zijn neus. Kennelijk iets te hard, want hj jankte van de pijn en de leraar belde de ambulance." vertelde ze, en met een grijns herinnerde ze zich hoe Sander op de grond had liggen kronkelen. Hij was echt te ver gegaan en daar had hij voor geboet, end de rest van de klas wist nu ook wel gelijk dat er met haar niet te sollen viel. Ze keek weer naar Brynn en wachtte haar antwoord af.

(geeft niks joh, doe ik ook zo vaak )

Brynn luisterde aandachtig naar wat Qeya te zeggen had op haar vraag. Ze had blijkbaar iemands neus kapot geslagen die daarom naar het ziekenhuis moest. Brynn trok ongelovig haar wenkbrauw op. Dan was het nu wel heel verwonderlijk dat ze in het nablijflokaal zat. Normaal zou je voor zoiets geschorst kunnen worden, al helemaal als je zoiets express deed. Volgens Brynn had Qeya nog maar geluk gehad of juist niet. Geschorst worden leek Brynn eigenlijk helemaal niet zo heel erg. Je hoeft alleen maar een tijdje niet terug naar school en je hebt genoeg vrije tijd om leuke dingen te doen. De school deed dat vast zodat leerlingen een hele hoop stof misliepen en daardoor de rest van de klas niet meer bij konden houden, iets waar Brynn niet zo meezat. Het was een apart verhaal, maar toch, als het waar was wat Qeya zei, vond ze het ook wel weer cool. Héhé, gewoon iemand even keihard op z’n bek slaan. Brynn kende ook wel bepaalde personen bij wie ze dat wilde doen. Brynn keek weer naar Qeya en zag haar grijnzen. Het leek erop of ze terugdacht aan wat er was gebeurd en dus nam Brynn maar aan dat ze de waarheid sprak. Brynn keek even naar de klok en zag dat ze hier nog maar 25 minuten van de 50 had gezeten. Bah, ze moest nog even. Niet als ze niet wilde natuurlijk, maar toch.. Het was geen leuk idee. Ze tikte even met haar vingers die tot nu toe bewegingsloos op de tafel hadden gelegen op de tafel en voelde Qeya’s blik weer in haar nek prikken. Ze wachtte duidelijk op een antwoord en Brynn liet haar maar even wachten. Iets wat Brynn wel vaker deed met potentionele ‘vriendinnen’. Veel mensen hadden haar dan de rug toe gekeerd en dan wist ook Brynn waar ze aan toe was. Een droevige golf overspoelde haar even. Lang geleden, nog voor de minder mooie periode van haar leven, had ze een goede vriendin gehad. Eentje die waarschijnlijk nooit meer te vervangen was. Wat hadden zij een lol gehad. Alles was zo precies hetzelfde bij hun. De muzieksmaak, kledingsmaak, de humor. Ze hadden alleen een verschillende smaak qua jongens, één van de redenen dat ze nooit meer bij elkaar waren. Dat hun eens zo mooie vriendschap zo kapot was gegaan. Het was zo zonde en iets wat Brynn maar al te graag terug wilde draaien. Een van de weinige dingen waar Brynn écht spijt van had. Iets wat haar hart getoornd en gekweld had. Brynn sloeg haar ogen even neer. Nu was het te laat en viel er niets meer aan te doen. Oké dan, ze zou Qeya een wat eerlijkere kans geven. Brynn boog wat voorover zodat ze schaduw totaal van haar gezicht afviel en haar ogen helemaal duidelijk waren. Alleen haar pet zorgde nu voor een donker randje op haar voorhoofd. Brynn legde haar armen tot haar ellebogen op de tafel en keek Qeya met een uitdagende twinkeling in haar ogen aan. Een kleine grijns speelde op haar donkere lippen en zachtjes fluisterde ze:
‘Cool,’ maar vervolgde toen met een opgetrokken wenkbrauw: ‘Maar word je voor zoiets niet geschorst ofzo?’ Brynn draaide er niet omheen. Het leek haar zo logisch, maar misschien waren de leraren wel zo bang voor Qeya dat ze haar niet durfden te schorsen, maar dat kon Brynn zich eigenlijk niet voorstellen. Als ze officieel geschorst was, mochten de leraren haar gewoon de klas uit sleuren wanneer ze zich toch in de school vertoonde en als ze haar niet aankonden zouden ze zelfs politie mogen inschakelen al vond Brynn dat wel te ver gaan. Ach boeien, ze was nu toch al hier dus kon ze er maar beter iets leuks van maken. Ze schoof haar pet iets naar achter en keek nog even naar de klok. Hmm, ze vond het nu weleens tijd om te gaan. Ze had hier nu wel lang genoeg gezeten vond ze. Verveeld keek ze weer naar Qeya en zei:
‘Ik ga zo wel,’ op de manier van: Als je wilt, kan je mee, maar zo niet, dan niet.

Qeya zag aan Brynn dat het verhaal haar een beetje ongeloofwaardig leek. Zo zag Qeya dat in ieder geval, het gebeurde niet elke dag dat ze iemand zó hard sloeg. Maar Sander was gewoon.. te ver gegaan, en dat draaide een knopje om bij haar. Ze was ook eigenlijk niet agressief, maar af en toe moest je niet te dicht bij haar staan. Ze keek weer terug naar Brynn, die er nu een beetje mysterieus uitzag, in die schaduw van haar petje. Qeya glimlachte, bij de meeste zou het misschien wel de kriebels hebben veroorzaakt, maar bij Qeya niet. Daarvoor had ze teveel meegemaakt. Toen keek Brynn haar met een uitdagende twinkeling in haar ogen aan, en Qeya beantwoordde die blik met een uitdagende glimlach.
‘Cool,’ maar vervolgde toen met een opgetrokken wenkbrauw: ‘Maar word je voor zoiets niet geschorst ofzo?’ vroeg Brynn. Qeya merktedat ze een 'straight forward' persoon was, die niet zomaar ergens omheen draaide. Qeya glimlachte schamper, en antwoordde;
"Ik kreeg hiervoor twee uur nablijven en de opdracht om het schoolplein schoon te maken. Ik weet nog niet hoe ver je moet gaan om hier geschorst te worden, al moet ik wel toegeven dat ik soms wat ver ga." zei ze, ze wist wel dat ze een beetje fout zat af en toe, maar volgde daar weer op;
"Maar ja, de leraren hier kun je vergelijken met marshmallows. Ze zeggen alles en doen bijna niks. Dus ik ben mijn grenzen aan het testen." zei ze, terwijl de vriendelijk knipoogde.
‘Ik ga zo wel,’ zei Brynn naast haar opeens. Qeya grijnsde en zei;
"Mind if I come too? Het is hier zo saai als de stilte hier." op de manier van; ik ga graag hier weg. Ze wachtte eventjes op het antwoord van Brynn, en merkte dat de leraar weg was gegaan. Beter, dacht Qeya. Ze draaide zich weer om naar Brynn.

(hee, weet jij wat dat rare groene balkje naast mijn tweede bericht betekent? Ik snap het niet xD)

Brynn bleef emotieloos kijken toen Qeya vaag lachte en zei:
‘Ik kreeg hiervoor twee uur nablijven en de opdracht om het schoolplein schoon te maken. Ik weet nog niet hoe ver je moet gaan om hier geschorst te worden, al moet ik wel toegeven dat ik soms wat ver ga.’ Dat eerste leek Brynn nogal onwaarschijnlijk al nam ze maar gewoon aan wat Qeya gezegd had. Misschien bestond deze hele school dan wel gewoon uit softies. Het was in ieder geval wel duidelijk dat er hier niets te beleven viel. Nou ja, in Brynn’s klas dan. Het leek erop dat Qeya wat meer te beleven had. ‘Maar ja, de leraren hier kun je vergelijken met marshmallows. Ze zeggen alles en doen bijna niks. Dus ik ben mijn grenzen aan het testen,’ ging Qeya verder. Brynn keek op. Marshmallows? Die begreep Brynn niet. Marshmallows zeggen toch niets en hoezo verken je de grenzen bij die dingen uit? Brynn’s manier van denken bestond nou eenmaal meer uit logische redeneringen en niet uit moeilijke beeldspraak of vergelijkingen. Brynn negeerde de knipoog die Qeya haar gaf en staarde verveeld, maar tegelijkertijd diepdenkend voor zich uit. Ze wilde deze middag eigenlijk niets doen. Ze had een leuke film gedownload en wilde die graag kijken. Cola en chips had ze al ingekocht en ze had zelfs haar lakens gewassen om in een lekker fis bed voor de film te liggen. De hele dag had ze zich op zoiets kleins zitten verheugen. Wat was ze toe aan wat lekkere ontspanning voor de laptop! Nee, ze had zelfs aan een kabeltje kunnen komen waarmee ze de films op de tv kon kijken. Nog beter! Een gevoel van vreugde nam even grip op Brynn en een ontspannen zucht ontsnapte haar. Brynn liet haar zachter geworden blik even over de klas glijden en zag tot haar genot dat de leraar het lokaal even ontvlucht was om wat koffie ofzo te halen! The perfect moment to escape! Brynn had haar tas al opgepakt en stond al op om weg te gaan toen ze Qeya nog hoorde zeggen: ‘Mind if I come too? Het is hier zo saai als de stilte hier.’ Brynn keek half om en haalde haar schouders op. ‘Oké, als je wilt.’ Daarna zette ze haar pet wat meer naar voren en dacht nog even na over wat Qeya zei. Zo saai als de stilte? Brynn vond stilte en rust juist wel iets aantrekkelijks. Haar gedachten konden dan even alle kanten opvaren zonder dat ze zich er druk over hoefde te maken. Brynn kon zich dan beter concentreren of gewoon lekker inslaap vallen. Nee, stilte was voor Brynn meer een zeldzame gelegenheid om niets te doen, zoals vanavond! Brynn verdrong deze gedachten en keek even om zich heen toen ze de deur van het lokaal opende. Een vervelende piep vulde haar oren maar Brynn negeerde het en keek aandachtig naar buiten. Er leek niemand te zijn. De gangen waren leeg en de leraar leek in geen verste verte te bekennen. Als die andere kinderen in de klas nou maar hun bek hielden! Zacht stapte Brynn naar buiten en hield de deur voor Qeya open zodat zij de deur niet voor een tweede keer hoefde te laten kraken. Rustig liep ze naar buiten. Alles zo stil mogelijk. Niet omdat ze bang was om door een leraar te worden ontdekt, leraren waren wel het laatste waar ze bang voor was! Nee, ze deed zo stil omdat ze geen aandacht wilde trekken. Noch van de leraren, noch van de andere leerlingen. Niemand hoefde te weten wat ze deden, hoe ze het deden of waarom ze het deden. Niemand hoefde haar naam te weten. Als ze dat écht wilden kwamen ze daar vanzelf wel achter, maar Brynn zou zelf bepalen of dat op een positieve of op een negatieve manier zou gebeuren. Brynn spiedde voor een laatste keer om zich heen en toen ze er zeker van was geen voetstappen te horen liep ze door de gang, een seintje met haar ogen naar Qeya gevend dat de kust veilig was. Brynn deed het liever op een katachtige manier dan op die van een hond. Sluw en listig ontsnappen in plaats van luidruchtig aanslaan en aanvallen. Al deed ze dat tweede soms ook wel graag, het was niet haar uitgangspositie. Brynn liep gauw verder en draaide een hoek om, de weg naar de garderobe waar haar jack nog hing, toen een deur van een klaslokaal opensloeg en een vrij knappe jongen tegen haar opbotste. De klap was vrij hard en ze voelde hoe de jongen haar schouders vastpakte, vermoedelijk om te voorkomen dat zij zou vallen al had Brynn dat helemaal niet nodig. Ze gromde bijna van irritatie toen ze doorhad dat enkele kinderen vanuit het klaslokaal floten en al helemaal toen ze doorhad dat de surveillant van de nablijfklas zich in dat lokaal bevond om blijkbaar wat papieren op te halen. Brynn keek de jongen ijskoud aan die op zijn beurt weer naar haar grijnsde. Waarschijnlijk kon hij aan haar blik aflezen wat ze dacht en had hij heus wel door dat ze nu betrapt was door de surveillant. Toch nog! Balen! Brynn duwde de jongen tegen zijn borst van haar af en beet hem vals toe: ’Blijf van me af!’ De jongen grijnsde nog steeds, iets wat Brynn niet uit kon staan, en hield zijn handen ‘onschuldig‘ op schouderhoogte in de lucht. Ondertussen hoorden beiden wat de surveillant Brynn toeriep: ’Hee jij daar! Ga jij eens even heel gauw terug naar het nablijflokaal!’ De ogen van de jongen twinkelden ontdeugend, terwijl Brynn ijskoud en emotieloos in zijn bruine ogen bleef kijken. Goedaardig, maar toch ook weer gemeen stak hij zijn hand uit en zei: ‘Kom op nou lieverd, het spijt me al, hoor! Jij bent de gene die een beetje stout is geweest!’ Dat laatste verwijzend naar het feit dat ze in het nablijflokaal had gezeten. Brynn voelde woede koken in haar buik en haar spieren in haar handen vertrokken zich. De jongen keek even achterom om steun van zijn klasgenoten te zoeken die lachend hun duimen opstaken en hem dingen als 'Go get her, boy!’ of ‘Laat haar maar eens wat zien, Julian!’ toeriepen. Toen ‘Julian’ blijkbaar genoeg bevestiging had gekregen draaide hij zijn hoofd weer om en riep hard, grijnzend zodat de leraren het zeker zouden horen, uit: ‘Ga nu maar terug naar je strafhokje en pas de volgende keer op met onschuldige jongens aanvallen! Ze zijn niet allemaal even aardig als ik!’ De nonchalante en uitdagende houding irriteerde Brynn verschrikkelijk en bliksemsnel had ze zijn pols beetgepakt. Ze kneep hem hard zonder ook maar haar nagels in zijn vlees te zetten en toch zou er naderhand een lelijke, rode afdruk blijven zitten. Bitterzoet fluisterde ze hem toe: ‘Rustig maar, ik ben niet bang voor jou, noch voor je vriendjes!’ Daarna kneep ze nog harder in zijn pols en draaide die vliegensvlug om waardoor Julian het uitkermde van de pijn. Hij boog ineen en Brynn gaf hem snel een knietje in zijn maag waardoor hij op de grond viel. Ze torende boven hem uit en draaide haar pet wat schever. ‘Zo, pas nu maar op tegen wie je een grote mond hebt, kereltje!’ De jongen kermde alleen maar en kneep zijn ogen dicht. Wat een watje, dacht Brynn. Ze vond het niet nodig om hem meer te pijnigen. Zo was Brynn niet. Sowieso had de jongen al te veel te lijden om nog maar iets te zeggen. Brynn wierp een laatste, hatende blik op hem en rende daarna weg toen ze uit haar ooghoeken de leraren zag aansnellen. Die stomme gast had haar hele goedmoedige gevoel laten verdwijnen, maar haar wel wat adrenaline in de plaats voor gegeven en dat voelde best fijn. Eenmaal bij de garderobe herinnerde ze zich dat Qeya er ook nog was. Snel draaide Brynn zich om om te zien of ze er nog was. Hopelijk wel, misschien zou ze wel met haar de film kunnen kijken. Brynn was haar frustratie voorlopig even kwijt en stond open voor gezelschap. 'Ga je nog mee?' vroeg ze uitnodigend. Ja, misschien was dit wel precies wat ze nodig had!

[geen idee, maar je twee blz. lange post is wel héél goed gelukt ^^]

Qeya zag dat Brynn haar tas al had gepakt toen de leraar weg was. Gelukkig vond ze het niet erg dat Qeya met haar mee wegging. Qeya pakte ook snel haar tas en volgde Brynn de deur uit. Een van de meisjes die er ook zat wierp hun een benijdende blik toe, maar Qeya lette niet op haar. Ze moest zelf maar weten of ze daar bleef zitten, Qeya zou haar straf toch echt niet nazitten! Qeya hoorde de hoge piep die uit de deur ontsnapte, en ze werd een beetje bozer op deze school dan ze al was. Hier, ze hadden niet eens genoeg geld om de deuren eens fatsoenlijk te vervangen! Gelukkig liet Brynn de deur voor haar open, en Qeya sloot hem heel zachtjes achter zich. De stitlte bedrukte Qeya nog een keer, Qeya hield niet echt van de stilte. Alleen als ze er in de mood voor was, en dat was ze niet met andere mensen in de buurt. Behalve vroeg dan, maar toen was ze een totaal ander mens geweest. Ze zag het seintje van Brynn dat ze konden gaan zonder gesnapt te worden. Yes, lang leve de vrijheid! Zo slopen ze samen door de gangen, toen opeens een deur open vloog en een jongen eruit liep. Hij botste zo tegen Brynn op, kon die sukkel niet uitkijken waar hij liep ofzo?! Qeya merkte dat Brynn de jongen niet echt comfortabel vond, de jongen hield immers haar schouders vast. Qeya had de jongen waarschijnlijk allang een mep verkocht, maar gelukkig was Brynn slimmer geweest. Ze beet hem iets toe, en de jongen vond het kennelijk een leuk spelletje worden. ’Hee jij daar! Ga jij eens even heel gauw terug naar het nablijflokaal!’ hoorde Qeya uit het lokaal. Shit, en dan nog eens betrapt ook! Qeya hield zich in om Brynn niet mee te trekken en daar weg te gaan, en gelukkig ook. Plotseling lag de jongen te kermen van de pijn, en een lachje verscheen op het gezicht van Qeya. Hah, Brynn was er geen die zich zomaar overheen liet laten lopen! En toen, weer eens uit het niets rende Brynn weg nadat ze de jongen goed liet weten dat zij niet een weerloos meisje was. Qeya stond 5 seconden stil, en liep toen in het beeld van de klas. Die nu in rep en roer was, de leraar kwam al boos naar haar toe. "Ik zei terug!" riep de leraar boos, maar Qeya lachte alleen vals. De klas juichde een keer, en toen rende Qeya achter Brynn aan. Nu had ze het voordeel om Engel te zijn, ze haalde Brynn net in toen ze bij de kapstok waren.
'Ga je nog mee?' vroeg Brynn uitnodigend. Naja, Qeya had toch niks te doen vandaag, en Brynn leek haar wel een aardig type.
"Ja," zei Qeya dan maar spontaan, en ze pakte haar lederen jackje van een van de haken en deed hem snel en behendig aan.
"Waar gaan we heen?" vroeg Qeya aan Brynn, ze wilde wel weten wat voor plannen Brynn had. En anders mocht Brynn ook wel met haar mee, het maakte Qeya allemaal niet uit. De adrenaline stroomde door haar heen en Qeya wachtte glimlachend af wat Brynn zou zeggen.

‘Ja,’ antwoordde Qeya terwijl ze haar jas van de kapstok haalde en hem snel en behendig aandeed. ‘Waar gaan we heen?’ vroeg ze vervolgens. Brynn wist het niet. Ze wilde eigenlijk de hele dag al graag naar huis om de film te kijken, maar door het afgelopen incident had ze ook wel zin om iets anders te gaan doen. ‘Geen idee,’ antwoordde Brynn daarom maar simpelweg. ‘Ik plande eigenlijk om een film bij mij thuis te gaan kijken, maar…’ begon Brynn. Waarom vertelde ze dit aan een compleet vreemde? Ach ja, boeien. ‘Maar we kunnen ook iets anders doen als jij daar meer zin in hebt,’ ging ze daarom maar verder. Misschien wist Qeya wel iets leukers om te doen, maar veel tijd om daar over na te denken hadden ze al niet meer. Een van de twee leraren, de ander waarschijnlijk bij de ‘gewonde’ jongen, snelde op hun af om ze op school vast te houden. Mooi niet! Dacht Brynn en keek Qeya aan als sein dat ze maar beter snel konden gaan. Ze rende naar buiten en lachte gemeen. Die stomme leraren ook. Op een dag zou ze ze echt iets aan doen. Buiten wachtte ze nog even op Qeya met als plan gewoon naar huis te lopen. Ze zou de volgende dag wel weer met de fiets gaan ofzo.

(Wow, inspiratie is echt op na vorige bericht :p)

‘Geen idee,’ zei Brynn als antwoord. Ja, dat kon natuurlijk ook. Qeya had ook niet echt een favoriete uithangplek, zolang niemand maar wou gaan eten bij de Mac!
‘Ik plande eigenlijk om een film bij mij thuis te gaan kijken, maar…’ zei Brynn. Dat was een leuk idee! Dan was toch wel een van de meest spontane dingen die Qeya vandaag ging doen, een filmpje kijken bij een meisje die ze nauwelijks een uur kende.
‘Maar we kunnen ook iets anders doen als jij daar meer zin in hebt,’ zei Brynn vervolgens. Qeya schudde haar hoofd lichtelijk,
"Een filmpje kijken klinkt wel leuk, welke film?" vroeg Qeya. Ze wou niet opdringerig overkomen om bij een meisje in huis een film te kijken, maar eigenlijk had ze daar best wel zin in. Opeens hoorde Qeya naderende voetstappen, de leraar was toch nog maar gekomen? Maar Brynn was hem al gesmeerd, en Qeya haastte zich achter haar aan. Ze wou liever niet alleen gelaten worden met die enge man, en Brynn leek haar een aardig type. Buiten wachtte Brynn op haar,
"Wil je bij mij achterop de fiets?" vroeg Qeya aardig.

‘Een filmpje kijken klinkt wel leuk, welke film?’ vroeg Qeya. Brynn haalde wat onverschillig haar schouders op alsof het haar niets boeide als Qeya het geen leuke film vond. Echter vond Brynn het wel degelijk leuk als Qeya dezelfde smaak zou hebben, maar koppig hielde ze vol dat niet te laten merken. Maar nog voor Brynn antwoord had kunnen geven, waren ze al weggesneld omdat de leraar er aan kwam. Buiten stond Brynn even uit te hijgen. Ze had misschien iets te vaak en te hard gerend. Ze keek op toen Qeya naast haar kwam staan en iets deed haar goed voelen. Het deed Brynn zich goed voelen dat Qeya hem niet was gepeerd. Iets in Brynn zei haar dat ze Qeya kon vertrouwen. Brynn hijgde nog even toen Qeya vroeg: ‘Wil je bij mij achterop de fiets?’ Met twinkelende ogen keek Brynn Qeya aan. ‘Als dat geen moeite voor je is,’ zei ze voor het eerst wat meer in verlegenheid gebracht. Een blij gevoel liet Brynn steeds meer geloven dat Qeya het wel waard kon zijn om vriendin te noemen.

Qeya keek glimlachwend opzij, naar de hijgende Brynn. Ze onderdrukte een onopmerkelijke lach, ergens was ze toch nog wel blij dat ze een Engel was. Ze kon eindeloos door rennen, pas na een paar uur echt hard doorrennen werd ze toch wel echt moe. Ze had ook gezien dat Brynn haar schouders had opgehaald bij de vraag, dus Qeya was aangenaam gespannen op welke film het zou zijn. Qeya hield wel van de meeste films, behalve jank-films daar kon ze niet tegen óf ze keek ze liever alleen. Al was er maar een of twee fims die haar in haar hele leven hadden laten huilen, en dan vooral na een pijnlijke gebeurtenis. En Qeya hield wel van een verrassing, dus Qeya had maar verder niet op aangedrongen.
‘Als dat geen moeite voor je is,’ zei Brynn tegen haar met een blije twinkeling in haar ogen.
"Nee joh, tuurlijk niet. Maar het is geen bling-bling fiets, en helaas ook geen coole Harley-Davidson." zei Qeya, dat eerste was opgewekt en dat laatste was met een viendelijke knipoog. Helaas, ze wou wel graag haar motor-rijbewijs halen en een motor hebben, de vraag was alleen waar ze hem zou moeten laten en dat ze meer moest sparen op het geld dat ze binnenhaalde. Ze liep richting de fietsenstalling, en wist wel dat Brynn haar volgde. Ze pakte haar zwarte fiets, het was waar wat ze zei. het was geen roze blingetje maar gewoon, een normale zwarte fiets. Niet al te duur en niet al te afgebrokkeld, maar gelukkig wel met een goed rekje achterop.
"Zo, dit is hem dan. Spring maar achterop, dan maak ik zo wel vaart." zei Qeya opgewekt, toen ze de fiets van zijn plekje had gehaald en erop ging zitten.
"Welke kant op?" vroeg ze enthousiast, nou ze had er wel zin in. Ze maakte hier nog eens vrienden!

Brynn was blij dat Qeya haar fiets wel bij had. Niet dat Brynn zo ver van school woonde, maar toch. Het was fijner om met de fiets te gaan dan lopend. ‘Nee joh, tuurlijk niet. Maar het is geen bling-bling fiets, en helaas ook geen coole Harley-Davidson’ antwoordde Qeya op Brynn’s vraag. Wat verbaasd en geïrriteerd keek Brynn Qeya aan. Alsof ze zoiets verwachtte. Brynn hoefde helemaal niet altijd het beste of het duurste te hebben! Zelf zou ze nooit genoeg geld hebben voor een motor! Laat staan en Harley - Davidson! Zelfs een nieuwe fiets zat er waarschijnlijk niet in. Brynn was al blij dat ze haar eigen fiets ooit had kunnen betalen, maar aangezien Brynn niet van Qeya verwachtte dat ze haar opmerking zo bedoeld had kon Brynn een bitse opmerking voor zich houden. Iets wat ze niet echt vaak deed en dus geluk was. Brynn probeerde het er bij te houden en zei nuchter. ‘Dat hoeft ook niet. Bedankt dat ik achterop mag.’ Brynn liep met Qeya mee toen ze haar fiets ging pakken. Gewoon een zwarte fiets. Precies wat Brynn verwachtte. Haar eigen fiets was wel wat meer versleten dus deze fiets zag er goed uit. Brynn vond het een mooi ding en sprong al gauw achterop toen Qeya zei: ‘Zo, dit is hem dan. Spring maar achterop, dan maak ik zo wel vaart.’ Brynn verzette haar pet wat en liet haar handen op haar benen rusten. Wat was het voor Brynn lang geleden dat ze bij iemand anders achterop de fiets had gezeten. De laatste keer was toen… Brynn verstijfde wat. Niet aan denken! Ze schudde haar hoofd wat om de gedachten te verdrijven en luisterde toen Qeya enthousiast vroeg: ‘Welke kant op?’ Brynn lachte. Wat was die Qeya vrolijk zeg! ‘Hmm eens kijken. Hier eerst naar rechts. Dan de straat uit fietsen en dan bij het eerste kruispunt naar links, daar dan weer rechtdoor en dan naar… Ach, ik zeg wel waar je heen moet wanneer we er zijn, oké? Hier eerst gewoon naar rechts,’ zei Brynn op neutrale toon. Ze hoopte echt dat het gezellig zou worden.

‘Dat hoeft ook niet. Bedankt dat ik achterop mag.’ zei Brynn nuchter na haar omerking. Qeya kon bijna zuchten, gelukkig vatte ze het niet verkeerd op. Qeya had geen geld voor al die dure dingen, ze was al blij dat het gestolen geld nog niet op was! Zelf was ze er niet bepaald trots op, maar ze had het onnodige geld van haar oom en tante gestolen. En ze pakte elk baantje dat geld opbracht aan, wat haar soms in de problemen liet zitten aan tijdgebrek. Maar vandaag had ze van alles vrijgekomen, ze wilde kunnen leven! je leeft maar een keer, zeggen ze. Maar Qeya wist eigenlijk wel beter, al wist ze een ding maar al te goed; van het 'leven' dat ze nu had zou ze het beste eruit willen halen. Plezier maken, dingen doen die niet mogen, en vooral vrienden maken. Vrienden en vriendinnen, een paar die ze echt mocht en die haar ook echt mochten. Tot nu toe had ze er maar een paar, en sommige wist ze niet zeker. Vincent natuurlijk, en Seth ook wel. Mayaru? maar die was niet echt close, en Kathy.. maar die was jonger. Zou Brynn dan haar eerste vriendin hier kunnen zijn? Ze was blij dat Brynn gewoon achterop sprong toen ze het zei. Ze had het net gepimpt, dus hij zag er beter uit dan hij was.
‘Hmm eens kijken. Hier eerst naar rechts. Dan de straat uit fietsen en dan bij het eerste kruispunt naar links, daar dan weer rechtdoor en dan naar… Ach, ik zeg wel waar je heen moet wanneer we er zijn, oké? Hier eerst gewoon naar rechts,’ zei Brynn neutraal. Qeya glimlachte en sprong op het zadel, en knarsentandend reed de fiets weg, met Qeya en Brynn. Ze hoefde zich niet veel in te spannen, Brynn was niet echt zwaar en hun twee samen ook niet echt. Ze reed naar rechts en glimlachte,
"Okee dan!" zei ze enthousiast, ze hoopte echt dat het gezellig zou worden! Ze reed door, en gelukkig had ze een goed geheugen. Zonder te vragen reed ze bij het eerste kruispunt naar links, toen ze opeens een toeter hoorde. Wat nou, het was groen voor hun hoor! Ze zag een boze man achter het stuur, die vlak voor hun was gestopt. Ze wees naar de man en toen met haar wijsvinger naar haar tempel, was hij gek ofzo?
"Domkop" zei ze zachtjes, en meer in zichzelf dan tegen iemand. Ze fietste verder en wist niet zeker of Brynn haar had gehoord of niet. Het was niet tegen haar dus hopelijk niet. Ze fietste rechtdoor en draaide zich toen half om, glimlachend.
"Rechtdoor, en dan?" vroeg ze vrolijk.

Brynn glimlachte toen Qeya’s fiets begon te piepen toen ze reden. Het vertrouwde geluid van een halfdode fiets. Brynn negeerde Qeya’s enthousiaste kreet en keek genietend om zich heen. De bekende stad schoot aan hen voorbij en verschillende stadse geuren dreven Brynn’s neus binnen. Het voelde gewoon goed om weer eens iets met iemand leuks te gaan doen. Brynn was zo bezig met haar omgeving dat ze bijna niet eens merkte dat Qeya gewoon de hele weg uit haar hoofd onthouden had. Opeens schrok Brynn op van een toeterende auto. Een grote auto was vlak voor hun gestopt en een boze man keek hun chagrijnig aan. Hmm, vast te laat voor zijn werk ofzo. Brynn haalde haar schouders op en zag dat Qeya haar vinger naar haar hoofd bracht en het ‘jij bent gestoord’ tekentje uitvoerde. Brynn grijnsde lichtjes. Niet eens omdat ze dat zo grappig vond. Gewoon, omdat ze er misschien een vriendin bij kreeg en dat dat misschien nog wel leuker was dan ze had gedacht. Brynn hoorde dat Qeya iets boos mompelde en zusterlijk legde Brynn haar hand op Qeya’s schouder. ‘Trek je er niet van aan joh! Dat zijn dat soort mensen niet waard!’ Brynn grijnsde en ze reden verder. Ze kwamen steeds verder en Bynn merkte plotseling dat Qeya de hele weg nog uit haar hoofd kende. ‘Rechtdoor, en dan?’ vroeg Qeya vrolijk toen ze op de juiste weg aankwamen. Bynn lachte en keek Qeya bijna verwonderlijk aan. ‘Wow, dat je het nog helemaal uit je hoofd kent! Echt cool! Ehm, hier zo naar rechts en dan in een klein zijweggetje woon ik op nummer 10 (^^). Je ziet het wel!’ Brynn lachte. Ze kwam eindelijk eens een keertje los en was blij dat dat met Qeya was.

Qeya voelde zich blij dat Brynn haar zo zusterlijk had toegesproken bij die man daarnet. Ze had volkomen gelijk natuurlijk, en dus had Qeya maar doorgereden. Als het niet voor Brynn was geweest, had die man nu een groot probleem gehad. Maarja, gelukkig was Brynn er wel en ze fietste rustig door en wachtte op wat Brynn zou zeggen.
‘Wow, dat je het nog helemaal uit je hoofd kent! Echt cool!" zei Brynn enthousiast, en Qeya glimlachte. Haha, cool dat ze dat cool vond. Qeya werd opeens er een beetje trots op, haar geheigen was inderdaad best wel goed. Maar dat vooral omdat ze alles onthield wat iemand tegen haar zei en omdat ze alles in de gaten hield wat van belang zou kunne zijn.
"Ehm, hier zo naar rechts en dan in een klein zijweggetje woon ik op nummer 10 (^^). Je ziet het wel!’[/color] zei Brynn en ze lachte. Qeya glimlachte breed, het was leuk dat Brynn een beetje loskwam. Daardoor was Qeya ook een beetje losser, al kon ze dat ook wel zijn voordat Brynn los was gekomen. Maar echt los was Qeya nog niet geweest maar dat liet haat steeds sneller los. Ze stuurde naar rechts en iets zei tegen haar dat ze hier een weggetje in moest. Zoals gezegd reed ze een klein zijweggetje op en stopte rustig en geleidelijk bij huisnummer 10. Qeya stapte elegant af en hield haar fiets stevig vast zodat hij niet zou omkukelen. Wat hij namelijk steeds vaker deed!
"Okee dan, hier is het toch?" vroeg ze enthousiast en ze keek bewonderend nar het huis waar ze wareb gestopt.
"Wat een leuk huis heb je!" zei Qeya, nog steeds enthousiast en ze keek glimlachend om naar Brynn. Ze zette haar fiets op slot en wachtte af wat Brynn nu zou doen.

Qeya reed gelukkig zonder nog iets over de asociale man te zeggen door. Brynn kon Qeya’s lachende gezicht niet zien en dat hoefde ze ook niet. Uiteindelijk kwamen ze bij Brynn’s ‘huis’ aan en sprongen ze van Qeya’s fiets. ‘Okee dan, hier is het toch?’ vroeg Qeya enthousiast. ‘Yup,’ antwoordde Bryn, ‘Hier is het.’ Ze verschoof haar pet weer eens en liep naar de deur. Qeya maakte een compliment over haar ‘huis’. ‘Wat een leuk huis heb je!’ zei Qeya en Brynn draaide zich wat geïrriteerd om. Een sarcastisch blik stond in haar gezicht gegraffeerd. Leuk huis? ‘Wel, ik heb alleen maar nummer 10 hoor!’ zei Brynn verveeld. Misschien had Brynn wat duidelijker moeten zijn. Ze woonde in een appartementencomplex op nummer 10, maar aangezien ze er woonde noemde Brynn het gewoon haar ‘huis’. Toch had ze wel verwacht dat Qeya het zo begrijpen, maar blijkbaar niet. Sowieso was het een verschrikkelijk lelijk gebouw, net niet in een achterstandwijk, daar had Brynn genoeg van. Al veel te lang had ze haar dagen in zo’n buurt versleten. Dit was het beste wat Brynn momenteel kon betalen en vergeleken met eerst was dit al een hele verbetering en dat zei wat over haar aangezien dit gebouw er al dood en verlaten uit zag. Nou ja, ieder z’n smaak zeggen we dan maar hé? Dacht Brynn terwijl ze haar ogen even wat vermoeid neersloeg. Brynn liep naar de deur en stak haar sleutel in de deur. Een ingewikkeld bellensysteem was er niet. Iedereen met een sleutel kon het gebouw binnenkomen en voor de aparte kamers waren er weer andere sleutels. Brynn keek even om naar Qeya en liep toen naar binnen. Ze liep met gemak de trappen op en stopte op de tweede etage. Met een tweede sleutel opende ze de deur bij nummer 10 en stapte binnen. ‘Welkom in mijn ‘huis’, Qeya,’ zei Brynn neutraal. Haar kamers waren verschrikkelijk klein en het leek bijna alsof er maar één was. De woonkamer en keuken zaten aan elkaar als je het al wel een woonkamer kon noemen. De badkamer was een klein hokje bestaande uit een wc en kleine douche al viel die nu niet voor Qeya te zien door de gesloten deur. Ergens anders in de ‘woonkamer’ zat nog een deur die leidde naar Brynn’s slaapkamer. Daar stond ook haar laptop. Brynn keek Qeya nog even aan en zei: ‘Enjoy yourself!’ Daarna stapte ze naar haar slaapkamer en pakte haar geliefde laptop met kabeltje en alles. Brynn plofte op de logge bank neer en zette de laptop aan. Ze keek weer even op toen ze de film had klaargezet en zei tegen Qeya: ‘Kom maar zitten hoor. Ik zet de film even op!’

Qeya keek bewonderingswaardig om zich heen. Was dit hele gebouw echt een heel huis? Brynn had aangegeven dat het hier was, dus ze stond in ieder geval voor het goeie gebouw. Zelf kon ze een heel huis niet betalen en woonde ze in een vrij neutraal appartementje. Opeens draaide Brynn zich zich geirriteerd om, en Qeya vroeg zich af wat ze dit keer verkeerd had gezegd. De sarcastische blik vertelde veel van haar gezicht,
'Wel, ik heb alleen nummer tien hoor!' Zei Brynn verveeld en liep naar binnen. Qeya kon zich even voor d'r hoofd slaan, wat een stomme gedachte ook. Het zag er dan ook zo groot uit, ze had moeten weten dat het een appartementsgebouw was. Dus Qeya schudde onopmerkelijk haar hoofd heen en weer, met huis had ze iets anders gedacht. Maar ergens voelde het toch wel comfortabel te weten dat ze niet de enige was die alleen in een appartement woonde. En dat betekende dat Brynn niet meer bij haar ouders woonde, wat alles voor Qeya nog eenvoudiger aanvoelde. Niet dat Brynn zelf eenvoudig was op die manier, maar Qeya voelde zich snel buitengesloten in een familie alsof ze er niet geheel bijhoorde. Qeya volgde Brynn naar binnen en keek ondertussen om zich heen. Het leek wel hetzelfde als bij haar, alleen de kleuren waren niet precies hetzelfde. Bij haar was er wel een bellensysteem, maar die bleef vel vaak hangen en dat was gelijk het hele gebouw chagrijnig op haar. Dus Qeya nam meestal gewoon vrienden mee naar binnen, of ze sprak ergens anders af. Ze volgde Brynn mee naar binnen, nummer tien was het inderdaad, en keek nieuwschierig en glimlachend in het rond.
'Welkom in mijn 'huis', Qeya.' zei Brynn op een vrij neutrale toon en Qeya mompelde een bedankt tegen haar.
'Het is erg leuk ingericht!' zei Qeya enthousiast, en ze meende het toch wel serieus. Haar appartement was ietsjes groter, maar voor Qeya's gevoel hing er een knusse sfeer in de lucht. Ze hoorde nauwelijks wat Brynn zei daarna, ze keek gewoon rustig rond en met een big smile op haar gezicht. God, wat was het lang geleden dat ze een vriendin had gehad. Ze hing meestal gewoon rond met de jongens, de meeste meisjes mocht ze helemaal niet. En Mayaru mocht ze wel, maar die kende ze ook niet erg goed. En Brynn voelde gewoon heel aardig, en niet zo slijmerig als de meeste meiden die ze kende. Dus ze was erg blij om Brynn ontmoet te hebben en draaide zich blij om toen ze hoorde dat Brynn iets zei.
'Kom maar zitten hoor, ik zet even de film op!' hoorde ze Brynn zeggen, en ze liep richting de stem. Ze kwam binnen in een erg gezellige slaapkamer en ze keek nu nog blijer dan eerst. Ze kwam zitten naast Brynn en keek naar haar laptop. Oef, ergens viel er nog een last van haar schouders. Zelf had ze een oude laptop en al zeker geen tv, dus ze was blij dat Brynn ook een laptop had. Dan kon Qeya zich weer beter voelen met haar de volgende keer uitnodigen, en dus kwam ze naast Brynn te zitten.
'Dankjewel voor het uitnodigen, trouwens. Gezellig!' zei Qeya enthousiast en ze keek Brynn blij aan. Dit zou zeker wel gezellig worden!